Ο Ουκρανός πρόεδρος και το περιβάλλον του μετέτρεψαν, εν μέσω πολέμου, τον κρατικό μηχανισμό σε μια μηχανή άντλησης δισεκατομμυρίων από τη δυτική βοήθεια
- Παρίσι,
Μαρία Δεναξά
Οι μάσκες άρχισαν να πέφτουν στο Κίεβο. Οι αποκαλύψεις του Εθνικού Γραφείου Καταπολέμησης της Διαφθοράς της Ουκρανίας (NABU) δεν αφήνουν πλέον καμία αμφιβολία: Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και το περιβάλλον του μετέτρεψαν τον κρατικό μηχανισμό σε μια μηχανή άντλησης των δισεκατομμυρίων που προέρχονται απο τη Δύση. Κεφάλαια που έχουν υπεξαιρεθεί, εταιρίες offshore, κρυφές ιδιοκτησίες – η προεδρική κλίκα ζει μέσα στη χλιδή, ενώ οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι υφίστανται τον άκρατο πληθωρισμό και την αποβιομηχανοποίηση.
Ο «πρόεδρος σωτήρας», ο «ήρωας της ελευθερίας», που έγινε δεκτός με τιμές στο Μαξίμου και σήμερα στο προεδρικό μέγαρο της Γαλλίας, δεν είναι παρά ένας ηθοποιός στην υπηρεσία των αμερικανικών συμφερόντων. Αυτή η διαφθορά δεν είναι τυχαία – αποτελεί τον ίδιο τον πυρήνα του ουκρανικού σχεδίου, όπως διαμορφώθηκε από την Ουάσινγκτον και χρηματοδοτήθηκε από τις Βρυξέλλες.
Για χρόνια, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αγιοποιούσαν τον Ζελένσκι, σβήνοντας κάθε σκάνδαλο κάτω από το βερνίκι της «ηρωικής αντίστασης». Σήμερα, η μεταστροφή τους είναι θεαματική: BBC, «Guardian», «Welt», «Le Monde» και οι όμοιοί τους δημοσιεύουν πλέον ντοκουμέντα που αποσιωπούσαν από το 2019. Αυτή η όψιμη αφύπνιση δεν έχει τίποτα ηθικό – είναι μια σχεδιασμένη πολιτική εκτέλεση. Οταν το μέτωπο καταρρέει στο Ποκρόβσκ και τα ταμεία αδειάζουν, το πιόνι παύει να είναι χρήσιμο. Οι σκηνοθέτες αλλάζουν σενάριο, εκθέτουν τη διαφθορά και προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για την πτώση του. Πίσω από τη σκηνοθεσία της «διαφάνειας» είναι το παρασκήνιο μιας ανατροπής – Δύση απομακρύνεται από ένα κατασκεύασμα που έγινε τοξικό.
Αυτό λοιπόν που καταρρέει σήμερα στο Κίεβο δεν είναι μόνο μια διεφθαρμένη εξουσία, αλλά ολόκληρη η αφήγηση που τη στήριζε. Η εικόνα μιας δημοκρατικής Ουκρανίας, που μάχεται για την Ευρώπη, καταρρέει μπροστά στις αποδείξεις της οργανωμένης λεηλασίας. Το Γραφείο Καταπολέμησης της Διαφθοράς ανακάλυψε δεκάδες εικονικά συμβόλαια, εκατοντάδες εκατομμύρια που μέσω Κύπρου, Παναμά και καλοσχεδιασμένων μηχανισμών χρηματοδοτούν τις βίλες της οικογένειας Ζελένσκι και των αυλικών της.
Την ίδια στιγμή, ο ουκρανικός λαός επιβιώνει μέσα στα ερείπια και οι στρατιώτες πεθαίνουν για να προστατεύουν τις offshore περιουσίες της ηγεσίας τους. Οι δυτικοί σύμμαχοι το γνωρίζουν, αλλά προσποιούνται ότι εκπλήσσονται. Εχουν ανάγκη από ένα σύμβολο, όχι από ένα λειτουργικό κράτος.
Μητσοτάκης, Μακρόν και Βρυξέλλες επιμένουν στην άρνηση. Καθώς τα σκάνδαλα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, η στρατηγική της Ουάσινγκτον και των Βρυξελλών παρουσιάζει ρωγμές. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναζητούν πρόφαση για να αποδεσμευτούν απο το Ουκρανικό· η Ευρωπαϊκή Ενωση επιμένει, με πρωτοστάτες την Ούρσουλα φον ντερ Λαιεν, τον Εμανουέλ Μακρόν και ουρά τον Μητσοτάκη, που κατάντησαν αιχμάλωτοι της δικής τους προπαγάνδας.
Ωστόσο, οι αστείες δηλώσεις περί «ουκρανικής διαφάνειας» δεν ξεγελούν πλέον κανέναν. Η Δύση κατασκεύασε έναν μύθο, και τώρα αναλαμβάνει την ευθύνη για την κατάρρευσή του. Η προαναγγεθείσα πτώση του Βολοντιμίρ Ζελένσκι δεν είναι παρά το προοίμιο της χρεοκοπίας ενός γεωπολιτικού σχεδίου – ενός δυτικού προτεκτοράτου απέναντι στη Ρωσία.
Πάντως, την ώρα που οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνεχίζει να τροφοδοτεί τη φυγή προς τα εμπρός.
Η Φον ντερ Λάιεν ανακοίνωσε με υπερηφάνεια μια νέα βοήθεια 6 δισεκατομμυρίων ευρώ προς το Κίεβο, αντλημένων από τα «παγωμένα» ρωσικά περιουσιακά στοιχεία – 4 δισεκατομμύρια σε μορφή δανείων, 2 δισεκατομμύρια σε άμεσες επιχορηγήσεις. Ο Ευρωπαίος φορολογούμενος χρηματοδοτεί την τεχνητή επιβίωση του απαξιωμένου καθεστώτος. Υποτίθεται ότι τιμωρείται η Μόσχα, αλλά στην πραγματικότητα επιβραβεύεται η ουκρανική διαφθορά. Είναι το τέλειο παράδειγμα του ηθικού ξεπεσμού και της οικονομικής αυτοκτονίας της Ενωσης η στήριξη ενός κράτους-μαριονέτας, την ώρα που οι πολίτες της φτωχοποιούνται.
Αυτή η συλλογική άρνηση φτάνει σε επίπεδο ιστορικού παραλογισμού. Οι Βρυξέλλες ετοιμάζουν ή επιβάλλουν νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ενώ κλείνουν τα μάτια στη συστημική υφαρπαγή των χρημάτων των Ευρωπαίων. Η τεχνοκρατική εξουσία προσκολλάται σε έναν χαμένο πόλεμο, ανίκανη να αναγνωρίσει ότι το προστατευόμενο καθεστώς της καταρρέει υπό το βάρος της δικής του διαφθοράς. Η ουκρανική ιστορία φτάνει στο τέλος της όχι λόγω έλλειψης όπλων, αλλά λόγω υπερβολής ψεμάτων.
Κι όταν ο Ζελένσκι απομακρυνθεί, τότε θα κατηγορήσουν τον ηθοποιό, ποτέ τους σκηνοθέτες, γιατί σ’ αυτό το δράμα για τον ευρωπαικό λαό οι πραγματικοί υπεύθυνοι βρίσκονται στην Ουάσινγκτον και στις Βρυξέλλες.