Το διαρκώς διογκούμενο πρόβλημα της παιδικής φτώχειας, ακόμα και στον ανεπτυγμένο κόσμο, φώτισε με έκθεση της η UNICEF. Σύμφωνα με αυτή, η χώρα μας βρίσκεται στις 23, από τις συνολικά 41 χώρες, που η παιδική φτώχεια έχει σημειώσει αύξηση από το 2008. Μάλιστα, η Ελλάδα κατέχει τη θλιβερή πρωτιά στη σχετική λίστα αφού το ποσοστό των παιδιών που ζουν σε συνθήκες φτώχειας από το 23%, το 2008, έφτασε στο 40,5% το 2012.
Μιλώντας στη «δημοκρατία», ο γενικός διευθυντής της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNICEF Ηλίας Λυμπέρης εξηγεί ότι σε απόλυτους αριθμούς τα παιδιά αυτά στην Ελλάδα αγγίζουν τις 600.000. «Η ύφεση δεν συνεπάγεται και αυτόματη φτωχοποίηση των παιδιών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Σλοβακία, η οποία βρίσκεται κοντά στα ελληνικά δεδομένα και επίσης επλήγη από την κρίση, όπου το ποσοστό μειώθηκε από 16,7% στο 11,1%» συμπληρώνει. Οι πολιτικές καταπολέμησης της παιδικής φτώχειας είναι, σύμφωνα με τον κ. Λυμπέρη, αυτές που θα κάνουν τη διαφορά και δεν θα αφήσουν την πιο ευάλωτη μονάδα του πληθυσμού να παρασυρθεί από τον χείμαρρο μιας κρίσης.
«Η έρευνα έδειξε ότι στην Ελλάδα το οικογενειακό εισόδημα έχει σημειώσει τη μεγαλύτερη μείωση επιστρέφοντας στα επίπεδα του 1998, δηλαδή 14 χρόνια πίσω, περισσότερο από κάθε άλλη χώρα» λέει ο κ. Λυμπέρης. Επιπλέον, εξετάστηκε ο τρόπος με τον οποίο η ύφεση έχει επηρεάσει τις ζωές των νέων, ηλικίας από 14 έως 25 ετών, με τα συμπεράσματα να είναι αποκαρδιωτικά.
Στο περιθώριο
«Στη χώρα μας το 20,6% των νέων αυτών βρίσκεται εκτός εκπαίδευσης, εργασίας ή επαγγελματικής κατάρτισης και το ποσοστό αυτό είναι σχεδόν διπλάσιο από το 11,7% που ήταν το 2008. Ουσιαστικά πρόκειται για άτομα που βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας και η ένταξή τους στην αγορά εργασίας θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη» τονίζει ο κ. Λυμπέρης, καταλήγοντας πως «όσο περισσότερο παραμένουν οι νέοι στον κλοιό της φτώχειας τόσο πιο δύσκολη θα είναι η απόδρασή τους από αυτόν».
Η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF, βάσει της εμπειρίας της αλλά και των παραδειγμάτων άλλων χωρών, προτείνει την ενίσχυση των λεγόμενων «κοινωνικών μεταβιβάσεων», οι οποίες αφορούν φοροελαφρύνσεις και καταβολή επιδομάτων προς τα ευάλωτα νοικοκυριά, όπως οι μονογονεϊκές οικογένειες ή αυτές με άνεργα μέλη. «Στη Βρετανία η θέσπιση τέτοιων μέτρων στο παρελθόν οδήγησε σε 50% μείωση της παιδικής φτώχειας (από 25% σε 12,5%). Αντιθέτως, στην Ελλάδα όταν η παιδική φτώχεια ήταν στο 16% τα μέτρα οδήγησαν σε μείωση μόλις του 3%. Αυτό αποδεικνύει ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά στον κρατικό μηχανισμό» εξηγεί ο κ. Λυμπέρης.
Αγγελος Σκορδάς
Μ.Η.Τ. 232120