Αλέξης, ο Ρομπέν των εξαθλιωμένων

Κανένα «παράλληλο» μέτρο υπέρ αυτών που κουβάλησαν με τον μόχθο τους την Ελλάδα στην πλάτη

Το τσίπουρο έρεε άφθονο στο παραδοσιακό κουτούκι των δυτικών προαστίων και ο παλαιός πολιτικός, υπουργός στις πρώτες μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, είχε κέφι για ανάλυση: «Δείτε τι κάνει ο Τσίπρας, δείτε τι κάνει η παράταξή μας, συγκρίνετέ τα!»

Ηπιε μια γουλιά, τσίμπησε έναν μεζέ και άρχισε: «Τι ήταν, αγαπητοί, η Ελλάδα πριν τα Μνημόνια; Μα μια χώρα με επιχειρηματική πειρατική ελίτ, η οποία είχε έναν και μόνο πελάτη, το κράτος, μία ισχυρή μεσαία τάξη (χωρίς αστική συνείδηση), η οποία δημιουργήθηκε χάρη στον ιδρώτα της και στις ευνοικές συνθήκες του ευρώ και, φυσικά, μία κοινωνική τάξη φτωχών και ανέστιων, που, παρά τις συνθήκες, δεν κατάφεραν να ακολουθήσουν τους πολλούς . Το Μνημόνιο διέλυσε αυτήν την κοινωνική συνθήκη στην οποία βασιζόταν η αντοχή της χώρας. Μετά έξι χρόνια σκληρής λιτότητας τι έχουμε; Χιλιάδες επιχειρήσεις κλειστές και τη μεσαία τάξη υπό φτωχοποίηση. Την ελίτ, αλώβητη. Και το κίνημα των εξαθλιωμένων να αυξάνει με την ένταξη των “αστών” στις τάξεις του!»

Ο διανοούμενος της παρέας τον διέκοψε: «Καλά όλα αυτά, τα ξέρουμε. Μπες στο προκείμενο για τον Τσίπρα». Ο παλαιός πολιτικός χαμογέλασε αυτάρεσκα – ανήκει στην κλασική κατηγορία των δημόσιων ανδρών που ήθελαν πάντοτε να κρέμονται από τα χείλη τους, να είναι στο επίκεντρο της προσοχής, ο λόγος τους να είναι νόμος. Χάιδεψε το γενάκι που έχει αφήσει για να μην τον αναγνωρίζουν, τράβηξε μια τζούρα και συνέχισε: «Δεν βλέπετε πόσο στρατηγικά δουλεύει ο Τσίπρας; Ο άνθρωπος κάνει τις επιλογές του, δεν το κρύβει, για ταξικη μεροληψία δεν μιλά ο Τσακαλώτος; Ο Αλέξης αφήνει να εξελίσσεται το πράγμα. Να αυξάνεται το τμήμα εκείνο της κοινωνίας που φτωχοποιείται για να ταυτίζεται μαζί του. Αφήνει να μειώνεται δραματικά η μεσαία τάξη. Πείτε μου αν έλαβε ένα “παράλληλο” μέτρο υπέρ των ανθρώπων που κουβάλησαν με τον μόχθο τους την Ελλάδα στην πλάτη. Κανένα! Με το Ασφαλιστικό, το Φορολογικό, το νομοσχέδιο για τη Δημόσια Διοίκηση φτιάχνει μια ιερά κοινωνική συμμαχία συνταξιούχων, δημοσίων υπαλλήλων, νέων επιστημόνων του προλεταριάτου, φτωχών αγροτών, μεταναστών, ειδικών κοινωνικών ομάδων, όπως Πόντιοι και Βορειοηπειρώτες, ανασφάλιστων».

«Μα οι δημοσκοπήσεις είναι εναντίον του, μας παρουσιάζεις ως σατανικό σχέδιο την κατάρρευση;» αντέδρασε ο διανοούμενος της παρέας. «Μα δεν καταλάβατε! Στρατό φτιάχνει. Και με την επίθεση στη διαπλοκή και τη φοροδιαφυγή εξωτερικού με τις περίφημες λίστες σκοπεύει να τεθεί επικεφαλής του. Ο Ρομπέν των εξαθλιωμένων! Και να χάσει εκλογές, θα περιμένει να γυρίσει. Οσο για την παράταξή μας; Αντί να αγκαλιάζει τη μεσαία τάξη, θεωρεί “αγορά” την πειρατική ελίτ και παρακάθεται σε γεύματα μαζί της εικοσιτετράωρα πριν της ασκηθούν κακουργηματικές διώξεις για θαλασσοδάνεια!»0 «Γκαρσόν, τον… λογαριασμό» φώναξε ο διοργανωτής της βραδιάς. Και χτύπησε δυνατά τις παλάμες του για να ακουστεί. Τον λογαριασμό!

Μανώλης Κοττάκης