Από χθες που φυλακίστηκε επίσημα η Εύα Καϊλή μπαίνει κι αυτή με το σπαθί της στο «Hall of… Fame» του ΠΑΣΟΚ, δίπλα στις κούτες πάμπερς, στον Τσοχατζόπουλο, στον Παπαντωνίου και στα «αόρατα» μάρκα του Χριστοφοράκου. Η διαφορά είναι ότι η «βόμβα Καϊλή» εξερράγη στα χέρια του Ανδρουλάκη, όχι των προηγούμενων προέδρων, αυτών του «αμαρτωλού» ΠΑΣΟΚ.
Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε η σημερινή επέτειος για τον έναν χρόνο από τις εσωκομματικές εκλογές που έδωσαν την προεδρία στον Κρητικό να μη μοιάζει με γιορτή, αλλά με κηδεία.
Ο Ανδρουλάκης είχε όλους τους λόγους για να διαγράψει από την πρώτη στιγμή την Καϊλή, ώστε να μη φοράει η ευρωβουλευτής τη φανέλα του ΠΑΣΟΚ όταν έκαναν έφοδο στο σπίτι της οι Βέλγοι αστυνομικοί για να την τσακώσουν επ’ αυτοφώρω με τις μαύρες σακούλες παραμάσχαλα.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όμως, δεν τόλμησε. Ετσι, το Σαββατοκύριακο προσπαθούσε να ντύσει με έναν μανδύα λογικοφανών επιχειρημάτων την έλλειψη αποφασιστικότητάς του. Είπε μέχρι και το ανήκουστο ότι δεν την έδιωξε νωρίτερα επειδή δεν ήθελε να θεωρηθεί πως έτσι παρεμβαίνει στις ευρωπαϊκές διαδικασίες της Pega για τις υποκλοπές, λόγω της εμπλοκής Καϊλή στην επιτροπή.
Επηρεασμένος από τη θητεία του στον κομματικό σωλήνα του ΠΑΣΟΚ, με τις χρονοβόρες και βυζαντινής περιπλοκότητας διαδικασίες στις κεντρικές επιτροπές, ο Ανδρουλάκης λειτουργεί ακόμα σαν γραφειοκράτης, όχι σαν αρχηγός κόμματος.
Δεν είναι, όμως, μόνο η απουσία πολιτικού θάρρους του. Είναι και η απουσία διορατικότητας. Η Καϊλή έπαιζε φανερά διπλό παιχνίδι διαρκείας, πράγματι σαν δούρειος ίππος της Ν.Δ., αλλά υπό την απραξία και ανοχή Ανδρουλάκη. Στα σκάνδαλα, όμως, δεν αρκούν οι πομπώδεις δηλώσεις κατόπιν εορτής, σαν κι αυτές που επιχειρεί τώρα ο Ανδρουλάκης, αλλά μόνο οι επίσημα δημοσιοποιημένες αποφάσεις.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Καϊλή συνελήφθη και με τη βούλα ως ενεργό μέλος του ΠΑΣΟΚ κι ως νυν ευρωβουλευτής του κόμματος. Τυχόν προθέσεις ή γνωστοποιήσεις μεταξύ κλειστού κύκλου δεν έχουν αξία όταν μιλάμε για τέτοιες υποθέσεις.
Κι όμως, ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε μια χρυσή ευκαιρία να την ξεφορτωθεί με βάσιμη αιτία. Με την ομιλία της μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο η Καϊλή έγινε η μοναδική ευρωβουλευτής που πήρε σκληρή θέση υπέρ του Κατάρ, ξεπλένοντας τη διαφθορά του καθεστώτος και τους χιλιάδες νεκρούς εργάτες.
Η ομιλία της Καϊλή, όμως, δεν ήταν απλώς μια «άποψη», όπως έλεγε τις επόμενες μέρες στα κανάλια ο Ανδρουλάκης. Ηταν ομολογία! Κανένας πολιτικός στην Ευρώπη δεν θα ρίσκαρε τη φήμη του προκειμένου να πάρει τόσο άγαρμπα θέση υπέρ του αιματοβαμμένου Μουντιάλ, αν δεν εισέπραττε σημαντικό αντάλλαγμα.
Το ντροπιαστικό και γεμάτο ψέματα και ανακρίβειες λογύδριο της Καϊλή έγινε στις 21 Νοεμβρίου, όχι μία εβδομάδα πριν που έλεγε το Σαββατοκύριακο ο Ανδρουλάκης. Τρεις μέρες μετά, στις 24 Νοεμβρίου, η «δημοκρατία» ήταν η μοναδική εφημερίδα που κατακεραύνωσε τόσο την ευρωβουλευτή όσο και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ που δεν την έδιωξε από το κόμμα του. Γράφαμε ξεκάθαρα ότι η Καϊλή έχει την «προσωπική της ατζέντα».
Τότε στον Blue Sky ο Ανδρουλάκης είχε κάνει μια γλυκανάλατη τοποθέτηση: «Η άποψη που εκφράστηκε από την Καϊλή δεν είναι άποψη που εκφράζει τις απόψεις και τις προτεραιότητες που έχει η παράταξή μας».
Δηλαδή, μια συνολικά ακατάρτιστη ευρωβουλευτής, που λέει δίχως καν να κοκκινίζει ψέματα εντός Ευρωκοινοβουλίου για να υπερασπιστεί μια χώρα που λάδωσε τους πάντες προκειμένου να πάρει το Μουντιάλ, απέκτησε ξαφνικά ευαισθησία για τα δικαιώματα του διεφθαρμένου Κατάρ. Ηταν θέμα… οπτικής και… άποψης, κατά τον Ανδρουλάκη, που δεν διέθετε τη διορατικότητα και το πολιτικό ένστικτο να αντιληφθεί ότι η… άποψη της Καϊλή πληρώθηκε με σακούλες πετροδόλαρα, όπως αποκάλυψαν οι βελγικές Αρχές.
Όλοι κατάλαβαν από τότε γιατί είχε πει για το Κατάρ η Καϊλή. Όλοι ήξεραν ότι κάνει τον αβανταδόρο της Ν.Δ. Όλοι έβλεπαν ότι είχε προσωπική ατζέντα. Όμως, η «βόμβα» έσκασε αποκλειστικά στα χέρια του Ανδρουλάκη. Αυτό είναι το τίμημα της πολιτικής δειλίας και της απραξίας. Δεν μπορεί κατόπιν εορτής να τα φορτώνει στη Ν.Δ. ή αλλού. Μπορούσε, όμως, εύκολα να το κάνει νωρίτερα και όλα θα ήταν σήμερα υπέρ του.
Αν μη τι άλλο, μόνο δύο ευρωβουλευτές έβγαλε το ΠΑΣΟΚ το 2019, Ανδρουλάκη και Καϊλή. Μέσα στους διαδρόμους των Βρυξελλών θα μπορούσε πολύ εύκολα ο πρόεδρος να πληροφορηθεί για τα πάρε δώσε της Καϊλή. Δεν το έκρυβε, άλλωστε, και η ίδια, όπως φάνηκε με τον κομπογιαννίτικο τρόπο που εκτέθηκε στην Ευρωβουλή.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης έγινε σαν σήμερα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά ουδέποτε έγινε ηγέτης του ΠΑΣΟΚ. Επαιξε στην αρχή σκληρά μόνο το θέμα των υποκλοπών, κυρίως επί προσωπικού, αλλά μέχρις εκεί.
Ο ενθουσιασμός της εκλογής του γρήγορα ξεφούσκωσε, όταν όλοι κατάλαβαν ότι θέλει να φτιάξει ένα δήθεν νέο ΠΑΣΟΚ από παλιά υλικά. Με βαρίδια Λοβέρδο, Βενιζέλο, το πνεύμα του Σημίτη και το σημιτικό μπλοκ, αλλά και με την ανοχή που έδειξε στον δούρειο ίππο Καϊλή, ο χρόνος για τον Ανδρουλάκη ίσως πλέον να μετράει και αντίστροφα…
Αναπόφευκτα, εφόσον δεν έχει το αρχηγικό ανάστημα για να βάλει ο ίδιος την προσωπική σφραγίδα στο κόμμα του και να ορίσει τους κανόνες του παιχνιδιού.
Βασίλης Γαλούπης
