Τα τρικ Μητσοτάκη – Ερντογάν πληγώνουν ανεπανόρθωτα (μέσω Χάγης) τα δικαιώματα της χώρας μας – Σκαρώνουν «ψαλίδι» στην κυριαρχία μας και σε Κάρπαθο, Κάσο, και ανατολικές ακτές της Κρήτης
Οι προκεχωρημένες στο παρασκήνιο διαπραγματεύσεις Ελλάδας – Τουρκίας για διμερείς πολιτικές αποφάσεις θα οριστικοποιηθούν κατά τη συνάντηση Γεραπετρίτη και Φιντάν στην Αγκυρα, θα κλειδώσουν κατά τη συνάντηση Μητσοτάκη- Ερντογάν στη Νέα Υόρκη και θα επισημοποιηθούν αργότερα, μέχρι το τέλος του χρόνου, στη συνάντηση κορυφής Ελλάδας – Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη.
- Από την Κύρα Αδάμ
Υπό την υψηλή εποπτεία και καθοδήγηση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που έχουν αρχίσει πριν από τις πρόσφατες εκλογές και στις δύο χώρες, έχει ήδη στηθεί ένα επικοινωνιακό πλέγμα -ενθουσιώδες περίπου στην Αθήνα, πιο συγκρατημένο στην Αγκυρα- για μια πάση θυσία επαναπροσέγγιση Ελλάδας και Τουρκίας. Με στόχο την κατάληξη σε διμερείς πολιτικές αποφάσεις, που θα μειώσουν εν πολλοίς την ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες.
Οι υπό έγκριση συμφωνίες θα έχουν «απ’ όλα». Και το Αιγαίο και το casus belli, και τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο, και την ΑΟΖ και κυρίως την ΑΟΖ των νησιών, και την τουρκολιβυκή ΑΟΖ, και την ελληνοαιγυπτιακή μερική συμφωνία για την ΑΟΖ, και τη «Γαλάζια Πατρίδα» κ.λπ.
Μέσα από αυτό το καλάθι θεμάτων, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο Ερντογάν έχουν «διαλέξει» τα θέματα που θα καθησυχάσουν την κοινή γνώμη των δύο χωρών, ότι δεν έχουν χάσει τίποτα, αντιθέτως έχουν κερδίσει σε κυριαρχία και έχουν ικανοποιήσει απαιτήσεις τους, μέσα σε ένα πλαίσιο αμοιβαίων υποχωρήσεων, οι οποίες όμως θα αυξήσουν τη δημοτικότητα των αρχηγών και θα σταθεροποιήσουν ακόμα περισσότερο τις δύο κυβερνήσεις, παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στο εσωτερικό τους.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εστιάζει το ενδιαφέρον της στο πολύπαθο Αιγαίο, όπου η μόνιμη επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας κατακερματίζει προκλητικά την ελληνική κυριαρχία με κάθε στρατιωτικό μέσο (αεροσκάφη, πλοία και UAV) και αμφισβητεί την ελληνικότητα βραχονησίδων, με τη σύμφωνη γνώμη του Κογκρέσου, λόγω της αδυναμίας της κυβέρνησης να διασφαλίσει νομικά την ελληνικότητά τους. Η κυβέρνηση επιδιώκει μια συμφωνία με την Τουρκία, η οποία θα της επιτρέψει επιφανειακούς αλλά γόνιμους κομματικούς επικοινωνιακούς πανηγυρισμούς, για αύξηση της εθνικής κυριαρχίας, ενώ θα της επιτρέψει να σταματήσει τις διάφορες «ανακολουθίες» που έχει η Ελλάδα με τους κανονισμούς διεθνών οργανισμών. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προτείνει την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα 6 στα 10 ν.μ. στο Αιγαίο.
Η Αγκυρα δείχνει να αποδέχεται αυτή την αύξηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, αν και προτίθεται να διατηρήσει την απειλή του casus belli, που ήδη ισχύει, αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της μέχρι τα 12 ν.μ. Διά αυτού του τρόπου παύει η υπάρχουσα «ανακολουθία» των 10 ν.μ. εθνικού εναερίου χώρου και 6 ν.μ. χωρικών υδάτων και η Ελλάδα εναρμονίζεται πλήρως με το διεθνές δίκαιο και τους Διεθνείς Οργανισμούς, όπως ο ICAO, που καθορίζουν εύρος εθνικού εναέριου χώρου ίσου με τα χωρικά ύδατα της χώρας.
Η διόρθωση αυτή αφαιρεί από την Αγκυρα την επί δεκαετίες αμφισβήτηση του ελληνικού εναέριου χώρου μεταξύ 6 και 10 ν.μ. στο Αιγαίο και έχει ως επακόλουθο τη μείωση των τουρκικών παραβάσεων και παραβιάσεων του εθνικού εναέριου χώρου, μείωση των ελληνικών αναχαιτήσεων και επικίνδυνων εμπλοκών.
Η αύξηση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα 6 στα 10 ν.μ. θα επιτρέψει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ξέφρενους κομματικούς πανηγυρισμούς, διότι επί των ημερών της γίνεται αύξηση της εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, με σαφή επηρεασμό της ελληνικής κοινής γνώμης και εκτόξευση της δημοφιλίας του πρωθυπουργού. Ωστόσο, το τίμημα που θα πληρώσει η Ελλάδα γι’ αυτήν την υποχώρηση της Αγκυρας είναι βαρύ και μόνιμο.
Η Τουρκία έχει δηλώσει με όλους τους τρόπους, διπλωματικούς, πολιτικούς νομικούς και στρατιωτικούς, ότι θα κρατήσει ως κόρη οφθαλμού τη «Γαλάζια Πατρίδα», σήμα κατατεθέν της πολιτικής Ερντογάν. Η Αγκυρα έχει πολλαπλώς δείξει ότι δεν την ενδιαφέρει ιδιαιτέρως η ΑΟΖ στο Αιγαίο, και τούτο διότι παρουσιάζει μικρό ενδιαφέρον για εξόρυξη υδρογονανθράκων, σε αντίθεση με τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, που παραμένουν κολλημένα σε πεπερασμένες θέσεις για την παραπομπή του θέματος της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ του Αιγαίου στη Χάγη.
Η Αγκυρα απαιτεί τώρα από την Αθήνα να αποδεχθεί ότι η Ρόδος και το Καστελόριζο έχουν μηδενική ΑΟΖ, ενώ η ΑΟΖ των παρακείμενων νήσων (Κάρπαθος, Κάσος, ανατολικές ακτές της Κρήτης) θα έχουν συμφωνημένη, περιορισμένη επήρεια επί της ΑΟΖ. Και αυτά ως «αντάλλαγμα» για την υποχώρηση της Τουρκίας στο Αιγαίο, με την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 10 ν.μ.
Η τουρκική κυβέρνηση εκμεταλλεύεται πλήρως το γεγονός ότι η πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε τον Αύγουστο 2021 να βγάλει την περιοχή ανατολικά της Ρόδου και το Καστελόριζο από το Αιγαίο και να την «πετάξει» στη Μεσόγειο, στραγγαλίζοντας την ΑΟΖ Ρόδου – Καστελόριζου και ανοίγοντας την κερκόπορτα για την τουρκολιβυκή ΑΟΖ.
Η Τουρκία σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να υποχωρήσει από την τουρκολιβυκή ΑΟΖ (που βρίσκεται επισήμως σε ισχύ από τον ΟΗΕ χωρίς καμιά καταγγελία από την Ελλάδα) ούτε πρόκειται να υποχωρήσει από την απαίτηση εκμετάλλευσης της ΑΟΖ νότια του Καστελόριζου μέχρι τις ανατολικές ακτές της Κρήτης, και τούτο διότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει εκχωρήσει στην Τουρκιά την ΑΟΖ ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού (Ρόδο, Κρήτη και ανατολικά), μετά τη δήλωση στη Βουλή ότι υπερασπίζεται μόνο τα χωρικά ύδατα.
Πλήγμα
Η Αγκυρα θα εκμεταλλευτεί υπέρ των τουρκικών επιδιώξεων την ελληνοαιγυπτιακή μερική συμφωνία για την ΑΟΖ, η οποία έχει καταφέρει βαρύτατα πλήγματα στην ΑΟΖ Ρόδου – Καστελόριζου, που είναι μηδενική, και έχει και αυτή αναρτηθεί στον αρμόδιο επίσημο πίνακα του ΟΗΕ.
Η αποδοχή από την πλευρά της Ελλάδας ότι η περιοχή της Ρόδου – Καστελόριζου έχει μηδενική ΑΟΖ, σε αντάλλαγμα της επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για μια προσυμφωνημένη προσφυγή στη Χάγη, και επομένως την επικύρωση μιας προσυμφωνημένης διμερούς απόφασης. Και τούτο, διότι με την οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου αποδεικνύεται ότι η Ρόδος, το Καστελόριζο και τα παρακείμενα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, δηλαδή δεν μπορεί με την Αίγυπτο η Ελλάδα να αποδέχεται ότι δεν έχει ΑΟΖ Ρόδος και Καστελόριζο και από την άλλη πλευρά να απαιτεί με την Τουρκία τα δύο νησιά να έχουν ΑΟΖ. Ετσι προκύπτει αβίαστα ότι το ΔΔΧ με όλα τα παραπάνω στοιχεία θα αποφασίσει ότι τα δύο ελληνικά νησιά δεν έχουν ΑΟΖ λόγω απόστασης από την ηπειρωτική Ελλάδα και εγγύτητας με την Τουρκία.
Οι Ελληνες πολίτες σύντομα θα βρεθούν μπροστά στο δίλημμα να ζητωκραυγάσουν για τις «επιτυχίες» της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο Αιγαίο ή να μετρούν τις απώλειες της ελληνικής ΑΟΖ Ρόδου, Καστελόριζου, Καρπάθου, Κάσου και Κρήτης.
