8 Μαρτίου 1913. Θεσσαλονίκη. Ο βασιλιάς Γεώργιος Α’, γύρω στις 7 το απόγευμα περπατά στην αποβάθρα του Λευκού Πύργου, συνοδευόμενος από τον υπασπιστή του, ταγματάρχη Φραγκούδη. Ανυποψίαστος βλέπει έναν πολίτη να τον πλησιάζει. Ήταν ο Αλέξανδρος Σχινάς, που έβγαλε ένα περίστροφο και τον πυροβόλησε στην καρδιά από απόσταση δύο μέτρων. Ο Γεώργιος σωριάστηκε στο έδαφος. Ο δολοφόνος επιχείρησε να πυροβολήσει και τον υπασπιστή. Το όπλο όμως μπλόκαρε και ο Φραγκούδης πρόλαβε να τον αφοπλίσει και να τον παραδώσει σε δύο χωροφύλακες, που έσπευσαν στο σημείο της δολοφονίας. Ο Γεώργιος μεταφέρθηκε στο ιατρείο του Παπάφειου ιδρύματος, αλλά ήταν ήδη αργά. Οι γιατροί διαπίστωσαν και τυπικά το θάνατό του. Ο Δανός πρίγκιπας είχε μείνει στον ελληνικό θρόνο πενήντα χρόνια και σκεφτόταν τον Οκτώβριο, να παραδώσει το σκήπτρο του στον Κωνσταντίνο. Η είδηση διαδόθηκε ταχύτατα και η πόλη βυθίστηκε στο πένθος. Τα εμπορικά καταστήματα έκλεισαν και οι καμπάνες άρχισαν να χτυπούν πένθιμα. Ο Γεώργιος ήταν αγαπητός σε μεγάλη μερίδα του ελληνικού πληθυσμού και είχε μεγάλη απήχηση στο εξωτερικό. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου ταριχεύτηκε και εκτέθηκε σε πολυήμερο λαϊκό προσκύνημα. Ο Γεώργιος κηδεύτηκε στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι.
Οι θεωρίες συνομωσίας για τη δολοφονία του Γεωργίου Πριν από τη δολοφονία ο βασιλιάς είχε εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη, καθώς η ατμόσφαιρα στην πόλη ήταν τεταμένη. Τον προηγούμενο Οκτώβριο ο γιος του Γεωργίου, ο διάδοχος Κωνσταντίνος, είχε εισέλθει θριαμβευτικά στην πόλη ως απελευθερωτής. Οι Βούλγαροι είχαν φτάσει λίγο αργότερα και μετά από αίτημά τους είχαν στρατοπεδεύσει στην πόλη. Ο Γεώργιος θεωρούσε πως η κατάσταση ήταν ακόμα εύθραυστη και για αυτό παρέμενε στη Θεσσαλονίκη. Μετά τη δολοφονία, οι υποψίες στράφηκαν αμέσως στη Βουλγαρία. Η κοινή γνώμη πίστεψε πως ο δράστης ήταν Βούλγαρος, αλλά έκανε λάθος. Οι τοπικοί άρχοντες της Μακεδονίας έσπευσαν να διευκρινίσουν ότι η ταυτότητα του δράστη ήταν ελληνική για να προλάβουν ενδεχόμενα αντίποινα. Μάλιστα ο τότε διοικητής της Θεσσαλονίκης, πρίγκιπας Γεώργιος έγραψε στο ημερολόγιό του: «Όταν επήγα εις το νοσοκομείον, όπου είχον μεταφέρει τον καημένον τον Βασιλέα, ήλθε ο Α. Μομφεράτος, ο τότε διευθυντής της αστυνομίας, να μου αναφέρη ότι εις την πόλιν επεκράτει τρομερός ερεθισμός και ότι οι πολίται και οι στρατιώται συνήρχοντο παντού με την πρόθεσιν να προβούν εις αντίποινα. Αυτή η είδησις με έκαμε να συνέλθω κομμάτι. Συλλογίσθηκα πως εάν δεν ελαμβάνετο αμέσως ένα μέτρον, μπορούσαν να επέλθουν ανυπολόγισται καταστροφαί. Διέταξα, λοιπόν, αμέσως τον διευθυντήν της αστυνομίας και τον φρούραρχον συνταγματάρχην Δράκον να σπεύσουν εις την πόλιν και να διαδώσουν παντού ότι ο δολοφόνος ήτο Έλλην».
Η ταυτότητα του δολοφόνου και η κατάληξή του Οι αρχές φρόντισαν να διαδώσουν αμέσως και παντού την ταυτότητα του δράστη και να διευκρινίσουν ότι η δολοφονία έγινε για προσωπικούς λόγους. Ο Αλέξανδρος Σχινάς καταγόταν από τις Σέρρες, αλλά αρκετό καιρό πριν από τη δολοφονία βρισκόταν στην Αθήνα αναζητώντας δουλειά. Η οικονομική του κατάσταση ήταν πολύ κακή. Λέγεται ότι λόγω του υποσιτισμού είχε νοσήσει από φυματίωση. Κάποια στιγμή απευθύνθηκε στο παλάτι για ενίσχυση, αλλά ο υπασπιστής του Γεώργιου τον έδιωξε. Ο Σχινάς έφυγε ταπεινωμένος και εξαγριωμένος. Έτσι, οι αρχές και οι ιστορικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δολοφόνησε τον βασιλιά Γεώργιο για να τον εκδικηθεί για την περιφρόνησή του και όχι για πολιτικούς λόγους. Πολλοί ήταν εκείνοι που αμφέβαλαν για το δολοφόνο καθώς χαρακτηρίστηκε ως πρόσωπο του τότε υπόκοσμου, με περιορισμένη ευφυΐα και θεωρήθηκε ότι δεν ήταν ικανός να οργανώσει ένα έγκλημα. Ο διπλωμάτης Β. Δενδραμής στην αναφορά του έγραψε για τον φοιτητή της ιατρικής που όμως δεν παρακολούθησε ποτέ μαθήματα: «πρόκειται για έκφυλον αλήτην, ουχί παράφρονα βεβαίως, ζώντα, όμως ανισορρόπως, δι” επαιτείας. Εις τους πλησιάζοντας αυτόν ανέπτυσσε περιέργους ιδέας περί σοσιαλισμού, ότι όλοι οι άνθρωποι εντός ολίγου θα είναι πλούσιοι, ότι δεν θα υπάρχουν πλούσιοι και πτωχοί και ότι οι εργάτες θα εργάζονται μόνον δύο ώρας την ημέραν». Στις 6 Μαΐου ο δολοφόνος δεν είχε περάσει ακόμη από δίκη και χρειάστηκε να μεταφερθεί από τον ένα όροφο της φυλακής στον άλλο. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή κατάφερε να ξεφύγει από την προσοχή των φυλάκων και να βουτήξει από ένα ανοιχτό παράθυρο στο κενό. Έτσι, η υπόθεση της δολοφονίας του βασιλιά Γεωργίου δεν εξιχνιάστηκε ποτέ. Ο Σχινάς δεν μίλησε σε δικαστές και δεν ανακρίθηκε δημόσια από έναν εισαγγελέα. Η δολοφονία του μακροβιότερου βασιλιά στην Ελλάδα δεν διαλευκάνθηκε και και καμμία ερμηνεία δεν είναι τεκμηριωμένη.
Οι ομοιότητες με τη δολοφονία του Κένεντι Πολλοί παρατηρούν κάποιες ομοιότητες στη δολοφονία του βασιλιά Γεώργιου και του Αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι. Και στις δύο περιπτώσεις οι αρχές ισχυρίστηκαν ότι επρόκειτο για μοναχικό δράστη με προσωπικά κίνητρα, ενώ και οι δύο δολοφονίες έμειναν «ανεξιχνίαστες», καθώς οι δολοφόνοι πέθαναν προτού ολοκληρωθούν οι ακροαματικές διαδικασίες. Ανεξάρτητα από τα κίνητρα του δολοφόνου, όλοι οι ιστορικοί συμφωνούν ότι η δολοφονία του βασιλιά Γεώργιου Α’, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη μετέπειτα πολιτική ζωή της χώρας και στον εθνικό διχασμό που ακολούθησε. Το αυτί και το χέρι του βασιλοκτόνου Αλέξανδρου Σχινά είχαν σταλεί για την ταυτοποίηση των δαχτυλικών αποτυπωμάτων. Τα αυτιά χρησιμοποιούνταν ως ταυτοποιητικά στοιχεία, γιατί το σχήμα τους κληρονομείται ίδιο από έναν απ τους γονείς. Σήμερα εκτίθενται στο Εγκληματολογικό Μουσείο Αθηνών.
www.mixanitouxronou.gr
