Ο μοναδικός μαθητής των Αρκιών, που παρήλασε για τελευταία φορά την 25η Μαρτίου, μιλά στη «δημοκρατία» για την περηφάνια που ένιωσε, αλλά και για τα συναισθήματά του, καθώς ετοιμάζεται για μια νέα αρχή, σε νέο σχολείο, μακριά από το νησί του
Σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου με μόλις 44 κατοίκους, τους Αρκιούς, ο μοναδικός μαθητής σήκωσε πριν από λίγες ημέρες την ελληνική σημαία με περηφάνια, γνωρίζοντας πως επρόκειτο για την τελευταία του παρέλαση εκεί!
- Από την Ιωάννα Τσέφλιου
Ο Αγγελος Κάβουρας, που φοιτά στο σχολείο του ακριτικού νησιού, δεν ήταν μόνος του αυτή τη φορά. Στο πλευρό του στάθηκαν μαθητές από τη Λάρισα και τη Βούλα, γεμίζοντας την αυλή του σχολείου με φωνές και γέλια, μια σπάνια, αλλά τόσο πολύτιμη εμπειρία για τον ίδιο. «Η 25η Μαρτίου ήταν μία από τις πιο όμορφες και συγκινητικές ημέρες της ζωής μου. Οταν σήκωσα τη σημαία και ακούστηκε ο εθνικός ύμνος, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Ενιωσα περήφανος, αλλά και λυπημένος, γιατί ξέρω πως αυτή ήταν η τελευταία μου παρέλαση εδώ, στο νησί μου. Το γεγονός ότι ήρθαν παιδιά από το 13ο Δημοτικό Λάρισας και το 1ο Δημοτικό Σχολείο Βούλας για να γιορτάσουμε όλοι μαζί με έκανε να νιώσω πως δεν είμαι μόνος, πως αυτό το μικρό νησί δεν είναι ξεχασμένο» δήλωσε αποκλειστικά στη «δημοκρατία» ο μικρός μαθητής και συνέχισε:
«Τώρα ετοιμάζομαι για μια νέα αρχή, σε νέο σχολείο, μακριά από το νησί μου. Είναι δύσκολο να το αποχωριστώ – εδώ είναι το σπίτι μου, οι αναμνήσεις μου, η ζωή μου. Ομως, ξέρω πως, όπου κι αν πάω, θα κουβαλάω πάντα μέσα μου τη θάλασσα, τον αέρα και την περηφάνια αυτού του τόπου. Ακόμα και αν δεν βρίσκομαι εδώ, θα βρίσκω τρόπο να έρχομαι από τη δεύτερή μου πατρίδα, τους Λειψούς, για να σηκώνω την ελληνική σημαία στους Αρκιούς, που τόσο αγαπώ». Πλημμυρισμένη από συγκίνηση και ευγνωμοσύνη είναι και η μητέρα του, Νεκταρία Σπύρου, η οποία μιλά για τη δύσκολη απόφαση της οικογένειας να αφήσει τον τόπο που αγαπά και να μετακομίσει στους Λειψούς, ώστε να μπορέσει ο Αγγελος να φοιτήσει στο γυμνάσιο.
Έπαιξε και γέλασε
«Ηταν πολύ σημαντικό για τον Αγγελο όχι μόνο που παρέλασε μαζί με άλλα παιδάκια, αλλά κυρίως που επικοινώνησε με άτομα της ηλικίας του, που έπαιξε και γέλασε. Αυτές οι στιγμές ήταν ανεκτίμητες για εκείνον» δήλωσε αρχικά η μητέρα του μαθητή και συνέχισε: «Ηταν περήφανος που σήκωσε ακόμα μία φορά την ελληνική σημαία, πάνω σε αυτό το μικρό ακριτικό νησάκι των Αρκιών. Εκλαιγε, αγκαλιαζόταν με τους μαθητές των δύο σχολείων. Ηταν μοναδική στιγμή, συναισθηματικά φορτισμένη, κάτι που αποτυπώθηκε και στα πρόσωπα των εκπαιδευτικών και των ανθρώπων της πολιτικής ηγεσίας που έδωσαν το “παρών”. Είμαι σίγουρη πως, μεγαλώνοντας, ο Αγγελος θα αντιληφθεί ακόμα καλύτερα πόσο σπάνιο ήταν όλο αυτό που έζησε. Οταν θα κοιτάζει έπειτα από χρόνια τα βίντεο και τις φωτογραφίες θα νιώθει ακόμα πιο υπερήφανος που ήταν μόνος του και σήκωνε την ελληνική σημαία στο νησί με τους λίγους κατοίκους».
Οπως εξήγησε η κυρία Σπύρου, ο μικρός μαθητής, που ολοκληρώνει φέτος την ΣΤ’ Δημοτικού, έχει λάβει πολλή αγάπη τα τελευταία χρόνια από συνομηλίκους του ανά την Ελλάδα. Ομως, αυτά που του λείπουν πραγματικά είναι η καθημερινή επικοινωνία και το παιχνίδι. «Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια λάβαμε πολλή αγάπη από τα σχολεία και από τους εκπαιδευτικούς από όλη τη χώρα μέσα από τις δράσεις αυτές. Είχαμε, μάλιστα, φέτος επικοινωνία διαδικτυακά και με το σχολείο από τα Φουρνά, τα Χριστούγεννα. Πρόκειται για το σχολείο που κατάφερε να φέρει νέες οικογένειες στην περιοχή, κάτι που δυστυχώς οι Αρκιοί δεν κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια» τόνισε και συνέχισε: «Είναι γεγονός πως ένα παιδί δεν μπορεί να είναι πάντα μόνο του, σε όλες τις τάξεις. Πρέπει να υπάρχει αλληλεπίδραση με παιδιά στην ηλικία του, να κοινωνικοποιείται, να συναναστρέφεται μαθητές που έχουν τις ίδιες σκέψεις και έγνοιες με εκείνο».
Κλείνοντας, η μητέρα του Αγγελου στέλνει το δικό της μήνυμα για τα ακριτικά νησιά και την ερημοποίησή τους: «Σίγουρα, αυτό που κρατάει ο Αγγελος από την εμπειρία των τελευταίων ετών είναι το ενδιαφέρον που έδειξε ο κόσμος για το σχολείο και το νησί μας. Κάναμε αρκετούς φίλους από όλη την Ελλάδα, που στέκονται στο πλευρό μας. Μακάρι να μπορούσαμε να κρατήσουμε το σχολείο μας ανοιχτό… Κάναμε τα πάντα για να μείνουμε στον δικό μας επίγειο παράδεισο, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Ηρθε η στιγμή που πρέπει να φύγουμε. Ας δώσει πλέον το κράτος κίνητρα, ώστε να έρθουν νέες οικογένειες στο ακριτικό μας νησί και να του δώσουν ξανά ζωή».
Ευγνωμοσύνη από τη μητέρα για τη στήριξη
Η μητέρα του μικρού μαθητή έκανε αναφορά και στο μεγάλο βήμα που πρόκειται να κάνει η οικογένεια τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. «Η νέα σχολική χρονιά θα μας βρει στους Λειψούς. Πήραμε τη δύσκολη απόφαση ως οικογένεια να μετακομίσουμε εκεί, με σκοπό ο Αγγελος να φοιτήσει στο γυμνάσιο. Θα ήθελα να εκφράσω την ειλικρινή μου ευγνωμοσύνη στον πρόεδρο της ΠΕΔ Νοτίου Αιγαίου και δήμαρχο Ρόδου Αλέξανδρο Κολιάδη για την πολύτιμη στήριξή του τόσο σε εμένα όσο και στην οικογένειά μου, καθώς μου έδωσε δουλειά στο ιατρείο των Αρκιών. Οταν μου δόθηκε η ευκαιρία να εργαστώ στους Αρκιούς γνώριζα ότι η θέση μου εκεί δεν ήταν απλώς μια δουλειά – ήταν ένας τρόπος να συμβάλω στη διατήρηση του σχολείου του νησιού ανοιχτού. Ως μητέρα, αυτή η δυνατότητα ήταν ανεκτίμητη.
Εγκατάσταση στους Λειψούς
Ωστόσο, η ζωή μάς οδήγησε σε μια νέα απόφαση, να εγκατασταθούμε στους Λειψούς. Αυτή η αλλαγή συνοδευόταν από άγχος και αβεβαιότητα, καθώς δεν ήξερα αν θα μπορούσα να βρω ξανά εργασία. Και εδώ, για άλλη μια φορά, ο κ. Κολιάδης απέδειξε την ανθρωπιά και το ενδιαφέρον του. Με δική του πρωτοβουλία και σε συνεννόηση με τον δήμαρχο Λειψών Φώτη Μάγγο, μου δόθηκε η δυνατότητα απόσπασης, ώστε να εργαστώ ως διοικητική υπάλληλος στο ΚΕΠ Λειψών. Η κίνηση αυτή δεν είναι απλώς μια επαγγελματική διευκόλυνση, είναι μια πράξη ουσιαστικής στήριξης και κατανόησης απέναντι σε μια οικογένεια που προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μια νέα πραγματικότητα.
Είναι μια πράξη που αποδεικνύει πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση, όταν λειτουργεί με ευαισθησία και ανθρωπιά, μπορεί να κάνει τη διαφορά στη ζωή των πολιτών της» επεσήμανε η Νεκταρία Σπύρου, ενώ σε ερώτηση για τα συναισθήματα του Αγγελου εν όψει της νέας σχολικής χρονιάς απάντησε: «Ο Αγγελος ανυπομονεί να πάει στο νέο του σχολείο, να γνωριστεί με τα παιδιά, να παίξει. Αποζητά την παρέα. Στους Αρκιούς συνομιλούσε καθημερινά μόνο με τους μεγάλους». Η ίδια τόνισε πως πρόκειται για μια κατάσταση ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς ολόκληρη η οικογένεια καλείται να αλλάξει καθημερινότητα.
