Ιστορίες τηλεοπτικής τρέλας!

Με έκπληξη τις τελευταίες ημέρες αντίκρισαν οι Θεσσαλονικείς στους τηλεοπτικούς δέκτες τους την εικόνα της ΕΤ3! Μια εικόνα η οποία ξύπνησε μνήμες, έξυσε παλιές (και νέες) πληγές και έφερε στον… αέρα ιστορίες τηλεοπτικής τρέλας!

Η αναβάθμιση του ψηφιακού σήματος (που έγινε πριν από λίγες ημέρες) είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστεί στους δέκτες χιλιάδων Θεσσαλονικέων (κυρίως σε περιοχές του κέντρου της πόλης) το πρόγραμμα του πάλαι ποτέ τρίτου κρατικού καναλιού. Πρόκειται για αυτό που έβγαινε εδώ και περίπου 1,5 χρόνο, είτε αναλογικά είτε κυρίως μέσω διαδικτύου, με τη συμμετοχή όσων παραμένουν στα γραφεία-φάντασμα της Λεωφόρου Στρατού. Σε καθημερινή βάση, οι εργαζόμενοι της ΕΤ3 που παρέμειναν, παρά το κατέβασμα του «διακόπτη» τον Ιούνιο του 2013, αναμεταδίδουν επί 24 ώρες ειδήσεις, εκπομπές και σειρά από ντοκιμαντέρ, θέλοντας να κρατήσουν ζωντανό το κανάλι!

Την ίδια ώρα, ξεδιπλώνεται μια σειρά καταστάσεων που μαρτυρούν ότι στην Ελλάδα δεν τα έχουμε δει όλα… Από τον περασμένο Μάρτιο έχει προσληφθεί ο Τραϊανός Χατζηδημητρίου για τη θέση του γενικού διευθυντή Περιφερειακού και Τοπικού Περιεχομένου (με έδρα τη Θεσσαλονίκη) για τη ΝΕΡΙΤ. Θεωρήθηκε ότι είναι η πρώτη κίνηση για να «γεννηθεί» στη «νύφη του Θερμαϊκού» το τοπικό κανάλι της δημόσιας τηλεόρασης, όμως το οξύμωρο είναι ότι ο γενικός διευθυντής δεν έχει να διαχειριστεί κάποιο πρόγραμμα ούτε δημοσιογράφους για να το καλύψουν!

Αξίζει να σημειωθεί ότι ακριβώς πριν από έναν μήνα η διοίκηση της ΝΕΡΙΤ ανακοίνωσε την πρόσληψη επτά δημοσιογράφων από τους 132 που είχαν υποβάλει αίτηση, για τη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για τους Μαρία Χατζηεμμανουήλ, Ροδάνθη Σάπικα, Αιμίλιο Σαπρανίδη, Ευδοκία Μέρτζου, Δημήτρη Ντόζη, Στυλιανή Αντωνακοπούλου και Δημήτρη Αθανασόπουλο. Μέχρι στιγμής, οι συγκεκριμένοι δεν εργάζονται, περιμένοντας να βγει το πρόγραμμα από τη Θεσσαλονίκη.

Την ίδια ώρα, οι ανάγκες του ρεπορτάζ από τη βόρεια Ελλάδα καλύπτονται για τη ΝΕΡΙΤ με όσους είχαν προσληφθεί με δίμηνες συμβάσεις στη ΔΤ (Δημόσια Τηλεόραση), συμβάσεις οι οποίες ανανεώνονται συνέχεια, αποδεικνύοντας τελικά ότι στη χώρα μας ισχύει το «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού»!