«Η πολιτική εξουσία εν απουσία δικαιοσύνης δεν είναι παρά όργανο οργανωμένης ληστείας». Ιερός Αυγουστίνος.
Αν κάποιος ανέλυε τον τρόπο της παρουσίασης των πολιτικών δολοφονιών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη από τα ΜΜΕ και τους άλλους μηχανισμούς προπαγάνδας, θα διαπίστωνε ότι τα γεγονότα παρουσιάζονται κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη από την «ουσία» των τεκταινόμενων, με σκοπό την «κοινωνική συναίνεση» στην μεταφορά του ιδιωτικού πλούτου των πολιτών στις τσέπες των ολιγάριθμων οικονομικών ελίτ. Ο «κοινωνικός εφησυχασμός» πραγματοποιείται μέσω της «νομιμοποίησης και εμπέδωσης» ως «ορθών πολιτικών πρακτικών» στην συνείδηση του λαού της «παγκοσμιοποίησης», του «πολύ-πολιτισμού» και της αποδόμησης του «έθνους κράτους».
Το απόλυτο όπλο για την πραγματοποίηση της ληστείας του λαού αποτελεί η παιδεία που εξασκείται από το πολιτικό σύστημα και τις διεθνιστικές ελίτ στα σχολεία και τα πανεπιστήμια και που στοχεύει στην εξαφάνιση της αναλυτικής και συνθετικής σκέψης των πολιτών, με σκοπό οι τελευταίοι να αδυνατούν να ερμηνεύουν σωστά τα γεγονότα και να ανακαλύπτουν τις κρυφές παραμέτρους των γεγονότων που αποδομούν τις ζωές τους. Έτσι, μέσω της εμβόλιμης πληροφόρησης και της καταλλήλου διεθνιστικής και νεοταξικής παιδείας, ο πολίτης αδυνατεί να επεξεργασθεί την κατευθυνόμενη υπέρ-πληροφόρηση, πέραν της παθητικής εμφύτευσης της «εικόνας και του ήχου» στο υποσυνείδητο του, με αποτέλεσμα να αντιδρά μόνο συναισθηματικά, απορρίπτοντας τον ορθολογισμό, υιοθετώντας το «φαίνεσθαι» που παραμορφώνει την πραγματικότητα, αντί του «είναι».
Επί παραδείγματι, η δολοφονία των δύο μελών της Χρυσής Αυγής με πυροβόλο όπλο και η εφιαλτική πρακτική του καψίματος τεσσάρων αθώων ανθρώπων στην Marfin από το παρακράτος του διεθνισμού και της νέας τάξης πραγμάτων, καθώς και η δολοφονία που διεπράχθη από ένα μέλος της ΧΑ, αντιμετωπίσθηκαν διαφορετικά από το σύστημα προπαγάνδας. Η τελευταία, χρησιμοποιήθηκε εντέχνως από το πολιτικό σύστημα των εκφραστών της παγκοσμιοποίησης και της μετατροπής της χώρας μας σε διεθνιστικό προτεκτοράτο, ώστε να ανακόψει την όλο και αυξανόμενη επιρροή στο πολιτικό γίγνεσθαι του εμβρυακού εθνικιστικού κινήματος στην Ελλάδα, που εκείνη την εποχή εκφράζετο αποκλειστικά από την ΧΑ, απειλώντας την «αιώνια τάξη» του πολιτικού συστήματος. Έτσι, οι πολιτικές δολοφονίες των εθνικιστών και των αθώων πολιτών εντέχνως υποβαθμίστηκαν και απαξιώθηκαν από τους μηχανισμούς προπαγάνδας.
Εύλογα λοιπόν σήμερα τίθεται το ερώτημα εάν οι πολίτες στην Ευρώπη μπορούν να αντιληφθούν ότι η έξοδος της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή ένωση σηματοδοτεί ένα μείζον γεωπολιτικό γεγονός, που αν συμβεί θα σημάνει την αρχή του τέλους του 4ου Γερμανικού Ράιχ, καθώς και της άγριας ληστείας των λαών από το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Συνεπώς, στην περίπτωση δυνατότητος ορθολογιστικής, αντικειμενικής και μη «εμβόλιμης» ερμηνείας των γεγονότων από τον πληθυσμό, η δολοφονία της Βρετανού πολιτικού, είτε τυχαία είτε κατευθυνόμενη, δεν θα έπρεπε να επηρεάσει την πρόθεση ψήφου των Βρετανών πολιτών στο προσεχές δημοψήφισμα, είτε αυτή ήταν υπέρ του Brexit είτε εναντίον του. Τουναντίον, η μεταβολή των «πολιτικών συμπεριφορών», όπως αυτή εκφράζεται δημοσκοπικά σήμερα, συνεπάγεται αποκλειστικά και μόνο την «συναισθηματική» αντίδραση του πληθυσμού στα γεγονότα και συνεπώς αποτελεί προϊόν κοινωνικής μηχανικής και προπαγάνδας, που ενισχύει την αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας από την μεγάλη μάζα των ανέργων, των νεόπτωχων, των αστέγων, των προλετάριων, των ακτημόνων και των νοικιασμένων εργαζομένων.
Στην πατρίδα μας, η συνεχιζόμενη απάθεια των πολιτών στην υλοποιούμενη γενοκτονία τους από τις παγκόσμιες ελίτ, μέσω της καλοπληρωμένης εγχώριας γραφειοκρατίας των πολιτικών κομμάτων που αντιμάχονται το έθνος-κράτος, είναι απόρροια των επιτυχημένων εφαρμογών των κανόνων της κοινωνικής μηχανικής, που και εδώ αποσκοπεί στον έλεγχο της συμπεριφοράς του πληθυσμού. Πως θα μπορούσε άλλωστε να ερμηνευθεί το γεγονός ότι περίπου το 80 % του Ελληνικού πληθυσμού στηρίζει τα πολιτικά κόμματα και εκείνες τις πρακτικές που υλοποιούν την βιολογική του εξαφάνιση μέσω της ληστρικής φορολόγησης και της δήμευσης της ιδιωτικής περιουσίας;
Η πολιτική συμπεριφορά του Βρετανικού λαού στο προσεχές δημοψήφισμα, που μάλλον θα απορρίψει το BREXIT, καθώς και η απάθεια του Ελληνικού λαού στον εξανδραποδισμό του, τεκμηριώνουν το συμπέρασμα ότι πολιτική λύση στο πρόβλημα του τεραστίου στρατοπέδου συγκέντρωσης της Ευρωπαϊκής ‘Ένωσης δεν πρόκειται να υπάρξει σύντομα.
Μ.Η.Τ. 232120