Μανιάτικο… πείσμα αποδείχτηκε ότι διαθέτει ο Αυστριακός επιχειρηματίας Φριτς Μπλάουελ, ο οποίος εδώ και 35 χρόνια διαμένει με την επίσης Αυστριακή σύζυγό του Μπούργκι και τα δύο τους παιδιά στον Πύργο Λεύκτρου της δυτικής Μάνης.
Εκεί, ο… Φριτζέας, όπως τον αποκαλούν πλέον οι συντοπίτες του, που τον αισθάνονται «δικό τους», έστησε κυριολεκτικά από το μηδέν τη μεγαλύτερη -σήμερα- μονάδα παραγωγής, εμφιάλωσης και εξαγωγής ελαιολάδου στην περιοχή.
H ιστορία ξεκινάει από το 1978, όταν ο νεαρός Φριτς από τη Βιένη αποφασίζει να αποδεχτεί την πρόσκληση φίλων του και επισκέπτεται τη γραφική Μάνη. Τότε έρχεται σε επαφή για πρώτη φορά με τους «αλλόκοτα γοητευτικούς Μανιάτες», το τουριστικά «υπανάπτυκτο» αγροτικό τοπίο και κυρίως τα λιόδεντρα.
Εντυπωσιασμένος από τις εικόνες, τους ανθρώπους και τις εμπειρίες που έζησε εκεί, δυσκολεύεται να την… αποχωριστεί. Τελικά το κάνει, έναν χρόνο αργότερα, με σκοπό να ολοκληρώσει τις σπουδές του στην ιατρική, όμως το μυαλό του γυρνάει συνεχώς στην αγαπημένη του Μάνη, που τον έχει πια κερδίσει ολοκληρωτικά. Ετσι, το 1979 επιστρέφει στη μεσσηνιακή γη και αυτή τη φορά ριζώνει για τα καλά.
Αρχικά βασιζόμενος στη βοήθεια και τη φιλοξενία των ντόπιων, οι οποίοι του παρείχαν σχεδόν τα πάντα, ξεκινάει σιγά σιγά να γεμίζει μόνος του μπουκαλάκια λάδι και να τα προωθεί στο εξωτερικό. «Με κάθε ευκαιρία που μου δίνεται εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στους ντόπιους, που με βοήθησαν στα πρώτα μου βήματα, χωρίς μάλιστα κανένα αντάλλαγμα, χωρίς να περιμένουν κάτι από εμένα. Το έκαναν από καρδιάς» λέει συγκινημένος στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ο κ. Μπλάουελ και περιγράφει: «Τα πράγματα ήταν δύσκολα στην αρχή, δεν υπήρχαν οι γνώσεις που έχουμε σήμερα, αλλά φυσικά ούτε και η υποδομή. Ετσι, μετά το πρωινό λιομάζωμα, έτρεχα με ένα μικρό οξύμετρο και γέμιζα μόνος μου μπουκαλάκια με λάδι, έχοντας όμως ήδη παρατηρήσει την εξαιρετική του ποιότητα. Εξάλλου, ως παιδί είχα κάποιες παραστάσεις, αφού μεγάλωσα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου που διατηρούσαμε έξω από τη Βιένη, το οποίο ήταν πρώτης κατηγορίας».
Επειτα από τα δύσκολα, αλλά «αγνά», όπως τα περιγράφει ο ίδιος, πρώτα χρόνια, το επιχειρηματικό δαιμόνιο του κ. Μπλάουελ τον οδηγεί τελικά το 1980 στη δημιουργία της εταιρίας του και την εγγραφή της στα μητρώα της Καλαμάτας. Για ακόμη μια φορά η συνδρομή των ντόπιων ήταν αποφασιστική, καθώς ο καταγόμενος από την «καλοκουρδισμένη» Αυστρία Φριτς έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με το «τέρας» της ελληνικής γραφειοκρατίας. «Τότε ήταν ίσως η μοναδική στιγμή που με χάλασε κάπως η εμπειρία μου στη χώρα. Οι ντόπιοι όμως ήταν πάλι δίπλα μου και με βοήθησαν σημαντικά» θυμάται. Ωστόσο, παρά τις δυσκολίες, η Bläuel Greek Organic Products παίρνει σάρκα και οστά, ενώ τα χρόνια που ακολουθούν γιγαντώνεται βασιζόμενη στο μεράκι και στις καινοτόμες ιδέες του ιδιοκτήτη της.
Είχε έρθει η στιγμή που ο «Φριτζέας» μπορούσε να ανταποδώσει -και με το παραπάνω- τη βοήθεια που αρχικά του παρείχαν οι Μανιάτες. Οι βιολογικές καλλιέργειες γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς στην περιοχή, αποδίδοντας και τα ανάλογα οφέλη στους ντόπιους, ενώ ταυτόχρονα η εταιρία του κ. Μπλάουελ προχωράει στη σύσταση ειδικού τμήματος επιμόρφωσης των αγροτών της περιοχής, που τους βοηθά να λαμβάνουν τις επιδοτήσεις της ΕΟΚ. Επιπλέον, από το 1985 έως το 2000, περισσότερες από 500 οικογένειες της Μάνης και των γύρω περιοχών συνεργάζονται με την εταιρία, η οποία απασχολεί μόνιμα περίπου 35 άτομα.
Η απειλή από τα ραντίσματα
«Η έννοια του μάρκετινγκ ήταν τότε κάτι νέο για την περιοχή, όπως άλλωστε και η βιολογική γεωργία. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για την εποχή που τα αεροπλάνα ράντιζαν μαζικά με λιπάσματα τις καλλιέργειες, με σχεδόν μηδενικό έλεγχο. Πολλές φορές αυτό συνέβη και σε δικά μας δέντρα, προκαλώντας μας σοβαρό πρόβλημα» περιγράφει ο κ. Μπλάουελ, ο οποίος στα πρώτα βήματα της επιχείρησης μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, προωθώντας το μεσσηνιακό λάδι σε μεγαλύτερες εταιρίες της γειτονικής χώρας.
Κέρδισε τους Γερμανούς, ανοίγεται στους Κινέζους
Σήμερα οι εξαγωγές της Bläuel Greek Organic Products ανέρχονται σε 200 τόνους βιολογικό λάδι, 500 τόνους συμβατικό λάδι και 200 τόνους επιτραπέζιες ελιές, αναδεικνύοντάς την τον μεγαλύτερο εξαγωγέα της ευρύτερης περιοχής. «Υπήρξαν διαστήματα, στο παρελθόν, που είχαμε καταφέρει ακόμα μεγαλύτερες εξαγωγές, διατηρώντας συμβάσεις και με σούπερ μάρκετ, όμως η πίεση που ασκούν τέτοιου είδους επιχειρήσεις στους συνεργάτες τους είναι πολλές φορές ανυπόφορη και δεν λειτουργεί προς όφελος των δεύτερων» παραδέχεται ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης της, Φριτς Μπλάουελ.
Πρόσφατα, μάλιστα, εκτός από τις γερμανόφωνες χώρες της κεντρικής Ευρώπης (Γερμανία, Αυστρία και Ελβετία), οι οποίες βρίσκονται πρώτες στη λίστα με τους εισαγωγείς λαδιού από την επιχείρηση, οι αγορές της Αμερικής και ιδιαίτερα της Κίνας έδειξαν ζωηρό ενδιαφέρον για το εξαιρετικής ποιότητας βιολογικό λάδι της Μάνης. «Οι πελάτες μας είναι κατά κύριο λόγο αυτοί που μπορούν να αναγνωρίσουν την ποιότητα και τη δουλειά μας» λέει με υπερηφάνεια ο κ. Μπλάουελ. Ο ίδιος, εξάλλου, θεωρεί ότι είναι δυνατή μια στροφή 180 μοιρών του καταναλωτικού κοινού στα αγνά και βιολογικά προϊόντα που μπορεί να προσφέρει συνολικά η ελληνική γη, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι όταν πριν από χρόνια μάζευε ελιές στους ελαιώνες της Μάνης, η στιγμή που δοκίμασε για πρώτη φορά φρέσκο λάδι ήταν μια «μεγάλη φώτιση» γι’ αυτόν.
Εγινε πραγματικός Ελληνας με διαδόχους τα παιδιά του
Μιλώντας πάντοτε στο πρώτο πληθυντικό, όταν αναφέρεται στη χώρα μας, ο κ. Μπλάουελ θεωρεί ότι «η κρίση των τελευταίων ετών μπορεί να αντιμετωπιστεί ως μια ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα. Δεν είναι ανάγκη να μας πιάνει κατάθλιψη! Μπορεί να γίνει μια νέα αρχή, ξεκινώντας από το μηδέν, αντιστρέφοντας παράλληλα και την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό». Βασικό όπλο σε αυτήν την προσπάθεια, πιστεύει, μπορεί να είναι ο τουρισμός, κάτι που ο ίδιος ήδη εφαρμόζει, πρωτοπορώντας για μια ακόμη φορά με τη δημιουργία υπερσύγχρονης μονάδας αγροτουρισμού. Σε αυτήν οι παραθεριστές έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν την εμπειρία του λιομαζώματος, αλλά και να έρθουν σε επαφή με την κουλτούρα και τις φυσικές ομορφιές της Μάνης.
Ο κύριος όγκος των επισκεπτών και σε αυτήν προέρχεται από τη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία. Το τελευταίο διάστημα, όμως, όπως με λύπη παρατηρεί ο κ. Μπλάουελ, υπάρχει μια μικρή πτώση στον αριθμό των Γερμανών τουριστών. «Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό έχει παίξει η στάση των ΜΜΕ και στις δύο χώρες, τα οποία καλλιεργούν μια ανύπαρκτη κόντρα μεταξύ των δύο λαών». Πάντως, όπως ο ίδιος παρατηρεί, η στάση των επισκεπτών του ξενώνα αλλά και των πελατών της επιχείρησής του από την Ελβετία και την Αυστρία είναι ιδιαίτερα φιλικοί προς τη χώρα μας, της οποίας τα προϊόντα στηρίζουν… φανατικά!
Οπως όλα δείχνουν, πάντως, το μέλλον προδιαγράφεται λαμπρό για την επιχείρηση του κ. Μπλάουελ, αφού και τα δύο του παιδιά, 28 και 24 ετών, έχουν ήδη μπει δυναμικά σε αυτήν και, όπως λέει ευχαριστημένος, «μάλλον θα παραμείνουν στην Ελλάδα. Εξάλλου, είναι πιο πολύ Ελληνες. Εχουν μεγαλώσει εδώ.» Φαίνεται, λοιπόν, ότι το «μικρόβιο» του… φιλελληνισμού είναι κληρονομικό για τους Μπλάουελ, αν και στην περίπτωση του «Φριτζέα» μιλάμε μάλλον για γνήσιο «Ελληνα» παρά για φιλέλληνα…
Αγγελος Σκορδάς
