Τα πράγματα είναι απλά. Τόσο απλά που κανονικά, θα έπρεπε ακόμη και ένας κομμουνιστής να τα έχει αντιληφθεί. Λίγο δύσκολο αυτό. Για τον λόγο αυτό, θα προσπαθήσουμε να τα κάνουμε όσο γίνεται πιο λιανά και κατανοητά.
- Γράφει ο Χρήστος Μπολώσης
Τον Σεπτέμβριο του 1944, μετά την Ιταλική συνθηκολόγηση, ο ΕΛΑΣ (το στρατιωτικό σκέλος του EAΜ) κυριάρχησε στην Βόρειο και Κεντρική Ελλάδα, ενώ παραλλήλως αρχίζει έναν αγώνα κατασυκοφαντήσεως των αγωνιστών της Εθνικής Αντιστάσεως, που δεν ανήκαν στις τάξεις του, με κορυφαία την αποτρόπαια πράξη της δολοφονίας του Συνταγματάρχου Δημ. Ψαρρού, Διοικητού του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων, στις 17 Απριλίου του ’44.
Η εν γένει στάση και – κυρίως – η δράση του ΕΑΜ, οδήγησε τον τότε πρωθυπουργό Γ.
Παπανδρέου, στην λήψη μέτρων, ώστε να εξασφαλισθεί η έννομος τάξη. Την 1η Σεπτεμβρίου του 1944, αρχίζει η σταδιακή αποχώρηση των Γερμανών και στις 8 Σεπτεμβρίου ο ΕΛΑΣ, αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις του, προσβάλοντας Σταθμούς Χωροφυλακής και εκτελώντας άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας στον Πύργο, στην Καλαμάτα και τον Μελιγαλά, όπου εσφάγησαν περί τις 2.000 άμαχοι και γυναικόπαιδα. Την νύχτα της 8ης Οκτωβρίου, ο ΕΛΑΣ, καταλαμβάνει τις εγκαταστάσεις της Σχολής Ευελπίδων, επιδιδόμενος σε αγώνα δρόμου με την Κυβέρνηση για την κατάληψη καιρίων περιοχών και εγκαταστάσεων.
Στις 12 Οκτωβρίου, υποστέλλεται η γερμανική σημαία, από τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως.
Μέσα σ’ αυτήν την ατμόσφαιρα της καχυποψίας, που αρκούσε μία σπίθα για να την μετατρέψει σε ολοκαύτωμα, αφού ο ΕΛΑΣ συνέχιζε τις επιθέσεις του σε Μονάδες Ταγμάτων Εθνοφυλακής (101 Τάγμα Αθηνών, 108 Πατρών κ.λπ.), φθάνουμε στις 2 Δεκεμβρίου, όταν το ΕΑΜ αποφασίζει την διοργάνωση συλλαλητηρίου στο Σύνταγμα και παραλλήλως εξαγγέλλει και γενική απεργία για την 4η Δεκεμβρίου.
Η άδεια για το συλλαλητήριο αρχικώς δίδεται, αλλά μετά από νέα εκτίμηση των υπαρχουσών πληροφοριών και της εν γένει καταστάσεως, ανακαλείται. Το ΚΚΕ, όμως, έχει πάρει τις αποφάσεις του. Έτσι, με άρθρο στον «Ριζοσπάστη» στις 3 Δεκεμβρίου, καλεί τον λαό «… να σαρώσει την κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου και να δημιουργήσει μία κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητος».
Το, παράνομο πλέον, συλλαλητήριο πραγματοποιείται το πρωί της 3 Δεκεμβρίου, παρά την απαγορευτική διαταγή. Κάποια στιγμή αρχίζουν οι πυροβολισμοί. Από εδώ και πέρα αρχίζει το (ένα από τα πολλά) παραμύθι των κομμουνιστών. Πρώτη χτύπησε η Αστυνομία, ισχυρίζονται.
Ωραία. Σύμφωνοι. Κι εμείς μαζί τους (κούφια η ώρα που τ’ ακούει). Πρώτη η Αστυνομία. Εσείς ωρέ σύντροφοι, που απαντήσατε δεύτεροι, τι τα θέλατε τα όπλα σε ένα ειρηνικό (τρομάρα σας) συλλαλητήριο; Ή μήπως δεν είχατε όπλα; Η γνωστή βυζαντινολόγος Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ που, κατά δήλωσή της, συμμετείχε στο συλλαλητήριο γράφει: «… πυροβολισμοί ακούγονται από παντού. Η διαδήλωση είχε φρουρούς του ΕΛΑΣ, οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν προς τα πάνω, προς τα ξενοδοχεία. Έγινε σαματάς. Όλοι χτυπούσαν μεταξύ τους».
Προσέξτε «ΟΛΟΙ» Από μαρτυρίες αυτοπτών προκύπτει ότι οι «ειρηνικοί» είχαν μαζί τους χειροβομβίδες, ακόμη και μικρούς φορητούς όλμους. Σκεφθείτε να μην ήταν «ειρηνικό το συλλαλητήριο», όπως ισχυρίζονται σήμερα τα ορφανά του Στάλιν, τι θα είχαν μαζί τους.
Υπάρχει όμως και ακόμα ένα ντοκουμέντο που αποκαλύπτει το (κοινό μυστικό) ευρύτερο σχέδιο και τους σκοπούς του ΕΛΑΣ. Πρόκειται για το υπ’ αριθμ. 51/3-12-44 έγγραφο που εκδόθηκε από το Α΄ Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ και διατάσσει όπως από αύριο 4 Δεκεμβρίου την πρωία:
– «Μόλις ξημερώσει θα εκτελεσθεί ο αφοπλισμός των Αστυνομικών Τμημάτων και της Χωροφυλακής.
– Την αυτή ώρα το Τάγμα Κοκκινιάς, να έχει καταλάβει την θέση του στο Περιστέρι. Ενα Τάγμα του 34ου Συντάγματος εκ Λιοσίων δια Νέου Ηρακλείου προς Τουρκοβούνια, να έχει καταλάβει μέχρι της 1ης πρωινής της αύριον 4-12-44 τα Τουρκοβούνια βορείως υψομέτρου 295, όπου θα συνδεθεί με το αριστερόν του Α΄ Συγκροτήματος και να τεθεί υπό τας αμέσους διαταγάς της ΙΙ Μεραρχίας κ.λπ. κ.λπ.»
Όλα αυτά τα ωραία και … ειρηνικά. Τι δεν καταλαβαίνετε, επί τέλους ρε σύντροφοι; Πόσο πιο λιανά να τα κάνουμε; Έλεος πιά!
Ακολούθησαν οι… ειρηνικές, πλην φονικότατες μάχες μεταξύ κομμουνιστών και υπερασπιστών Αξιωματικών και Οπλιτών της Βασιλικής Χωροφυλακής στο Σύνταγμα Μακρυγιάννη, με τελική συντριβή των ΕΛΑΣιτών.
Ένα μεγάλο «Συγγνώμη»
Πολλοί φίλοι, με ενημέρωσαν ότι το προηγούμενο άρθρο με τίτλο «Η δίκη των Έξι», ο έλαβαν με πολλά λάθη. Παλιά αυτό το λέγανε ο «Δαίμων του Τυπογραφείου». Σήμερα δεν ξέρω πώς το λένε, αλλά από έναν έλεγχο που έκανα διεπίστωσα ότι το φταίξιμο είναι όλο δικό μου, δι’ ο και αναλαμβάνοντας το… πολιτικό κόστος, σας ζητώ συγγνώμη για την ταλαιπωρία.
Ο επίτιμος Α΄ Υπαρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος ε.α. Νίκος Ταμουρίδης, έγραψε το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον και πολύ επίκαιρο άρθρο:
Του φόβου συντρίψτε τους χαλκάδες!
«Του φόβου συντρίψτε τους χαλκάδες», θα διατράνωνε ο μέγας εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, εάν ζούσε την σημερινή εποχή και όχι 100 χρόνια πριν, όταν ισχυρά προέτρεπε τους Έλληνες «να συντρίψουν τα δεσμά του τύραννου» Τούρκου, που διαφέντευε ακόμη μεγάλο μέρος της σημερινής ελεύθερης Ελλάδας!
Αλήθεια, γιατί; Τι είναι ο φόβος; Τι είναι αυτό το συναίσθημα που μας καθηλώνει, μας αδρανοποιεί, μας καθιστά αδύναμους να αντιδράσουμε σε κάτι κακό που νομίζουμε ότι έρχεται; Μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε, μπορούμε να τον νικήσουμε;
Ορισμός: Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή μιας απειλής. Είναι ένας μηχανισμός προστατευτικού χαρακτήρα, χωρίς να απαιτεί συνειδητή σκέψη.
Κατά τον Αριστοτέλη, στη «Ρητορική» του, ο φόβος είναι ένα είδος ψυχικής και σωματικής οδύνης ή αναστάτωσης, που προκαλεί η ιδέα κάποιου καταστρεπτικού ή οδυνηρού κακού που πρόκειται να συμβεί.
Στον τραγικό κόσμο του Αισχύλου, ο φόβος, που είναι κατά το πλείστον σωματοποιημένος, είναι εκείνος που περιέχει και αισθηματικό αντίκτυπο συγκινησιακά φορτισμένο, συνοδεύεται δε πάντοτε από μια ανησυχία και αγωνία για το άμεσο μέλλον.
Το δεδομένο είναι πως ο φοβισμένος άνθρωπος παύει να είναι ο εαυτός του! Νιώθει να εκμηδενίζεται, δεν μπορεί να σκεφθεί λογικά, δεν μπορεί να δει καθαρά, με αποτέλεσμα να καθίσταται απολύτως αδρανής, να δέχεται εύκολα την όποια προπαγάνδα του επιβληθεί και να προσεγγίζει την εξουσία, στην οποία αναγνωρίζει ισχύ, για να προφυλαχθεί.
Στα πλαίσια της χρησιμότητάς του, ο φόβος αποτελεί βασικό στοιχείο της «αρχής της επιθέσεως» της Προπαγάνδας και περιλαμβάνει πόλεμο νεύρων, εκφοβισμό με απειλές και επιδείξεις δυνάμεως, δημιουργία κλίματος ισχύος και συνεχή αλλαγή απειλής. Επιπλέον, αποτελεί βασικό στόχο του λεγόμενου «υβριδικού πολέμου», για την δημιουργία πανικού, πρόκληση ανασφάλειας και κάμψη του ηθικού του λαού του αντιπάλου.
Όποια μορφή φόβου και να εξετάσουμε, συνειδητοποιούμε ότι η εγγύτητα και το μέγεθος ενός κινδύνου αποτελούν βασική παράμετρο του φόβου, ο οποίος είναι δομημένος από την άγνοια του πραγματικού μας εαυτού και από την άγνοια των πραγματικών γεγονότων. Ως παράδειγμα, εδώ εντάσσεται, η προδοτικά εκούσια ή βλακωδώς ακούσια καθημερινή μετάδοση πιθανής άμεσης σύγκρουσης με την Τουρκία, καθώς και η γιγάντωση των δυνατοτήτων των Τούρκων.
Ερχόμαστε λοιπόν σήμερα στην πατρίδα μας. Η επιβολή του φόβου στην ελληνική κοινωνία αποτελεί, όπως φαίνεται, εκούσια επιλογή των κυβερνήσεων. Ας δούμε γιατί και πως επιβάλλεται ένας απίστευτος φόβος στον λαό μας.
Το πολιτικό σύστημα, επειδή είναι σάπιο και φοβάται μήπως καταρρεύσει, για να κατορθώνει να επιβιώνει χρησιμοποιεί την έντεχνη επιβολή του φόβου στον λαό. Τον ρόλο αυτό κατά το μείζον έχουν αναλάβει τα ΜΜΕ, τα οποία βομβαρδίζουν καθημερινά τον λαό με φοβικές βόμβες κάθε είδους, με σκοπό να τρομοκρατείται τόσο που να μεταμορφώνεται σε μια άμορφη μάζα και να υποτάσσεται αδιαμαρτύρητα στην ισχύ της εξουσίας, δεχόμενος την ισοπέδωση των πάντων, το κακό ως καλό, το παράνομο ως νόμιμο, το ανώμαλο ως κανονικό.
Δύο είναι τα μεγάλα θέματα που απασχολούν σήμερα την πατρίδα μας και για τα οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να φοβίσει το λαό για να τον αδρανοποιήσει και να δεχθεί τις επιλογές της:
-Πρώτον, η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας. Σχετικά με το θέμα αυτό, πλέον της καθημερινής εμφάνισης των παραβιάσεων, των διεκδικήσεων, των απειλών και των πολεμικών κραυγών των Τούρκων, τα δικά μας ΜΜΕ, με «κατάλληλους» διαμορφωτές της κοινής γνώμης, επιχειρούν να παρουσιάσουν την Τουρκία ως ιδιαίτερα ισχυρή, έτσι ώστε ο λαός να φοβηθεί την πιθανή εμπλοκή μας σε ένα πόλεμο και έτσι να αποδεχθεί ως λύση του χρονίζοντος προβλήματος ατιμωτικές παραχωρήσεις των εθνικών μας δικαίων στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο.
-Δεύτερον, ο ισλαμικός εποικισμός της χώρας. Στο τεράστιο αυτό θέμα, που αλλάζει τα δημογραφικά δεδομένα της αείποτε από Έλληνες κατοικημένης Ελλάδος, η κατατρομοκράτηση των Ελλήνων γίνεται κυρίως με τον λεγόμενο αντιρατσιστικό νόμο, με σκοπό να αποδεχθούν την «σιωπηρή άλωση» της χώρας αδιαμαρτύρητα. Δεν τολμά κάποιος να μιλήσει, να διαμαρτυρηθεί για την διάλυση της κοινωνικής μας συνοχής και αμέσως τον χαρακτηρίζουν ρατσιστή, φασίστα, ξενοφοβικό, ισλαμοφοβικό κλπ και τον σέρνουν στα δικαστήρια για τις νέες αυτές μορφές αδικημάτων. Μέχρι και ο πατριωτισμός, η αγάπη προς την πατρίδα, έχει ενοχοποιηθεί!
Έτσι διαμορφώνεται ένα τρομερό κλίμα φοβίας στη χώρα μας. Τον Έλληνα πλέον τον διακατέχουν δύο «ορισμένοι» φόβοι: Πρώτον «να μην μας επιτεθεί ο Τούρκος» και δεύτερον «να μην μας χαρακτηρίσουν ως ρατσιστές ή φασίστες»! Επιπλέον τον καθηλώνει και ένας «αόριστος» φόβος, έντεχνα καλλιεργημένος, για να μην μπορεί να αποκτήσει μηχανισμούς άμυνας, ο οποίος προσδιορίζεται σε στοιχεία του μικρόκοσμου του, όπως να μην του χαλάσουν την ησυχία του, να νοιώθει ασφαλής μέσα στο σπίτι του, να μην πάθει τίποτε ο ίδιος και η οικογένειά του.
Και όπως είναι φυσικό, γεννάται το ερώτημα: Πως καταπολεμάται αυτός ο φόβος, πως σπάμε τις αλυσίδες που μας κρατούν δεμένους;
-Η σύγχρονη Ψυχολογία προτείνει κάποιους τρόπους αντιμετώπισης του φόβου: Απομακρύνσου από την πηγή του φόβου (πχ. κλείσε την τηλεόραση και μείνε μακριά από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης που βομβαρδίζουν με φόβο). Τόλμησε, έλα αντιμέτωπος με αυτό που φοβάσαι. Άντλησε δύναμη από άλλα δυνατά συναισθήματα, όπως πίστη, χαρά, αισιοδοξία. Δες την πραγματικότητα (που συνήθως είναι πιο καλή από αυτή που νομίζουμε, από αυτή που μας δείχνουν). Τέλος, διάβαζε να έχεις γνώση και αντιμετώπισε τον φόβο μαζί με άλλους. Επιβάλλεται ενότητα!
-Εμείς όμως οι Έλληνες ξεπερνάμε τον φόβο και με την πίστη μας. Εμείς έχουμε μαζί μας σύμμαχο το Χριστό μας. Αυτός μας χαρίζει την πραγματική ελευθερία! Το καλό πάντοτε στο τέλος υπερισχύει του κακού. Χρειάζεται όμως γνώση, πίστη και αγώνας.
Δεν φοβόμαστε λοιπόν! Συντρίβουμε τους χαλκάδες του φόβου!
Τον Άγι Στίνα τον ξέρετε; Αναλαμβάνει να μας τον συστήσει η Google: «Ο Άγις Στίνας (πραγματικό όνομα Σπύρος Πρίφτης) ήταν πολιτικό στέλεχος του ΚΚΕ και στη συνέχεια του τροτσκισμού. Στη διάρκεια της Κατοχής ήταν υπέρμαχος του ντεφαιτισμού. Στο τέλος της ζωής του ήταν κοντά στον αναρχισμό».
Ο Άγις Στίνας λοιπόν, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Αναμνήσεις». Μέσα στα πολλά που αναφέρει ο Στίνας, γκρεμίζει και τον μύθο περί… απελευθερώσεως της Ελλάδος από το ΚΚΕ.
Παρακάτω παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα και καλά ξυπνητούρια στους συντρόφους:
§. Εκεί ψηλά στα σύνορα Παπάγου – Χολαργού στην οδό Αναστάσεως, υπάρχει το ομώνυμο εκκλησάκι, στον περίβολο του οποίου υπάρχουν σε αθλία κατάσταση έξι εγκαταλελειμμένοι τάφοι, που ανήκουν σε ανθρώπους που μόχθησαν για την Ελλάδα, αλλά στο τέλος βρέθηκαν με την ρετσινιά του προδότη, για να… ικανοποιηθεί η κοινή γνώμη. Είναι οι Δημήτριος Γούναρης, πρώην πρωθυπουργός, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, πρώην πρωθυπουργός, Νικόλαος Στράτος, πρώην πρωθυπουργός, Νικόλαος Θεοτόκης, υπουργός Στρατιωτικών στην Κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη, Γεώργιος Μπαλτατζής, υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Γούναρη, Πρωτοπαπαδάκη και Γεώργιος Χατζανέστης Αρχιστράτηγος του Στρατού, οι οποίοι καταδικάστηκαν εις θάνατον για εσχάτη προδοσία και εκτελέστηκαν στις 15 Νοεμβρίου του 1922, μετά από δίκη παρωδία 15 ημερών….
Αξίζουν συγχαρητήρια στους τιτάνες εκείνους δικαστικούς που σε 15 μέρες διάβασαν και κατάλαβαν την Μικρασιατική Εκστρατεία και καταδίκασαν. Να τους αναστήσουμε να δικάσουν και για τα Τέμπη. Το πόσο σαθρή ήταν η απόφασή τους, αποδείχθηκε μετά από 98 χρόνια, αφού το 2010 και μετά από αίτηση του εγγονού του Πρωτοπαπαδάκη, ο Άρειος Πάγος τελικώς έκρινε ότι ήταν αθώοι, όμως η ασχήμια του χώρου των τάφων τους, παραμένει. Το επίσημο κράτος αποκλείεται να ασχοληθεί με τέτοιες ασημαντότητες, προέχει ο ΟΠΕΚΕΠΕ. Μήπως θα μπορούσε ο Δήμος Παπάγου – Χολαργού να ευπρεπίσει λίγο τον χώρο; Ο δήμαρχος κ. Αποστολόπουλος, γνωρίζουμε ότι έχει τέτοιες ευαισθησίες.
§. Να σας εξομολογηθώ κάτι; Έχω πεισθεί πλέον ότι αν όχι για όλα, για τα περισσότερα φταίει η κλιματική. Για την ακρίβεια, για τις υποκλοπές, για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, για τα Τέμπη, για το ό,τι δεν περπάτησε ο ρόμβος του κ. Νίκολιτς, για το ότι απέτυχε ο Φατίχ Τερίμ στον ΠΑΟ. Γενικώς για όλα. Και βέβαια για την αλλαγή του καιρού. Διαβάζω: «Έρχονται χιόνια. Θα πέσουν μέχρι και μέσα στην Πλατεία Συντάγματος. Σφοδροί βοριάδες με δυνατές βροχές και πτώση τις θερμοκρασίας. Ο κρατικός μηχανισμός σε επιφυλακή». Είναι μερικές επιπτώσεις από τις δραματικές αλλαγές που έχουμε στο κλίμα. Πού τα παλιά χρόνια. Τότε που τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο έσφυζαν από κόσμο οι παραλίες. Βέβαια υπάρχει μία μερίς, η οποία αντιτίθεται, όπως π.χ. ο Στράτος ο Παγιουμιτζής που τραγουδούσε «Ήρθ’ ο χειμώνας κι’ ο κοσμάκης τα’ χει χάσει και παλτουδιά καινούργια τρέχει ν΄ αγοράσει», αλλά και η Βέμπο που έλεγε: «Χειμώνας δεν ακούω πιά τριγύρω μου τ΄αηδόνια, Χειμώνας κι’ η καρδιά μου εσκεπάστηκε με χιόνια» και άλλοι τινές. Άρα και τότε είχαμε βροχές κ.λπ. Εκτός και αν το διαψεύσει ο κ. Μαρινάκης. Όχι του Ολυμπιακού, ο άλλος.
§. «…Δεν μπορείς εσύ να βγαίνεις ‘’στον αφρό’’ όταν μία από τις βασικές παραμέτρους ενός πολιτικού, ενός ηγέτη, ενός επιχειρηματία, ενός προπονητή, ενός προέδρου συλλόγου, είναι οι επιλογές των προσώπων. Πολλώ δε μάλλον ενός πρωθυπουργού. Δηλαδή, γιατί ο κόσμος να πιστέψει ότι ένας άνθρωπος που έκανε μόνο λάθος επιλογές στην δεύτερη του εκδοχή θα κάνει σωστές επιλογές;». Τα παραπάνω λόγια είναι του κ. Μαρινάκη και αναφέρονται στο βιβλίο του κ. Τσίπρα και στην επιλογή των συνεργατών του. Να θυμίσουμε άριστες επιλογές του αρχηγού του; Συγγενικό του πρόσωπο έμπλεξε στις υποκλοπές. Βουλευτής του χαστούκισε υπάλληλο στο αεροδρόμιο. Βουλευτής του πρόσβαλε συνάδελφό του μέσα στη Βουλή. Και οι δύο διεγράφησαν (μπράβο) και μετά ξεδιεγράφησαν (όχι μπράβο). Ο ένα μάλιστα κλαίγεται γιατί δεν του φτάνουν τα μιστά. Το ίδιο φτωχός ισχυρίζεται ότι είναι υφυπουργός ο οποίος περιμένει να ψωνίσει στην ουρά του σούπερ μάρκετ στο Περιστέρι. Μερικοί λένε ότι τον είδαν και στο κοινωνικό παντοπωλείο της Εκκλησίας. Βουλευτής του έπαιρνε «δουλειές» από δημόσιες επιχειρήσεις και από φορείς του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Βουλευτής του ενεπλάκη σε υπόθεση προσωπικών δεδομένων (μέϊλ). Υπουργός του τα μούσκεψε στους σιδηροδρόμους. Στελέχη του κόμματος με το μπράτσο στο μέλι του ΟΠΕΚΕΠΕ. Καλλίτερα λοιπόν να μη μιλάει για επιλογή στελεχών ο κ. Μαρινάκης.
Εγώ δεν το παραδέχομαι…
Τα Αγγλικά του κ. Τσίπρα
Αν δεν τη βρεις, τράβα στη Ρίγα…
Κι’ εγώ το ίδιο έλεγα…
Και δεν ξεχνάμε. Την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου ΟΛΟΙ στου Μακρυγιάννη στην ετήσια επιμνημόσυνη δέηση, υπέρ αναπαύσεως των ψυχών, των πεσόντων ανδρών των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων για τη δημοκρατία και την πατρίδα, κατά την 81η επέτειο της Μάχης των Αθηνών το Δεκέμβριο του 1944.
