Καλύτερη υπηρεσία δεν θα μπορούσε να προσφέρει ο… αντισυστημικός Πολάκης σε μια κυβέρνηση που μπήκε, για πρώτη φορά, στον επιταχυντή των απωλειών
Είναι μάταιο να περιμένει κανείς από τον Πολάκη να γίνει κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που είναι. Το ερώτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αλλάξει. Κι αυτό δεν έχει απαντηθεί τα τελευταία δέκα χρόνια, δηλαδή από τότε που οι ψηφοφόροι αποφάσισαν να αναβαθμίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα εξουσίας.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Οπως φαίνεται και στην πράξη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξακολουθεί να έχει έναν ανίκητο αντίπαλο: την εσωστρέφεια. Το καλοκαίρι του 2015 κινδύνεψε με διάσπαση, όταν αποχώρησαν μαζικά πρωτοκλασάτα στελέχη. Το 2019 έχασε 5% των ψήφων από τους πρώην δικούς του, Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου, Λαφαζάνη.
Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει με τον… Πολάκη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη των σκανδάλων δυσαρεστεί και θυμώνει όλο και περισσότερους ψηφοφόρους, οι εκλογές έρχονται σε λίγες εβδομάδες, όμως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κι αυτή τη φορά άλλες δουλειές.
Ο Τσίπρας θυμήθηκε να βγει στο κυνήγι για κομματική πειθαρχία ακριβώς στο τέλος της… σεζόν. Προλαβαίνει ώστε όποια οφέλη να ξεπεράσουν τις απώλειες; Το σίγουρο είναι ότι ο Πολάκης είναι δικό του θρέμμα. Επί χρόνια ο ίδιος ο Τσίπρας δέχεται να απολογείται για τον αθυρόστομο και εκτός ελέγχου Κρητικό.
Ο Πολάκης ήταν αυτός που, διατυπώνοντας προσωπικές και όχι κομματικές θέσεις για τα εμβόλια, υποχρέωσε ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ σε θέση κατενάτσιο για το διάστημα της πανδημίας, απέναντι στις επιθέσεις των άλλων κομμάτων και ειδικά της Ν.Δ. Ο γιατρός ήταν αυτός που έκανε χυδαίες σεξιστικές επιθέσεις, τύπου «θα σε πάω αίμα», σε γυναίκες συναδέλφους του στη Βουλή, αλλά ο Τσίπρας που ηγείται ενός κόμματος με σημαία τον δικαιωματισμό δεν τον διέγραψε.
Για δημοσιογράφο απειλούσε ο… αψύς «έπρεπε να τον χώσω τρία μέτρα κάτω από τη γη», όμως ο Τσίπρας συνέχιζε να πίνει τσικουδιές με τον Πολάκη και απέδιδε τέτοιες απειλές σε «στιγμιαίες εκρήξεις». Τώρα, και επί δέκα μέρες, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει αντιπολίτευση επειδή έχει να λύσει το θέμα Πολάκη. Μια για ένα τριτοκλασάτο στέλεχος, τον… Χαιρετάκη, που ο Σφακιανός τον θέλει νταηλίκι στη Βουλή, τα τελευταία 24ωρα με την ανάρτηση «εθελουσίας εξόδου» του Πολάκη από τα ψηφοδέλτια λόγω της Φαρ Ουέστ στοχοποίησης δεκάδων προσώπων.
Κάθε φορά που ο Τσίπρας έκλεινε τα μάτια στις συμπεριφορές Πολάκη, ο εντατικολόγος θέριευε. Γινόταν τόσο δυνατός, που στην πορεία δεν ήταν αντιμετωπίσιμος με «συμβατικά» πολιτικά μέσα, όπως οι συστάσεις. Η διαγραφή του έγινε μονόδρομος. Ο Πολάκης αισθάνεται τόσο ισχυρός πια, που προτιμά μια ηρωική έξοδο από τη θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ – ίσως να βλέπει και μια δική του πορεία. Γνώριζε ότι η ανάρτησή του θα προκαλέσει σάλο και θα υποχρεώσει τον Τσίπρα σε αποφάσεις. Οι δηλώσεις Πολάκη την περασμένη εβδομάδα περί συσπείρωσης, μετά την κόντρα για τον… Χαιρετάκη, αποδείχτηκαν αέρας κοπανιστός.
Τούτη τη φορά η ανάρτηση Πολάκη είχε τα πρόσωπα κάμποσων δημοσιογράφων, οι οποίοι, σύμφωνα με το μήνυμα που προφανώς ήθελε να περάσει, «κατηγορούνται» ότι λειτουργούν περισσότερο ως μεγάφωνα του αφηγήματος της Ν.Δ. παρά δημοσιογραφικά. Η ανάρτηση είναι απαράδεκτη από κάθε άποψη. Οι δημοσιογράφοι, αλλά και οι δικαστικοί, ποτέ δεν επιτρέπεται να κρίνονται με επικηρύξεις Αγριας Δύσης. Ο Πολάκης στοχοποίησε ξεκάθαρα και βάρβαρα δημοσιογράφους, «δείχνοντας» τα πρόσωπά τους με το δάχτυλο, όπως γινόταν σε άλλες σκοτεινές εποχές, που ο πλανήτης θέλει να ξεχάσει.
Ακόμα, όμως, και αυτή η αρρωστημένη λογική Πολάκη «μπάζει». Με τι κριτήρια, για παράδειγμα, επέλεξε να «επικηρύξει» τους συγκεκριμένους 15 δημοσιογράφους; Αν, για την οικονομία της συζήτησης, δεχτούμε ότι ο Πολάκης συγκέντρωσε το δικό του «μπουκέτο» ανεπιθύμητων δημοσιογράφων, τότε είναι πασιφανής η απουσία ολόκληρων ομίλων που ναι μεν λείπουν από τη «λίστα καταζητούμενων Πολάκη», αλλά δεν λείπουν από την καθημερινή μάχη κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Τους θεωρεί «καλούς» ο Πολάκης; Τους… ξέχασε;
Μήπως, τελικά, η κραυγαλέα στοχοποιητική και εκτός δημοκρατικού πλαισίου ανάρτηση δεν είναι τόσο… παρορμητική όσο θέλουν να νομίζουν κάποιοι ευκολόπιστοι; Ακόμα ένα ερώτημα που προκύπτει για τον αψύ. Ολα αυτά τα χρόνια ο Πολάκης πουλάει ωμό τσαμπουκά για να δείχνει προς πάσα κατεύθυνση ότι θέλει την πολιτική των σαλούν και των ξεκαθαρισμάτων. Ο ίδιος είναι, δεν έχει αλλάξει σε κάτι. Μέσα από το όχημα ενός μεγάλου κόμματος αυτός επωφελήθηκε φτιάχνοντας όνομα, το ίδιο, όμως, επωφελήθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ που καρπωνόταν τις… δάφνες και τα likes από την «ακτιβιστική» αντιπολίτευση του Πολάκη.
Το πρόβλημα τώρα δεν είναι για τον Κρητικό που θα έχει ενδεχομένως την ευκαιρία να μετρήσει την προσωπική του δυναμική και έξω από το «μαντρί». Το ζήτημα αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και το γεγονός ότι μια σειρά από κακοφορμισμένα προβλήματα βγαίνουν σε κοινή θέα λίγο πριν από τις εκλογές. Σε ένα διάστημα, δηλαδή, που οι ψηφοφόροι «σκανάρουν» το κόμμα πολύ πιο προσεκτικά, αναζητώντας αδυναμίες.
Χρονικά είναι η χειρότερη στιγμή για τον ΣΥΡΙΖΑ να δείξει ότι το σύστημά του δεν είναι ενιαίο και ότι ακόμα αποφασίζεται η κατανομή εξουσίας με μάχες μέσα στο κόμμα. Το τελευταίο 10ήμερο της «Πολακιάδας» ήταν αναμφισβήτητα βούτυρο στο ψωμί του Μητσοτάκη. Μεγαλύτερο δώρο δεν θα μπορούσε να προσφέρει ο… αντισυστημικός Πολάκης σε μια κυβέρνηση που μόλις τους τελευταίους μήνες μπήκε, για πρώτη φορά, στον επιταχυντή των απωλειών.
ΠΑΥΛΟΣ ΠΟΛΑΚΗΣ
Ιατρός, βουλευτής Χανίων και πρώην υπουργός
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στα Σφακιά το 1965. Σπούδασε Ιατρική στο ΕΚΠΑ, με ειδικότητα εντατικολόγου. Εντάχθηκε στην ΚΝΕ από την οποία αποχώρησε το 1989 για να προσχωρήσει στο ΝΑΡ. Στη συνέχεια εξελέγη μέλος Δ.Σ. της Ενωσης Ιατρών Αθήνας – Πειραιά και το 2010 έγινε δήμαρχος Σφακίων. Στο Κοινοβούλιο μπήκε πρώτη φορά τον Ιανουάριο 2015 με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ανέλαβε υφυπουργός Εσωτερικών και αναπληρωτής υπουργός Υγείας. Στις 10 Νοεμβρίου 2019 καταδικάστηκε τελεσίδικα από το Εφετείο Αθηνών για συκοφαντική δυσφήμηση του πρώην προέδρου των εργαζομένων του ΚΕΕΛΠΝΟ Σταμάτη Πουλή.
Δείτε επίσης: Μύλος στον ΣΥΡΙΖΑ με Πολάκη που στράφηκε κατά του Τσίπρα
Δείτε επίσης: Οταν ο Γεωργιάδης εξύβριζε δικαστές!
