Με απολογητική διάθεση εμφανίστηκε προ ημερών στις ΗΠΑ ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημ. Δασκαλόπουλος, έπειτα από τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν εντός και εκτός συνδέσμου από τις «στενές σχέσεις» που φάνηκε να προωθεί πρόσφατα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα.
Στις ΗΠΑ μίλησε καθυστερημένα κατά της λιτότητας, ενώ επέκρινε και τη μανία της Γερμανίας να θέλει να ελέγχει τα πάντα στην Ευρώπη.
Ο κ. Δασκαλόπουλος, εν μέσω φημών σύμφωνα με τις οποίες οι παραδοσιακοί βιομήχανοι που απομένουν στον ΣΕΒ τού έχουν διαμηνύσει ότι είναι η τελευταία θητεία του στην προεδρία, εμφανίστηκε να στηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, αλλά και να αντιδρά ταυτόχρονα στα αδιέξοδα μέτρα λιτότητας.
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ μίλησε στις ΗΠΑ σε συνάντηση με επικεφαλής μεγάλων αμερικανικών εταιριών, την ίδια ώρα που στην Αθήνα κυκλοφορούσαν διάφορα ονόματα για τους διαδόχους του, με επικρατέστερο αυτό του πρώην συνεταίρου του Σπ. Θεοδωρόπουλου, που διοικεί σήμερα τον Ομιλο Chipita.
«Το ότι είμαι υπέρμαχος της Ευρώπης δεν σημαίνει ότι δικαιούμαι να κλείνω τα μάτια μπροστά στα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η γηραιά ήπειρος, ούτε ότι έχω μεταφυσική πίστη στην ικανότητα επιβίωσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης» είπε ο κ. Δασκαλόπουλος. Οπως είπε, «ο κύριος άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται όλα είναι η Γερμανία», η οποία όμως έχει βρεθεί σε αδιέξοδο χωρίς να κάνει τίποτα για να αλλάξει πορεία η Ευρωπαϊκή Ενωση. «Το Βερολίνο πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η προτεσταντική δαιμονοποίηση του “χρέους” είναι ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο στην ευημερία της υπόλοιπης Ευρώπης. Οι πιστωτές έχουν την ίδια ευθύνη με τους οφειλέτες για την ανάταξη των οικονομικών ανισορροπιών» υποστήριξε ο πρόεδρος του ΣΕΒ.
Κατά τον πρόεδρο του ΣΕΒ, «οι πολιτικές λιτότητας δεν αποδίδουν κι αυτό το βλέπουμε καθαρά στην περίπτωση της Ελλάδας, που αποτέλεσε το πειραματόζωο της ευρωζώνης». Κανένα από τα πακέτα μέτρων που υιοθετήθηκαν τα τέσσερα αυτά χρόνια της κρίσης «δεν κατάφερε να λύσει τα αλληλοσυνδεόμενα προβλήματα της δημοσιονομικής κρίσης, της κρίσης εθνικού χρέους και της κρίσης της πραγματικής οικονομίας. Είναι σαν να πατάμε γκάζι για να πέσουμε πάνω σε τοίχο!»
Μ.Η.Τ. 232120