● Οσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και στον κόσμο και η ανημπόρια των πολλών ανθρώπων να αποτρέψουν όσα δεινά σχεδιάζουν οι λίγοι θυμίζει το ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη με τίτλο «Ανδρείκελα». Περιλαμβανόταν στη συλλογή «Ελεγεία και Σάτιρες», η οποία τυπώθηκε το 1927, μόλις έναν χρόνο πριν από την αυτοκτονία του Καρυωτάκη.
● Αξίζει να υπενθυμιστεί αυτό το μοναδικό δημιούργημα…
Σα να μην ήρθαμε ποτέ σ’ αυτήν εδώ τη γη,
σα να μένουμε ακόμη στην ανυπαρξία.
Σκοτάδι γύρω δίχως μια μαρμαρυγή.
Ανθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία.
Από χαρτί πλασμένα κι από δισταγμό,
ανδρείκελα, στης Μοίρας τα τυφλά δυο χέρια,
χορεύουμε, δεχόμαστε τον εμπαιγμό,
άτονα κοιτώντας, παθητικά, τ’ αστέρια.
Μακρινή χώρα είναι για μας κάθε χαρά,
η ελπίδα κι η νεότης έννοια αφηρημένη.
Αλλος δεν ξέρει ότι βρισκόμαστε, παρά
όποιος πατάει επάνω μας καθώς διαβαίνει.
Πέρασαν τόσα χρόνια, πέρασε ο καιρός.
Ω! κι αν δεν ήταν η βαθειά λύπη στο σώμα,
ω! κι αν δεν ήταν στην ψυχή ο πραγματικός
πόνος μας, για να λέη ότι υπάρχουμε ακόμα…
π
