Δεν είναι «πολυτέλεια» η απόδοση τιμής σε εκείνους που θυσίασαν τον χρόνο τους, τα νιάτα και τα όνειρά τους, την ενέργειά τους, τη σωματική ακεραιότητα ή και την ίδια τη ζωή τους για να υπερασπιστούν την ελευθερία, το έθνος, την εδαφική ακεραιότητα του κράτους και τον τρόπο ζωής του λαού. Αυτή η πρακτική, η οποία είναι ισόχρονη με το ανθρώπινο είδος, δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά μια τρανή απόδειξη της ισχύος του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης. Τα έθνη που δεν θέλουν να περάσουν στη χώρα των σκιών, στη λήθη, τιμούν τους ζώντες και τους νεκρούς πολεμιστές. Οσοι σήκωσαν τα όπλα εναντίον των εχθρών και υπέρ πατρίδος είναι τα καλύτερα παραδείγματα για τους νέους. Οι πράξεις τους και η στάση τους απέναντι στη ζωή και τον θάνατο είναι μαθήματα αρετής που ξεπερνούν σε διδακτικότητα ακόμα και τα πιο καλογραμμένα βιβλία με τις πλούσιες παραπομπές, τις χιλιάδες υποσημειώσεις και τη μεγάλη βιβλιογραφία.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ σηματοδότησε την έναρξη της επικράτησής του στην εσωτερική πολιτική κονίστρα και την καθιέρωσή του στη συνείδηση των πολιτών με μια συμβολική και ταυτόχρονα ουσιαστική κίνηση: Στην πρώτη ομιλία του στο Κογκρέσο κάλεσε να παραστεί η Κάριν Οουενς, χήρα του Ράιαν Οουενς, του πεζοναύτη που σκοτώθηκε στην Υεμένη κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των καθηκόντων του.
Ο Αμερικανός πρόεδρος έπλεξε το εγκώμιο του νεκρού πολεμιστή, αλλά και όλων όσοι έχουν πέσει κατά τη διάρκεια μαχών υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Οι Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές καταχειροκρότησαν τη σύζυγο του ήρωα, ενώ εκείνη δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της από τη συγκίνηση. Οσοι παρακολούθησαν από την τηλεόραση, από το διαδίκτυο ή διά ζώσης αυτή την ιστορική σκηνή συμμερίστηκαν τα συναισθήματα της πατριωτικής έξαρσης και της συγκίνησης, που ήταν διάχυτα στην αίθουσα, και εκφράστηκαν ευμενώς για την πρωτοβουλία του νέου προέδρου της χώρας.
Αυτό που έγινε και γίνεται στην Αμερική συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της υδρογείου. Εξαιρούνται μόνο δύο χώρες: η Γερμανία και η Ελλάδα. Η Γερμανία, επειδή αισχύνεται για τους στρατιώτες της που, με επικεφαλής τον Χίτλερ, αιματοκύλισαν ολόκληρο τον κόσμο και θανάτωσαν έξι εκατομμύρια Εβραίους. Από την άλλη, το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο αδιαφορεί για οτιδήποτε έχει αξία και χρήζει υπερασπίσεως και αναδείξεως.
Οι Γερμανοί έχουν δίκιο που προσπαθούν να κρύψουν «κάτω από το χαλί» τη φοβερή ντροπή για τα εγκλήματα των προγόνων τους. Οι Ελληνες πολιτικοί, όμως, περιφρονώντας όσους έδωσαν τους ιερότερους αγώνες υπέρ της ελευθερίας και της ανθρωπότητας, πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε όλοι. Οσοι δεν τιμούν το ένδοξο παρελθόν προετοιμάζουν ένα άδοξο μέλλον.
Μ.Η.Τ. 232120