«Ο Καζαντζίδης αδίκησε τις γυναίκες που είχε στο πλευρό του. Θέλω να ζητήσω δημοσίως συγγνώμη και από την Καίτη Γκρέυ και από τη Μαρινέλλα. Ηταν φίλος μου κολλητός και παρ’ ολίγον κουμπάρος μου δυο τρεις φορές, όμως δεν τους φέρθηκε σωστά». Με αυτά τα λόγια ένας από τους κορυφαίους μουσικούς της Ελλάδας, που ευτύχησε να παίξει στο πλευρό όλων των θρύλων του λαϊκού πενταγράμμου, ο Δημήτρης Τζάρας, ανοίγει πρώτη φορά την καρδιά του και μιλάει στην «Espresso» για όλα όσα έζησε δίπλα στον Στέλιο Καζαντζίδη, στην Καίτη Γκρέυ, τη Μαρινέλλα, στον Τσιτσάνη, στη Νίνου, την Μπέλλου, στον Μπίνη και τον Παπαϊωάννου.
Λίγους μήνες πριν από την έκδοση της αυτοβιογραφίας του με τίτλο «Στα χνάρια της ζωής», ο κορυφαίος μουσικός της Columbia μιλάει για άγνωστα περιστατικά -πολλά από τα οποία σχετίζονται με αισθηματικές περιπέτειες- που σημάδεψαν τη ζωή του. Σημαντικό κεφάλαιο, όπως λέει, στην πορεία του ήταν η φιλία του με τον Στέλιο Καζαντζίδη καθώς και όσα έζησε για πάνω από μισό αιώνα στα κέντρα της Αμερικής, εκεί όπου ήταν «αρχηγός».
Τα ρυτιδιασμένα χέρια του φανερώνουν την ηλικία του. Το ίδιο και το σκαμμένο πρόσωπό του. Ανάβει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Στο μικρό διαμέρισμά του στα Κάτω Πατήσια τα άλμπουμ από τις συνεργασίες του δεν έχουν τελειωμό. Αρχισε να εργάζεται ως μουσικός το 1943. Δειλά δειλά έκανε τα πρώτα βήματά του στο πλευρό του Τάκη Μπίνη, του Βασίλη Τσιτσάνη, της Σωτηρίας Μπέλλου, ενώ για χρόνια βρέθηκε στο πλευρό του Στέλιου Καζαντζίδη και της Καίτης Γκρέυ.
Πριν από μερικές ημέρες ο σπουδαίος μουσικός αποφάσισε να επιστρέψει από την Αμερική και να μείνει μόνιμα στην Ελλάδα. «Εδώ θέλω να με θάψουν, κοντά στον πατέρα και στη μάνα μου. Αγιοι άνθρωποι και εξαιρετικοί μουσικοί» λέει. «Γεννήθηκα στην Πρέβεζα. Ημουν νοικοκυρόπαιδο, αν και η οικογένειά μου ήταν πολύ φτωχή. Η μάνα μου έπαιζε μαντολίνο. Σπουδαία γυναίκα. Από αυτήν έμαθα και κιθάρα. Ο πατέρας μου ήταν ο περίφημος Τζάρας, ξακουστός σε όλη την Ηπειρο» αποκαλύπτει και τα μάτια του θολώνουν από τα δάκρυα. Θυμάται που παιδί ξυπόλυτο πήγαινε στα πανηγύρια για το μεροκάματο και ξαφνικά τού έμελλε να γίνει το πρώτο όνομα στις πιάτσες των μουσικών…
Με τη θρυλική Καίτη Γκρέυ τον συνδέουν φιλία και συνεργασία εξήντα και πλέον χρόνων. «Η Γκρέυ μού έδωσε το πρώτο μεροκάματο. Με υποστήριξε όσο κανένας άλλος. Θυμάμαι τότε ήταν αρραβωνιασμένη με τον Καζαντζίδη. Εγώ ήμουν ο “κουμπάρος”. Θα τους πάντρευα. Ο Στέλιος με φώναζε “κουμπάρε” και “κουμπάρε”. Η Γκρέυ τον λάτρεψε τον Καζαντζίδη, χωρίς καμιά υπερβολή. Εκείνη τους πήγαινε λεφτά στο σπίτι όταν ήταν φαντάρος ο Στέλιος. Πρόσεχε τη μάνα του, την κυρά Γεσθημανή. Τα έζησα από κοντά. Τον αγαπούσε όσο τίποτα άλλο» λέει και ανάβει ακόμη ένα τσιγάρο. Τον ρωτάμε αν ο Στέλιος αγάπησε την Γκρέυ. Τα λόγια του υπερήλικα μουσικού βγαίνουν με θυμό. «Δεν αγάπησε καμιά γυναίκα. Δεν είχε ψυχή ο Στέλιος και λυπάμαι που το λέω γιατί ήταν “αδελφός” μου. Μέρα νύχτα ήμασταν μαζί. Δεν υπήρχε άλλος μουσικός που να έζησε τόσο πολύ μαζί του. Υπήρχαν βράδια που κοιμόμασταν και μαζί. Τόσο δεμένοι ήμασταν». Οπως παραδέχεται σήμερα ο σπουδαίος μουσικός, δεν έδινε και μεγάλη σημασία τότε στη φωνή του Στέλιου, μια και έμοιαζε στον Πρόδρομο Τσαουσάκη.
Το τέλος του αρραβώνα Θυμάται φυσικά το άδοξο τέλος του αρραβώνα του Στέλιου με την Καίτη. «Δουλεύαμε τότε στο Ροσινιόλ. Ο Στέλιος ήταν πολύ ζηλιάρης. Η Καίτη είχε πολλούς θαυμαστές, μεταξύ αυτών επιχειρηματίες, εφοπλιστές. Ηταν ντίβα, ρε παιδί μου, η Γκρέυ. Τεράστιο όνομα. Πάει ένα βράδυ λοιπόν ο αδερφός της, ο Γιάννης και του λέει: “Ρε Στέλιο, δύο χρόνια είσαι μαζί με την αδερφή μου. Δεν θα παντρευτείτε;”. Ο Στέλιος το πήρε στραβά. Στράβωσε πολύ. Μου το λέει εμένα ότι έτσι και έτσι έγινε με τον αδερφό της Γκρέυ. Του απαντώ λοιπόν: “Κάνε ό,τι θες, ρε Στέλιο”. Εκεί ήταν το μεγάλο μου λάθος. Που δεν προστάτευσα την Γκρέυ και άκουσα εκείνον. Μια μέρα ο Στέλιος μου λέει: “Θα ανέβω Θεσσαλονίκη, γιατί έχω τον σκοπό μου”. Το βράδυ έρχεται η κακομοίρα η Γκρέυ στο σπίτι μου: “Δημητράκη, πού είναι ο Στέλιος;” με ρώτησε. Και εγώ της είπα ψέματα ότι έφυγε με έναν φίλο του. Και αυτό το ψέμα με βαραίνει. Γιατί εκείνη μου φέρθηκε άψογα. Η Καίτη άρχισε να ψάχνει τον Στέλιο στον Μαραθώνα, στη Βάρη. Και εκείνος ήταν στη Θεσσαλονίκη με τη Μαρινέλλα».
Το αδυνατούλι κοριτσάκι που ήρθε από Θεσσαλονίκη Οπως αναφέρει στα γραφόμενά του ο Δημήτρης Τζάρας για τον Στέλιο και τη Μαρινέλλα, το ειδύλλιο «ψήθηκε» προτού καλά καλά ξεκαθαρίσει εκείνος τι θα έκανε με την Γκρέυ. «Με παίρνει ένα πρωί ο Στέλιος από τη Θεσσαλονίκη και μου λέει: “Δημητράκη, κλείσε το μαγαζί του Ξυπολυτάκου για τον χειμώνα και μαζί και την ορχήστρα. Θα κατεβάσω στην Αθήνα καινούργια τραγουδίστρια”. Οταν έρχεται ο Στέλιος για να κλείσουμε μαζί το μαγαζί, είχε και ένα κοριτσάκι που δεν του έδινες σημασία. Λεπτοκαμωμένο, αδυνατούλι. Λέω από μέσα μου: “Αφησες την ντίβα την Γκρέυ και πήρες το κοριτσάκι αυτό;”.
Μου δίνει εντολή ο Καζαντζίδης να της κάνω πρόβες. Οταν άρχισε και τραγούδαγε είπα από μέσα μου “μπράβο, φωνάρα!”. Της έκανα πρόβες με κάτι τραγούδια του Λαύκα και του Ζαμπέτα. Ηρθε η ώρα να βγει. Πηγαίνω στο καμαρίνι και της λέω: “Κίτσα (σ.σ.: έτσι έλεγαν στα πρώτα βήματά της τη Μαρινέλλα), ήρθε η ώρα να βγεις”. “Α, δεν μπορώ. Ντρέπομαι” και τέτοια μου έλεγε. Πηγαίνω στον Στέλιο και του λέω: “Στέλιο, θα κατέβουμε και εμείς στην πίστα δίπλα της να την εμψυχώσουμε”». Έτσι και έγινε!
Οταν τον ρωτάμε γιατί δεν στέριωσε ο γάμος τους μας απαντάει: «Η Μαρινέλλα έμενε σε ένα μικρό δυαράκι μαζί με τη μάνα της. Εμείς λοιπόν τότε σαν ζευγάρια πηγαίναμε στο σπίτι της Κίτσας, ανάβαμε κάνα τσιγαράκι και καθόμασταν. Όμως ήταν άβολο όλο αυτό. Της λέει λοιπόν ο Στέλιος της Μαρινέλλας: “Ρε συ, Μαρινέλλα, δεν λες της μάνας σου να πάει να μείνει και λίγο με τον πατέρα σου;”. Ενα πρωί πήγαμε να δούμε με τον Στέλιο κάτι χωράφια στον Πλαταμώνα. Γυρίζουμε στο σπίτι και η Μαρινέλλα είχε μαζέψει τα πράγματά της και είχε φύγει. Αυτό ήταν».
Ο γάμος του με τη σερβιτόρα στη Φλόριντα Ενα από τα κεφάλαια στη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη που παραμένουν άγνωστα στο ευρύ κοινό είναι και ο γάμος του με την Ελληνοαμερικανίδα Αντωνία. Ο Δημήτρης Τζάρας ήταν ο άνθρωπος που έζησε τον γάμο του μεγάλου τραγουδιστή με τη νεαρή υπάλληλο εστιατορίου. «Η ιστορία αυτή ξεκινάει τότε που ο Στέλιος είχε δημιουργήσει τη δισκογραφική εταιρία Standar. Τότε λοιπόν παρεξηγηθήκαμε και τον αποχαιρέτησα με τη φράση “good luck, θα ψάξεις κάποια στιγμή να βρεις τον Τζάρα, αλλά θα είμαι μακριά”. Ερχεται λοιπόν ο καιρός και ο Στέλιος φαίνεται να χρωστάει λόγω της εταιρίας και των δίσκων που έχει ηχογραφήσει πολλά λεφτά στο Δημόσιο. Και μαζί με τον Κολοκοτρώνη πηγαίνουν στον Μάτσα για να πουλήσουν την εταιρία και να ξεχρεώσουν».
Τα συμβόλαια Υπογράφουν λοιπόν τα συμβόλαια, όμως ο Στέλιος υπέγραψε, εκτός από τα ποσοστά που θα έπαιρνε από το κάθε τραγούδι, να έχει και την υποχρέωση να ηχογραφήσει και κάποια επιπλέον τραγούδια. Ομως αθέτησε τη συμφωνία και μάλιστα τα έβαλε ανοιχτά και με το Ισραήλ. Παίρνει τότε τα πράγματά του και βουρ για τη Νέα Υόρκη. Μαζί του είχε και μια νεαρή τραγουδίστρια, την Κορίνα. Ενα βράδυ χτυπάει το τηλέφωνο και είναι αυτός. Δεν του κράτησα καμιά κακία, γιατί τον αγαπούσα. Μετά από τρεις μέρες, ήρθε στη Φλόριντα. Αρχισε και μου έβριζε τον Μάτσα. Ομως δεν είχε δίκιο, γιατί υπήρχαν συμβόλαια. Επρεπε να ηχογραφήσει ακόμα 36 τραγούδια. Του είπα μάλιστα αν θέλει να τα στείλουν στο σπίτι και να τα ηχογραφήσουμε στη Φλόριντα».
Οπως λέει σήμερα ο σπουδαίος μουσικός, κάθε βράδυ στο σπίτι του γινόταν γλέντι λόγω του Καζαντζίδη. «Μέσα στις παρέες ήταν και μια Ελληνοαιγύπτια που δούλευε γκαρσόνα σε ένα μαγαζί δίπλα από το δικό μου. Ο Στέλιος την έβλεπε κάθε βράδυ εκεί. Του άρεσε. Λέει της γυναίκας μου τότε: “Σαν Παναγία είναι αυτή η κοπέλα”. Και μέσα σε ένα βράδυ τα έφτιαξαν και μετά από λίγες ημέρες έγινε και ο γάμος. Πήγαμε στο δικαστήριο, έδωσαν όρκο και έζησαν μαζί μερικούς μήνες». Τον ρωτάμε αν την αγάπησε: «Σου επαναλαμβάνω, δεν αγάπησε καμία ο Καζαντζίδης. Ξέρεις πόσα κορίτσια έχουν κλάψει για εκείνον;».
Η «αναρχικιά» Μπέλλου, ο Τσιτσάνης και η Νίνου Ο Δημήτρης Τζάρας αναμφισβήτητα έζησε όλα τα μεγάλα γεγονότα τα οποία έμειναν άγνωστα στο ευρύ κοινό. Ενα από αυτά ήταν και ο σκληρός χαρακτήρας της Μπέλλου. «Η Σωτηρία ήταν αναρχικιά. Θυμάμαι, θα ηχογραφούσαμε στην Columbia έναν δίσκο του Τσιτσάνη. Από τη μια πλευρά τραγουδούσε τη “Ζαΐρα” η Νίνου και από την άλλη τον “Περιπλανώμενο” θα τον έλεγε η Μπέλλου. Ο Τσιτσάνης, επειδή ήξερε τον χαρακτήρα της Σωτηρίας, είχε πάει -κι εμείς μαζί του- στο στούντιο πιο νωρίς για να ηχογραφήσουμε τη “Ζαΐρα”. Κάποια στιγμή και ενώ κάνουμε πρόβα, βλέπουμε την Μπέλλου να έρχεται με τα χέρια στη μέση και να δίνει μια στην πόρτα, κόντευε να τη σπάσει. Κοιτάζει τον Τσιτσάνη με θυμό και του λέει: “Ρε π*** βλάχο, δεν σου είπα αυτή τη ρουφιάνα (σ.σ.: Νίνου) να μην τη φέρεις εδώ;”. Ο κακομοίρης ο Τσιτσάνης πάγωσε. Μου λέει με τρεμάμενη φωνή: “Μήτσο, πάμε να φύγουμε, να κάνουμε αλλού πρόβα”. Και φεύγουμε. Στον διάδρομο της Columbia ήταν κάτι κουτιά ξύλινα από τις μήτρες των δίσκων. Εμείς δεν είχαμε κρουστά, τα αφήσαμε να κάνουν πρόβα με την Μπέλλου. Χτυπάω το κουτί, το ακούει ο Τσιτσάνης και μου λέει: “Με αυτό θα ηχογραφήσουμε”. Και έτσι στη “Ζαΐρα” ακούγεται κρουστό από ένα ξύλινο κουτί».
Πηγή: Espresso
