Δηλώσεις μετανοίας έχουν υπάρξει και άλλες στο μνημονιακό παρελθόν κι αυτό θα έπρεπε να το θυμάται καλά ο αρχηγός της Ν.Δ.
Καμία υπηρεσία δεν προσφέρει στη χώρα ο καβγάς για την περιβόητη επιστολή Τσακαλώτου. Η λογική «έχασε-κέρδισε» η κυβέρνηση και οι ανέξοδες κορόνες περί «κατάπτυστων» και «επονείδιστων» χειρισμών παραπέμπουν σε ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, αχρείαστη αυτή τη στιγμή για τις πραγματικές ανάγκες του τόπου.
Δηλώσεις μετανοίας έχουν υπάρξει κι άλλες στο πρόσφατο μνημονιακό παρελθόν. Οπως άλλωστε και δημόσιες συγγνώμες του τύπου «ουδείς αναμάρτητος»… Αυτό θα έπρεπε να το θυμάται καλύτερα απ’ όλους ο αρχηγός της Ν.Δ. Καλύτερα λοιπόν να μην επεκταθούμε αναζητώντας ποιος απ’ όλους… κοκκινίζει ευκολότερα όταν τον μαλώνουν οι Γερμανοί, γιατί η μπάλα θα πιάσει σχεδόν το σύνολο του κοινοβουλευτικού φάσματος.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, άλλωστε, το επικοινωνιακό αφήγημα έχει δύο όψεις. Η κυβέρνηση μπορεί να επαίρεται ότι, έστω και μετ’ εμποδίων, πέρασε το δικό της. Μια συμβολική «ένεση ηθικού» δηλαδή προς χαμηλοσυνταξιούχους και νησιώτες που δόθηκε λίγο… πειρατικά, έξω από τον ασφυκτικό κορσέ του Μνημονίου.
Και η συστημική αντιπολίτευση μπορεί επίσης να λέει τα δικά της. Οτι ο Τσίπρας πούλησε ψευτομαγκιά και μετά τσαλακώθηκε, υποχρεώνοντας τον Τσακαλώτο να πει «μας συγχωρείτε, δεν θα το ξανακάνουμε».
Η ουσία βέβαια χάνεται και στις δύο εκδοχές του αφηγήματος. Σαν κανείς από την αντιπολίτευση να μην κατάλαβε ότι η κυβέρνηση έδωσε τον ψευτομποναμά κόβοντας την ίδια ώρα… σύρριζα το ΕΚΑΣ. Και σαν κανείς από την κυβέρνηση να μη συνειδητοποίησε ότι το πρόχειρα στημένο «καουμποηλίκι» ναρκοθέτησε κάθε προοπτική αυτόβουλης διάθεσης οποιουδήποτε δημοσιονομικού «περισσεύματος» στο μέλλον.
Αυτές είναι οι μόνες ουσιαστικές διαπιστώσεις και δυστυχώς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η χώρα έχει εδώ και καιρό απολέσει και το τελευταίο πρόσχημα εθνικής κυριαρχίας. Και ο ουρανός να βρέξει χρήμα, δεν θα μπορεί η εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας να το διαθέσει σύμφωνα με το πώς αυτή αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές προτεραιότητες. Θα πρέπει πρώτα να εξοφλήσει τα ληξιπρόθεσμα στο LIDL, να καλύψει τα χρωστούμενα στις ευρωπαϊκές φαρμακοβιομηχανίες και να επιστρέψει τον ΦΠΑ εκεί που νομίζει ο Σόιμπλε, προκειμένου μετά να σκεφτεί τι θα κάνει με τα ψιλά που θα περισσέψουν.
Το είπαν άλλωστε ανερυθρίαστα και κάποια από τα ντόπια παπαγαλάκια των δανειστών. «Γιατί δίνουμε λεφτά στους συνταξιούχους; Αυτοί είναι οι αναξιοπαθούντες; Να τα πάρουν οι άνεργοι και να εξοφλήσει το Δημόσιο τις υποχρεώσεις του».
Δεν έχουν καταλάβει μάλλον οι γερμανοτσολιάδες ότι στην Ελλάδα της μνημονιακής αιχμαλωσίας μπορεί από κάθε συνταξιούχο να επιβιώνουν και τίποτε άνεργα εγγόνια. Αυτή είναι η κατάντια μιας χώρας που βρίσκεται στο φάσμα της απόλυτης «βουλγαροποίησης» και τα πολιτικά κόμματα της οποίας αναλώνονται σε γελοίους σκυλοκαβγάδες.
Δεν φαίνεται επίσης να έχουν αντιληφθεί αυτοί που ονειρεύονται να γίνουν επόμενη κυβέρνηση της χώρας τι τους περιμένει. Ωραία λοιπόν. Ταπεινώθηκε ο Τσίπρας διά υπογραφής Τσακαλώτου. So what? (Που λένε και στην Εσπερία…) Τόσα χρόνια τι ακριβώς κάνουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις; Χαστουκίζουν τον Σόιμπλε και δεν το έχουμε καταλάβει;
Το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι παίζουν, μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ πίστεψε προς στιγμήν ότι, αντί για χάμστερ, θα γίνει αρουραίος… Ο Κυριάκος, η Φώφη και τα άλλα παιδιά της «συμπαράταξης» τι ακριβώς νομίζουν; Οτι θα έρθει ο τροχήλατος του Βερολίνου να τους τσιμπήσει το μάγουλο όπως ο Γιούνκερ στον Βενιζέλο; Και μετά τι; Θα τους δώσει αβίαστα το bonus που θα τους επιτρέψει να κυβερνήσουν;
Δ υστυχώς μόνον οι χαζούληδες του παραμυθιού θρέφονται με τέτοιες ψευδαισθήσεις. Η εξίσωση δεν βγαίνει αν δεν απαλλαγεί η χώρα από τον βραχνά του δυσθεώρητου χρέους. Και αυτό δεν μπορεί να το διεκδικήσει καμία κυβέρνηση, όταν από κάτω η αντιπολίτευση έχει στήσει εξέδρα μικροκομματικής αποδοκιμασίας και φωνάζει… «φύγετε εσείς να έρθουμε εμείς».
Η χρονιά που μπαίνει είναι ίσως η πιο καθοριστική στη θλιβερή περίοδο της ξένης επιτήρησης. Τα ψέματα έληξαν και καλό θα ήταν να το συνειδητοποιήσουν όλοι οι εκλεγμένοι. Καθένας καλείται να επωμισθεί τις ευθύνες του. Και οι ανούσιες κοκορομαχίες δεν συμβάλλουν σε αυτήν την κατεύθυνση…
Γιώργος Χαρβαλιάς
Μ.Η.Τ. 232120