ΤΟ ΥΠΟΓΛΩΣΣΙΟ

Το βιβλίο του Παπαντωνίου αποκτά σήμερα άλλο νόημα Από τον
Μανώλη Κοττάκη

Πριν από τρία χρόνια, ο Γιάννος Παπαντωνίου αποφάσισε να γράψει για τον εαυτό του. Ετσι, κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις Παπαζήση, η αυτοβιογραφία του με τον τίτλο «Στάσεις και Αποστάσεις». Οφείλω να σας αποκαλύψω τη δημοσιογραφική συνήθειά μου να διαβάζω οτιδήποτε βιογραφικό ή αυτοβιογραφικό εκδίδεται. Και, φυσικά, να το αρχειοθετώ.

Αν και δεν έχω αυταπάτες, συνήθως όταν κάποιος γράφει για τον εαυτό του αποκρύπτει πράγματα ενοχλητικά για τη φήμη του – στην πραγματικότητα, ακόμη και το πώς αυτοπαρουσιάζεται, το τι υπογραμμίζει και το τι παραλείπει προσφέρονται για συμπεράσματα.

Προσθέστε δε και το εξής: Η αποκάλυψη μιας πληροφορίας σε χρόνο ανύποπτο μπορεί και να μην έχει σημασία. Αν διαβάσεις όμως ξανά το ίδιο βιβλίο, υπό το φως μιας άλλης συγκυρίας, μπορεί και να έχει. Εν προκειμένω, το 2014 ο Γιάννος προέβαλε αρκετά τη σχέση του «με τον στενό συνεργάτη του Γιάννη Στουρνάρα», τον οποίο είχε βαθμολογήσει «με άριστα» στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Τότε, αυτή η πληροφορία, που συνοδεύεται από φωτογραφίες, μπορεί να μην είχε μεγάλη αξία. Σήμερα, όμως, ενδεχομένως να έχει. Σε εκείνο το βιβλίο παρατηρούσες, επίσης, τις ελάχιστες φωτογραφίες του Γιάννου από τον πρώτο γάμο του με τη Λία, κόρη του σημαντικού πολιτικού τού Κέντρου Καρτάλη – τον εκτιμούσε πολύ ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Μεταξύ των φωτογραφιών αυτών υπήρχαν και του πρωτότοκου υιού του Νικήτα, τον οποίο προέβαλε ελάχιστα σε σύγκριση με τα παιδιά από τον επόμενο γάμο του. Αν το επισημάνεις αυτό, γνωρίζεις ότι η κριτική που ασκείται στον Νικήτα Παπαντωνίου για τη στράτευσή του στη Ν.Δ. ενδεχομένως να είναι και άδικη – λέγεται ότι ο Γιάννος πήρε… υπογλώσσιο όταν το έμαθε. Μην περιμένετε, βεβαίως, κάποια μεγάλη είδηση από το βιβλίο.

Πέραν του γεγονότος ότι ο πρώην υπουργός Αμυνας «καρφώνει» το ΚΥΣΕΑ για όλες τις εξοπλιστικές δαπάνες που χειρίστηκε επί των ημερών του, ουδέν νεώτερον. «Οταν ανέλαβα στις 31 Οκτωβρίου του 2001 το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, τα περισσότερα εξοπλιστικά προγράμματα που περιελάμβανε το ΕΜΠΑΕ είχαν εγκριθεί από το ΚΥΣΕΑ και οι συμβάσεις είχαν αρχίσει να υλοποιούνται» θυμάται ο υπουργός, ο οποίος σε άλλο σημείο του βιβλίου του κομπορρημονεί ότι «μετά από δέκα χρόνια συνεχών ερευνών, τίποτε απολύτως δεν προέκυψε αναφορικά με τη θητεία μου στο υπουργείο Αμυνας. (…)

Σε περιπτώσεις διακίνησης μαύρου χρήματος για εξοπλιστικά προγράμματα, οι έρευνες απέδειξαν ότι δεν είχαν απολύτως καμία σχέση με αποφάσεις που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της δικής μου θητείας». Και αυτά, όμως, τα δήθεν «ανώδυνα», υπό το φως της συγκυρίας είναι αποκαλυπτικά χαρακτήρων. Ουδέν κρυπτόν, τελικά, από τις αυτοβιογραφίες…