Στο πατρικό τους έως τα 31 οι Έλληνες!

Νέα έκθεση της Eurostat! Χαμηλοί μισθοί και ακρίβεια δεν τους επιτρέπουν να ζήσουν αυτόνομα από νωρίς

Όλο και πιο αργά εγκαταλείπουν το πατρικό τους σπίτι οι νέοι, καθώς οι χαμηλοί μισθοί και η ακρίβεια δεν τους επιτρέπουν να ζήσουν αυτόνομα από νωρίς. Αυτή η πραγματικότητα αποτυπώνεται σε νέα έκθεση της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat), η οποία επισημαίνει πως οι νέοι στη χώρα μας φεύγουν από τη γονική στέγη κατά μέσο όρο σε ηλικία 30,7 ετών, καταγράφοντας μία από τις υψηλότερες ηλικίες στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 2024 οι νέοι στην Ευρωπαϊκή Ενωση εγκατέλειψαν το πατρικό τους σπίτι κατά μέσο όρο σε ηλικία 26,2 ετών, δηλαδή σχεδόν τέσσερα χρόνια νωρίτερα από τους Ελληνες. Παρότι στην έρευνα δεν γίνεται κάποια αναφορά για τις πρόσφατες εξαγγελίες της κυβέρνησης αναφορικά με τη μείωση της φορολογίας για τους νέους της χώρας, αυτό το εγχείρημα δεν πρόκειται να αλλάξει δραματικά τα ποσοστά της συγκεκριμένης έρευνας τα επόμενα χρόνια.

Κι αυτό γιατί αυτό που φαίνεται να επηρεάζει περισσότερο τους νέους είναι το υψηλό κόστος στέγασης. Το 2024 το 9,7% των νέων της Ε.Ε. ηλικίας 15-29 ετών ζούσε σε νοικοκυριά που δαπανούσαν τουλάχιστον το 40% του διαθέσιμου εισοδήματος για στέγαση (δείκτης υπερβολικού κόστους στέγασης), ενώ για το σύνολο του πληθυσμού το ποσοστό ήταν 8,2%. Αν αναλογιστεί κανείς πως ο καθαρός βασικός μισθός στην Ελλάδα αντιστοιχεί σε 743 ευρώ και η μέση τιμή για ένα εργένικο σπίτι ξεπερνά τα 400-500 ευρώ τον μήνα, θα αντιληφθεί πως ένας Ελληνας νέος δαπανά πάνω από το 50%-60% του εισοδήματός του μόνο για τη στέγαση, χωρίς να περιλαμβάνονται πάγια έξοδα, όπως ρεύμα και κοινόχρηστα.

Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά η έρευνα, σε χώρες όπου οι νέοι φεύγουν νωρίτερα, όπως η Δανία, η Ολλανδία, η Γερμανία, η Σουηδία και η Φινλανδία, η οικονομική επιβάρυνση λόγω στέγασης είναι μεγαλύτερη. Αντίθετα, σε χώρες όπου η αποχώρηση γίνεται αργότερα, όπως η Κύπρος, η Κροατία και η Ιταλία, τα ποσοστά υπερβολικού κόστους στέγασης είναι χαμηλότερα. Ωστόσο, η Ελλάδα, όπως επισημαίνει, αποτελεί εξαίρεση, καθώς παρά τη μεταγενέστερη αποχώρηση των νέων το κόστος στέγασης παραμένει υψηλό, κάτι που δείχνει την εφιαλτική κατάσταση που επικρατεί στους νέους της χώρας μας, διογκώνοντας σημαντικά και το δημογραφικό πρόβλημα.