Διασυρμός της μιντιακής διαπλοκής, που συνωστίζεται στον προθάλαμο του υπουργού, και της Ν.Δ. που επιμένει στο service των καναλαρχών
Πολλά… κουτσά, στραβά κι ανάποδα μπορεί να προσάψει κάποιος σε τούτη εδώ την αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση, αλλά νομίζω ότι η πρωτοβουλία για την αδειοδότηση των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών ανήκει στα «συν» της. Τουλάχιστον σε επίπεδο κοινωνικού συμβολισμού και σε αντίστιξη με το αψυχολόγητο «μαύρο» στην ΕΡΤ των προηγουμένων.
Δεν είμαι βέβαιος αν οι άδειες έπρεπε να είναι τέσσερις, έξι ή οκτώ. Πολλή κουβέντα μπορεί να γίνει, αλλά, με δεδομένο ότι προσήλθαν αρκετοί «μνηστήρες» και η διαφημιστική πίτα έχει μικρύνει δραματικά, η μινιμαλιστική προσέγγιση δεν ακούγεται και τόσο παράλογη. Επιπλέον, με τη μέθοδο της πλειοδοσίας και την κατάθεση κλειστών προσφορών, όσο λιγότερες οι άδειες τόσο υψηλότερο το τίμημα. Επομένως, μία «σφιχτή» διαγωνιστική διαδικασία υψηλών απαιτήσεων ήταν απαραίτητη μήπως και αποδοθεί στο Ελληνικό Δημόσιο ένα μικρό, έστω, τμήμα διαφυγόντων εσόδων που δημιούργησε το σκάνδαλο της «προσωρινής αδειοδότησης».
Από τη στιγμή που η Νέα Δημοκρατία, για λόγους δημοσίων σχέσεων με τα σημερινά εκδοτικά συγκροτήματα και τους υπερχρεωμένους καναλάρχες, υπονόμευσε τη διαδικασία εκ νέου στελέχωσης του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, ορθά ο αρμόδιος υπουργός προχώρησε με γρήγορους ρυθμούς στην προκήρυξη του διαγωνισμού, έστω και αν κάποιοι έσπευσαν να τον εγκαλέσουν για «μονομερή ενέργεια». Εξαναγκάστηκε ο Παπάς να πάει διά της τεθλασμένης και να παρακάμψει το ακέφαλο ΕΣΡ.
Αντιθέτως, μονομερής ενέργεια, βλακώδης και ατελέσφορη ήταν η διακήρυξη προθέσεων έστω (γιατί αυτά δεν γίνονται ούτε στη Ζιμπάμπουε) από υψηλόβαθμα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι, μόλις γίνουν κυβέρνηση, θα καταργήσουν τον διαγωνισμό και θα ακυρώσουν το αποτέλεσμά του! Ατυχέστατη πρωτοβουλία της Ντόρας (που βεβαίως μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους κοινοβουλευτικό…θέατρο) και του Δένδια, που επίσης εκτέθηκε χωρίς λόγο… Αυτοί που πρεσβεύουν, υποτίθεται, τη συνέχεια του κράτους και τη δημιουργία σταθερού επενδυτικού πλαισίου ήρθαν να μας πουν ότι όσοι βάλουν λεφτά για να πάρουν άδεια μπορεί και να τα πετούν στον αέρα!
Ας το πάρουν χαμπάρι στη Νέα Δημοκρατία: Η κοινωνία δεν μπορεί να εκβιάζεται και να οδηγείται σε καταστάσεις ομηρίας επειδή μεγάλα οικονομικά συμφέροντα συγχρωτίζονται με πολιτικά τζάκια και προσπαθούν, επικαλούμενα δήθεν το γράμμα του νόμου, να ακυρώσουν διαδικασίες εις όφελος του Ελληνικού Δημοσίου, μέχρι να τις φέρουν στα μέτρα τους.
Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι όλη η μεθόδευση εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυβέρνησης που έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με τα περισσότερα από τα παλαιά «συστημικά» μέσα και θα ήθελε να τα υποκαταστήσει με άλλα, περισσότερο φιλικά προς αυτήν. Να το δεχτώ κι αυτό. Τουλάχιστον όμως δεν… χαρίζει συχνότητες σε ημετέρους. Θα πληρώσουν για να τις πάρουν. Κι έτσι εξασφαλίζεται κατά κάποιον τρόπο όχι βεβαίως η ποιότητα ή η αντικειμενικότητα της ενημέρωσης, αλλά μια στοιχειώδης ανταποδοτικότητα στις υποχρεώσεις προς το κράτος όσων εμπορεύονται το δημόσιο αγαθό της τηλεόρασης.
Ετσι κι αλλιώς τα περιβόητα «δελτία των οκτώ», στη μορφή τουλάχιστον που τα ξέραμε, απαξιώθηκαν στη συνείδηση του κόσμου, ιδίως την περίοδο του Μνημονίου, γιατί κατέστη σαφές ότι, αντί για αντικειμενική ενημέρωση, επιχείρησαν να υπηρετήσουν πολιτικές και επιχειρηματικές σκοπιμότητες. Και από την άλλη πλευρά, οι «παραδοσιακοί» καναλάρχες δεν κάνουν τίποτα για να γίνουν συμπαθέστεροι στην κοινή γνώμη. Παίζουν άθλιο κλεφτοπόλεμο με τις τράπεζες και τους εργαζομένους στο Μega και προκαλούν την κοινωνία με πρακτικές ανάρμοστες ως προς το οικονομικό μέγεθός τους.
Παρά τις προβλέψεις λοιπόν περί φιάσκου, κερδισμένος αυτής της υπόθεσης φαίνεται να βγαίνει ο Νίκος Παππάς, γιατί, ανεξαρτήτως μακιαβελικών σχεδιασμών, χρειάστηκε πολιτικό κουράγιο για να τα βάλει με τα θηρία. Ανακάτεψε την τράπουλα και τους έβαλε να «σκοτωθούν» μεταξύ τους, ρισκάροντας να στραφούν όλοι εναντίον του και να ακυρώσουν τη διαδικασία με ένα άτυπο «εμπάργκο». Ομως επειδή όλοι αυτοί ούτε με τη σκιά τους δεν μπορούν να συνεννοηθούν, κατέληξαν να σέρνονται πίσω από τα κελεύσματα του υπουργού Επικρατείας και να διαγκωνίζονται για μία άδεια… «κοπής Παππά». Η πολυθρύλητη μιντιακή «διαπλοκή» με τους πανίσχυρους βαρόνους της αποδείχτηκε ξύλινος γίγαντας. Την ταπείνωσε ένας πρωτάρης της πολιτικής, υποχρεώνοντάς τη να βάλει πέντε φράγκα στο δημόσιο ταμείο. Κάτι είναι κι αυτό…
Γιώργος Χαρβαλιάς
Μ.Η.Τ. 232120