Δεν μπορείς να βουλώνεις τις τρύπες του Προϋπολογισμού αρπάζοντας επ’ αόριστον τα (δηλωμένα) εισοδήματα των συνεπών φορολογουμένων
Ενα από τα διαχρονικά παράδοξα της ελληνικής οικονομίας, ενδεικτικό ασφαλώς της εκτεταμένης φοροδιαφυγής, είναι ο…αμελητέος αριθμός φορολογουμένων που δηλώνουν εισόδημα μεγαλύτερο των 100.000 ευρώ. Δηλαδή οι πλούσιοι, οι οποίοι σε μία αναπτυγμένη κοινωνία δυτικού τύπου συνιστούν το 5%-7% του πληθυσμού, στην Ελλάδα των 10.000.000 δεν ξεπερνούν τους 30.000! Στα χαρτιά, βέβαια, γιατί, παρά τη βάναυση φτωχοποίηση που έχει σπρώξει μεγάλο μέρος της μεσοαστικής τάξης στην ανέχεια, οι «λεφτάδες» αυτής της χώρας είναι αδύνατον να αντιστοιχούν στο μόλις 0,5% των φορολογικών δηλώσεων που υποβάλλονται κάθε χρόνο.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει Ελληνας που θα διαφωνήσει με αυτή τη διαπίστωση. Κοιτάξτε γύρω σας και αναρωτηθείτε: πανάκριβες βίλες, νοτίως και βορείως, παραθεριστικές κατοικίες με πισίνες σε όλες τις ελληνικές ακτογραμμές, αυτοκίνητα που κοστίζουν μια περιουσία, 10μετρα φουσκωτά και πολυτελή σκάφη, αλλά και… πληρότητα μέχρι σκασμού τα Σαββατοκύριακα σε «κέντρα διασκέδασης» που «γδέρνουν». Είναι δυνατόν να κάνουν τέτοιο σαματά 30.000 Ελληνες;
Ομως και ο αριθμός των απλώς «ευκατάστατων» που δηλώνουν εισόδημα από 50.000 έως 100.000 ευρώ, αν και μειωμένος δραματικά μέσα στην πενταετία που πέρασε, πάλι δεν είναι πολύ φυσιολογικός. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα της «Καθημερινής», τέτοια εισοδήματα αντιστοιχούν σε 110.000 δηλώσεις, μέσα στις περίπου 6.000.000 που υποβάλλονται. Δηλαδή ούτε δύο στους 100 φορολογουμένους…
Τι σημαίνουν λοιπόν όλα αυτά για μια αναπτυγμένη κοινωνία που συνθλίβεται υπό το βάρος των ,νημονίων με τριτοκοσμικούς δείκτες ανεργίας και φτωχοποίησης; Η απάντηση είναι απλή: Κάποιοι από τους πολίτες σταμάτησαν να έχουν εισοδήματα, κάποιοι άλλοι έχουν επινοήσει τρόπους για να μη φορολογούνται στην Ελλάδα, κάποιοι κρύβουν τα εισοδήματά τους και, τέλος, τα αιώνια κορόιδα, οι «συνεπείς φορολογούμενοι», που όλες οι κυβερνήσεις στα λόγια επιβραβεύουν, συνεχίζουν να φορτώνονται με ασύμμετρα βάρη.
Αυτοί που εξακολουθούν να δηλώνουν τα «υψηλά» (για δεδομένα Βαλκανίων…) εισοδήματα είναι οι μισθωτοί που δεν μπορούν να τα κρύψουν ή όσοι εξακολουθούν να έχουν αναπτυγμένο αίσθημα φορολογικής συνείδησης απέναντι σε ένα αχάριστο και αδηφάγο κράτος. Οπως και να το πάρετε, αυτά τα… συνήθη υποζύγια φοροδιαφεύγουν πολύ λιγότερο από άλλους. Κι όμως αυτή την κατηγορία συνεπών φορολογουμένων, που έχουν αποδειχτεί η γαλακτοφόρος αγελάδα του Δημοσίου, βρήκε τώρα να αποτελειώσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας τους φορολογικούς συντελεστές που ούτε ο Ολάντ δεν τόλμησε να περάσει στους Γάλλους κροίσους πολυεκατομμυριούχους!
Η υπόθεση δεν χωρά καν συζήτηση επιχειρημάτων. Πρόκειται για πρωτοφανή δημοσιονομικό κρετινισμό, αφού και ένα παιδάκι του δημοτικού μπορεί να καταλάβει ότι από τα (δηλωμένα) εισοδήματα ελάχιστων νομοταγών δεν μπορείς να βουλώνεις τις τρύπες του Προϋπολογισμού επ’ αόριστον. Θα το κάνεις κουτσά στραβά μια δυο χρονιές και μετά τέλος. Είτε θα τους εξοντώσεις οικονομικά, οπότε θα αλλάξουν εισοδηματικό κλιμάκιο, είτε θα τους ωθήσεις να βρουν τρόπους φοροαποφυγής, νομότυπους ή παράνομους.
Εύκολη εξήγηση γι’ αυτό που επιχειρεί η κυβέρνηση δεν υπάρχει. Ξεχείλισε μήπως το… ταξικό μισός του καλοζωισμένου Ευκλείδη της Οξφόρδης εις βάρος όσων Ελλήνων στέκονται ακόμη στα πόδια τους; Αμφιβάλλω. Δεν πρόκειται περί αριστερής ιδεοληψίας. Περί άθλιου αυτοσχεδιασμού πρόκειται υπό τη μορφή… βλακώδους «ισοδυνάμου» για να καλυφθούν προσωρινά (πιο προσωρινά δεν γίνεται) οι δημοσιονομικές τρύπες.
Διερωτώμαι, βέβαια, αν σπρώχνουν προς αυτή την κατεύθυνση και οι δανειστές που ζητούν άγρια φορολόγηση και σε ακόμη ασθενέστερες εισοδηματικά τάξεις. Για να τσακίσουν ολοσχερώς τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής αστικής τάξης. Να μη μείνει στη χώρα κολυμπηθρόξυλο. Να μην υπάρχει ευκατάστατος Ελληνας εσωτερικού. Να μεταναστεύσει και ο τελευταίος επιστήμονας για να καλύψει τις ανάγκες στα νοσοκομεία και στις μονάδες παραγωγής της κεντρικής Ευρώπης…
Ειλικρινά λοιπόν δεν είμαι βέβαιος αν πρόκειται περί ανοησίας ή περί οργανωμένου σχεδίου αφανισμού συγκεκριμένων κοινωνικών στρωμάτων. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ουδείς εχέφρων πολίτης θα καθίσει να του πάρει και τα τελευταία χρήματα αυτό το αχάριστο κράτος για να πληρωθούν τα δανεικά του Σόιμπλε και ο μισθός του Τόμσεν. Θα πάμε όλοι Βουλγαρία, μαζί με τα 100.000 ΑΦΜ που έχουν ήδη περάσει τα σύνορα και μαζί με τον Βασίλη θα στέλνουμε «χαιρετίσματα στην εξουσία»! Elementary, my dear Euclides…
Γιώργος Χαρβαλιάς
