Οι αποστολές του Ερντογάν στους τζιχαντιστές και οι νίκες Των Κούρδων
Στις 10 Ιουνίου του 2014 το Ι.Κ. επιτέθηκε με 1.200 άνδρες και κατέλαβε τη Μοσούλη, των 2.000.000 κατοίκων, όπου έδρευαν ένα ενισχυμένο σώμα στρατού και ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας, συνολικά 50.000 στρατιώτες και αστυνομικοί.
Τότε, στα θησαυροφυλάκια του παραρτήματος της Τράπεζας του Ιράκ στη Μοσούλη βρέθηκαν 430.000.000 δολάρια, τα οποία αποτέλεσαν την κινητήρια οικονομική δύναμη του Ισλαμικού Κράτους. Αμέσως μετά, στις 3 Αυγούστου, οι τζιχαντιστές του Ι.Κ. επιτέθηκαν στη Σενκάλ, πρωτεύουσα και ιερό τόπο των Κούρδων γεζιντί, όπου διέπραξαν, στην κυριολεξία, γενοκτονία, και στις 6 Αυγούστου 2014 επιτέθηκαν στο στρατόπεδο προσφύγων του Μαχμούρ, που ελέγχεται από το ΡΚΚ. Λίγες ημέρες μετά, στις 13 Σεπτεμβρίου 2014, οι τζιχαντιστές του Ι.Κ. επιτέθηκαν στο Κομπάνι, πρωτεύουσα του κεντρικού καντονιού της Ροζάβα, για να φθάσουν να απειλούν την κατάληψή του σχεδόν έναν μήνα μετά.
Και οι τρεις αυτές επιχειρήσεις ήταν καθαρή εργολαβία του Ερντογάν προς τον στρατηγικό σύμμαχό του, το Ισλαμικό Κράτος. Η επίθεση εναντίον των Κούρδων γεζιντί ανατέθηκε στο Ι.Κ. γιατί ο γεζιντισμός, πατρώα θρησκεία των Κούρδων, αποτελεί στρατηγικού χαρακτήρα απειλή για την Τουρκία του Ερντογάν, αφού, αν οι Κούρδοι ξαναγίνουν γεζιντί, η Τουρκία χάνει τη δυνατότητα να τους ελέγχει μέσα από τα τζαμιά και τους εξωνημένους ιμάμηδες.
Η επίθεση στο στρατόπεδο προσφύγων Μαχμούρ ανατέθηκε από τον Ερντογάν στο Ι.Κ. γιατί το συγκεκριμένο στρατόπεδο αποτελεί μία από τις βάσεις ανεφοδιασμού του ΡΚΚ και αποτελεί στρατηγικό στόχο για την Τουρκία.
Τέλος, η επίθεση εναντίον του Κομπάνι ανατέθηκε στο Ι.Κ. από τον ίδιο τον Ερντογάν, για να εξαλειφθεί το κεντρικό καντόνι και να τιναχτεί στον αέρα το όνειρο των Κούρδων να ενώσουν τα καντόνια τους και να αποκτήσουν με τον καιρό διέξοδο στη Μεσόγειο.
Ηταν δε τόση η αδημονία του Ερντογάν να πετύχει τον στόχο του, που, επισκεπτόμενος καταυλισμό προσφύγων στην πόλη Αντέπ, του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν, περίπου έναν μήνα μετά την έναρξη της πολιορκίας του Κομπάνι, στις 7 Οκτωβρίου, δήλωνε από μικροφώνου «το Κομπάνι πέφτει από ώρα σε ώρα στα χέρια του Ι.Κ.».
Και οι τρεις αποστολές που ανέθεσε ο Ερντογάν στους τζιχαντιστές του Ι.Κ. απέτυχαν. Οι μαχητές του ΡΚΚ σε συνεργασία με τους Πεσμεργκά έσωσαν το Μαχμούρ και σε συνεργασία με τους Αμερικανούς έσωσαν τους γεζιντί, που κινδύνευαν με ολοκληρωτική σφαγή.
Στο Κομπάνι οι Δυνάμεις Προστασίας του Λαού (YPG) έδωσαν έναν τιτάνιο αγώνα μόνοι τους, ανώτερο από εκείνον των αγωνιστών του Μεσολογγίου και του Στάλινγκραντ. Και στο τέλος κατόρθωσαν να απωθήσουν και να κατανικήσουν τους έως τότε ανίκητους τζιχαντιστές με την καθοριστική βοήθεια των ΗΠΑ, που ήλθε από τον ουρανό, στις 20 Οκτωβρίου και δευτερευόντως με τη βοήθεια των Πεσμεργκά, που έφθασαν στο Κομπάνι μέσω Τουρκίας και μετά την πίεση της Ουάσινγκτον προς την Αγκυρα. Η ήττα των τζιχαντιστών στο Κομπάνι ήταν στρατηγικής σημασίας, αφού έκτοτε το YPG όπου τους συναντούσε τους κατανικούσε, ενώ από τότε αρχίζει και η πορεία αποδυνάμωσης και απωλειών εδαφών του Ισλαμικού Κράτους.
Το Σενκάλ και κυρίως το Κομπάνι αποτέλεσαν σημείο καμπής και για τη συνεργασία των Κούρδων του YPG με τις ΗΠΑ. Εκτοτε, οι Κούρδοι εκκαθάρισαν τεράστιας έκτασης περιοχές από τους τζιχαντιστές του Ι.Κ., ένωσαν το καντόνι της Τζεζίρε με αυτό του Κομπάνι, έφθασαν στα πρόθυρα της πρωτεύουσάς του Ράκα και απελευθέρωσαν εσχάτως την Ιεράπολη (Μένπετζ), στρατηγικής σημασίας πόλη για τη διακίνηση τζιχαντιστών από και προς την Ευρώπη, πάντα μέσω Τουρκίας και με τη συνεργασία του κράτους και των αρμόδιων υπηρεσιών με τα στελέχη του Ισλαμικού Κράτους.
Ολα αυτά τα επιτεύγματα του YPG μπορεί να οφείλονται στην απαράμιλλη μαχητικότητα και ανδρεία των ανδρών και των γυναικών του Κουρδιστάν, θα ήταν όμως σχεδόν αδύνατον να επιτευχθούν χωρίς την αεροπορική υποστήριξη των ΗΠΑ. Κατά την ίδια έννοια, οι ΗΠΑ θα ήταν αδύνατον να αποδυναμώσουν και να περιορίσουν το πεδίο δράσης του Ι.Κ. χωρίς την απαράμιλλη ανδρεία των Κούρδων του YPG.
Ομως, απελευθερώνοντας την Ιεράπολη (Μένπετζ), στην κυριολεξία έφθασε ο κόμπος στο χτένι για όλους και κυρίως για τρεις πρωτογενώς ενδιαφερομένους: τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία…
Αν οι Κούρδοι ενώσουν το καντόνι του Κομπάνι με αυτό του Αφρίν, με δεδομένο ότι αυτό γίνεται ΚΑΙ με τη βοήθεια των ΗΠΑ, θα διαμορφωθεί μια κατάσταση μη αναστρέψιμη για όλους τους παραπάνω, γιατί, μετά τη Συρία, έρχεται η σειρά της Τουρκίας και μετά του Ιράν…
Είναι δυνατόν η επιχείρηση στην Τζαραμπλούζ να ανατρέψει τον ρου τον εξελίξεων; Οψόμεθα…
Σάββας Καλεντερίδης
