Οσα τραγελαφικά συνέβησαν -φτάνοντας σε σουρεαλιστικά επίπεδα- το πρωί της Τετάρτης στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη διαδικασία επί των αιτημάτων για άρση ασυλίας τεσσάρων βουλευτών επανέφεραν στο προσκήνιο τη συζήτηση τόσο για τον θέμα της ασυλίας όσο και για τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Πέρα από την αναγκαιότητα αλλαγής και των δύο ρυθμίσεων, κεφαλαιώδους σημασίας θεωρείται από ολοένα και περισσότερους η ανάγκη να φύγει αυτή η διαδικασία από τη Βουλή.
Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν στην ολιγόλεπτη συζήτηση που προηγήθηκε της ψηφοφορίας παρέπεμπαν σε παρωδία και το μόνο που προκάλεσαν σε όποιον έτυχε να παρακολουθεί τη συζήτηση ήταν θλίψη για το πολιτικό σύστημα, καθώς βουλευτές εμφανίστηκαν να αποφασίζουν για το αν θα άρουν ή όχι ασυλία συναδέλφου τους χωρίς καν να γνωρίζουν το περιεχόμενο της δικογραφίας. Η πρώτη αποκάλυψη ήρθε με την έναρξη της διαδικασίας, όταν με λίγα λόγια ο Γιάννης Δημαράς άφησε υπονοούμενα ότι στην Επιτροπή Δεοντολογίας, η οποία είναι αυτή που συντάσσει την πρόταση προς την Ολομέλεια, υπήρξαν βουλευτές, οι οποίοι ψήφισαν όχι με βάση τη δικογραφία αλλά με πολιτικά κριτήρια κατά φίλων και αντιπάλων.
Το κοινό μυστικό
«Ζητώ να μάθω ποιοι συμμετείχαν στην επιτροπή, ποιοι ψήφισαν, ποιο ήταν το αποτέλεσμα, ποιο το σκεπτικό, για να μπορώ να κρίνω όχι το αδέκαστο της ετυμηγορίας τους, αλλά τα πολιτικά εκείνα θέματα, τα οποία εν συνεχεία έρχονται. Διότι την αλληλογραφία, η οποία έρχεται στην επιτροπή, δεν την ξέρει κανείς μας, δεν την έχει μελετήσει» είπε ο κ. Δημαράς, αποκαλύπτοντας (το κοινό μυστικό) ότι στην πραγματικότητα εκτός από τα μέλη της Επιτροπής Δεοντολογίας, οι υπόλοιποι βουλευτές που καλούνται να αποφασίσουν για το αν στείλουν ή όχι κάποιον συνάδελφό τους στην τακτική Δικαιοσύνη τις περισσότερες φορές δεν έχουν ιδέα περί τίνος καλούνται να αποφανθούν.
Το επιβεβαίωσε λίγο αργότερα και ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος έκανε λόγο (με μεγάλη καθυστέρηση και αυτός…) για ολισθηρό δρόμο, τον οποίο έχει πάρει η Βουλή. «Πρέπει να αλλάξει η διαδικασία. Εχει δίκιο ο κ. Δημαράς, το πρακτικό είναι λακωνικό και δεν εμπεριέχει στοιχεία που να επιτρέπουν να πάρουμε θέση. (…) Νομίζω ότι έχουμε πάρει ένα πολύ γλιστερό δρόμο, κύριε πρόεδρε. Κρίνουμε με δεδομένα απολύτως πολιτικά και ορισμένες φορές πολλοί συνάδελφοι κρίνουν με φόβο. Πρέπει να το τελειώσουμε αυτό. Δεν έχει τέλος ο κατήφορος αυτός. Θα το πληρώσουμε όλοι» είπε ο κ. Λοβέρδος.
Κι αν όλα τα παραπάνω αναδεικνύουν ένα μείζον πολιτικό και ηθικό πρόβλημα για το πολιτικό σύστημα, με βουλευτές να «ομολογούν» ότι ψηφίζουν για άρση ασυλίας συναδέλφων τους με καθαρά πολιτικά κριτήρια και χωρίς να έχουν γνώση της δικογραφίας, όσα ακολούθησαν με την υπόθεση Σταθάκη (που είχε αποκαλύψει η «κυριακάτικη δημοκρατία») απλώς επιβεβαιώνουν τα σαθρά θεμέλια πάνω στα οποία στηρίζεται η διαδικασία. Αναδεικνύουν επίσης και την απολύτως υποκριτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του οποίου, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα εκφωνούσαν διαπρύσιους λόγους κατά της ασυλίας των βουλευτών και του νόμου περί ευθύνης υπουργών, όταν το θέμα έφτασε να ακουμπήσει τον υπαρχηγό του κ. Τσίπρα για υπόθεση ατασθαλίας περίπου 1.000.000 ευρώ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, κρύφτηκαν πίσω από τα διαδικαστικά τερτίπια της Επιτροπής Κοινοβουλευτικής Δεοντολογίας για να τον «αθωώσουν».
Και μόνο η ανάγνωση του σχετικού άρθρου 83 του κανονισμού της Βουλής είναι αρκετή, για να δείξει ότι στην περίπτωση του κ. Σταθάκη η πρόταση της Επιτροπής Κοινοβουλευτικής Δεοντολογίας, η οποία διαμορφώθηκε με τις ψήφους των Χρ. Μαρκογιαννάκη, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜ.ΑΡ., ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, δεν ελήφθη με βάση το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής αλλά με άλλα κριτήρια. Ορίζει συγκεκριμένα το άρθρο 83: «Η Επιτροπή, αφού ακούσει τον βουλευτή του οποίου ζητείται η άρση της ασυλίας ερευνά εάν η πράξη για την οποία ζητείται αυτή συνδέεται με την πολιτική ή κοινοβουλευτική δραστηριότητα του βουλευτή ή η δίωξη, η μήνυση ή η έγκληση υποκρύπτει πολιτική σκοπιμότητα και, σε αντίθετη περίπτωση, εισηγείται την άρση της ασυλίας. H Επιτροπή δεν εξετάζει τη βασιμότητα της κατηγορίας κατά του βουλευτή και συντάσσει σχετική έκθεση η οποία είναι αιτιολογημένη».
Το ελεγκτικό
Τα ερωτήματα που προκύπτουν για την Επιτροπή Δεοντολογίας, η οποία πρότεινε να μην αρθεί η άρση της ασυλίας του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, συμπαρασύροντας έτσι και την πλειοψηφία της Ολομέλειας, είναι πολλά. Πρώτο και καλύτερο, για ποιον λόγο εξέτασε τη βασιμότητα της κατηγορίας, αν και αυτό απαγορεύεται από τον Κανονισμό αποδεχόμενη έγγραφο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το οποίο ο κ. Σταθάκης προσκόμισε ως πειστήριο αθωότητας. Δεύτερο ερώτημα είναι με ποιο σκεπτικό έκρινε ότι η κατηγορία σχετίζεται με την πολιτική δραστηριότητα του κ. Σταθάκη, από τη στιγμή που η καταγγελία αφορά χρονική περίοδο οκτώ ολόκληρων ετών (από το 1998 έως το 2004) πριν από την εκλογή του κ. Σταθάκη ως βουλευτή. Οσον δε αφορά το αν η κατηγορία υποκρύπτει πολιτική σκοπιμότητα, και μόνο το γεγονός ότι υπάρχει αμετάκλητο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών σε συνδυασμό με το ότι μαζί με τον κ. Σταθάκη υπάρχουν ακόμη15 κατηγορούμενοι είναι αρκετό για να αποδείξει ότι δεν υποκρύπτεται κάτι τέτοιο.
Ψίθυροι για συμψηφισμούς στο παρασκήνιο!
Για πολλούς η υπόθεση Σταθάκη ήταν για τη Βουλή η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, κάνοντας προφανές ακόμη και στον πλέον δύσπιστο ότι η απομάκρυνση της διαδικασίας από τη Βουλή είναι επιβεβλημένη, καθώς οι εκπρόσωποι του έθνους αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων και μιας υψίστης σπουδαιότητας για το κύρος του πολιτικού συστήματος διαδικασίας.
Με την περίπτωση του κ. Σταθάκη οι βουλευτές (όσοι τουλάχιστον έσπευσαν να υποκαταστήσουν τη Δικαιοσύνη) έχασαν την ευκαιρία να δείξουν ότι αφουγκράζονται το κοινωνικό κλίμα και να αποδείξουν ότι οι διακηρύξεις για το τέλος του προνομιακού καθεστώτος, που επιτρέπει στους πολιτικούς να απολαμβάνουν την ατιμωρησία, αποκτούν και πρακτικό αντίκρυσμα.
Μάλιστα, το χειρότερο είναι ότι η σπουδή με την οποία βουλευτές από σχεδόν όλες τις πτέρυγες κάλυψαν τον κ. Σταθάκη και του αφαίρεσαν τη δυνατότητα για μια πανηγυρική αθώωση από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων (εφόσον, όπως και ο ίδιος υποστηρίζει, είναι αθώος για τις ατασθαλίες με τη διαχείριση τεράστιων κονδυλίων στο Πανεπιστήμιο Κρήτης) επιτρέπει να γίνονται σχόλια περί συμψηφισμών ανάμεσα στα κόμματα στον παρόντα και τον μέλλοντα πολιτικό χρόνο…
Γιώργος Λυκουρέντζος
Μ.Η.Τ. 232120