Καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει αυτό το βαρύ όνομα:«Mακεδονία!»Από τον
Κωνσταντίνο Χολέβα*
Το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδος θεσπίζει στο άρθρο 1, παράγραφος 3, ότι «Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ του λαού και του Εθνους…» Ο συντακτικός νομοθέτης του 1975 σκοπίμως προσέθεσε την έννοια του Εθνους, η οποία είναι κατά πολύ ευρύτερη από την έννοια του λαού. Λαός είμαστε εμείς οι Ελληνες πολίτες που ζούμε στο παρόν, έχουμε ελληνική υπηκοότητα, φορολογούμαστε και ψηφίζουμε. Το Εθνος εκτείνεται στον χώρο και στο χρόνο.
Περιλαμβάνει τους Ελληνες της Κύπρου, της Βορείου Ηπείρου, της Κωνσταντινουπόλεως, της Ιμβρου και της Τενέδου, τον Ελληνισμό των Βαλκανίων και της πρώην ΕΣΣΔ, τους αποδήμους ανά την υφήλιο. Περιλαμβάνει επίσης τις παλαιότερες γενιές, εκείνους που αγωνίστηκαν με πολεμικά ή ειρηνικά μέσα για την ελευθερία μας και την οικοδόμηση του πολιτισμού μας. Η έννοια του Eθνους περιέχει και τα πνευματικά συστατικά του Ελληνισμού, τα οποία έχουν καταγραφεί ήδη από τον μέγα ιστορικό του 5ου αιώνα π.Χ., τον Ηρόδοτο. Δηλαδή τη συνείδηση κοινής καταγωγής, τη θρησκευτική μας πίστη, την ελληνική γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα.
Κάθε κυβέρνηση, κάθε βουλευτής, κάθε δημόσιος λειτουργός, λοιπόν, όταν ασκεί εξουσία, όταν νομοθετεί, όταν λαμβάνει αποφάσεις, οφείλει να εργάζεται υπέρ του Εθνους με την ευρεία έννοια. Να μη λαμβάνει υπ’ όψιν του μόνο το συμφέρον των σύγχρονων Ελλήνων, αλλά και την ιστορική, γεωγραφική και πολιτιστική διάσταση του Εθνους. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στις ημέρες μας, όταν συζητείται η παραχώρηση -ό μη γένοιτο- συνθέτου ονόματος στα Σκόπια που θα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία».
Πριν ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση, καλό είναι όλοι να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει για το Εθνος μας αυτό το βαρύ όνομα: Μακεδονία. Να θυμηθούμε ότι έχουμε χρέος να κρατήσουμε άθικτη αυτή την άρρηκτη σύνδεση της Μακεδονίας με τον Ελληνισμό. Μια σύνδεση που ξεκινά από τα αρχαία χρόνια με τα ελληνικά ονόματα των Μακεδόνων βασιλέων και με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου υπέρ των δικαίων και των συμφερόντων του Ελληνισμού. Μια σύνδεση που συνεχίστηκε με τους μακροχρόνιους αγώνες των Μακεδόνων υπέρ Ορθοδοξίας και Ελληνισμού.
Πόσα Ελληνόπουλα, άραγε, διδάσκονται στο σχολείο ότι οι περισσότεροι συνεργάτες του Ρήγα Φεραίου ήταν Μακεδόνες; Πόσοι Ελληνες γνωρίζουν ότι, πριν συγκρουστεί με τον Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, ο Ιμπραήμ αντιμετώπισε στον Σχινόλακκα Μεσσηνίας τον γερο-Καρατάσο με τους Μακεδόνες του; Ευτυχώς που υπάρχει η Εκκλησία μας, η οποία τιμά τη μνήμη των Νεομαρτύρων της Νάουσας του 1822.
Οπως έγραψε ο Κωστής Παλαμάς, «Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί!» Ας μη βάλουμε την υπογραφή μας σε οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία».
*Πολιτικός επιστήμων
