Χαράς Ευαγγέλια. Η UNESCO ανακήρυξε την 9η Φεβρουαρίου Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας. Ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε περήφανος, και σωστά, γι’ αυτό. Ομως για ποια ακριβώς ελληνική γλώσσα μιλάμε; Για τη γλώσσα του Ομήρου, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Μακρυγιάννη ή, έστω, του Μπαρμπα-Γιώργου, τη γλώσσα του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα ή για τη σημερινή;
Γιατί δεν πιστεύω να νομίζει ο κ. πρωθυπουργός ότι αυτά που μιλάει σήμερα ο Ελληνας είναι ελληνικά. Αν ανοίξει την τηλεόραση, θα διαπιστώσει ότι σχεδόν οι μισές λέξεις που χρησιμοποιούνται είναι αγγλικές, αν δε πετύχει και καμιά αθλητική εκπομπή, τότε είναι που θα φρίξει από τα coatch’s corner, on target, hed to hed story, Ilioupoli stadium και άλλες αηδίες.
Θα μου πείτε, μα όλα ο πρωθυπουργός πρέπει να τα κάνει; Ε, αφού οι συνεργάτες που έχει διαλέξει είναι αυτό που έχει πει ένα παλιός ποδοσφαιριστής, νομίζω ο Αγγελος Αναστασιάδης, «δεν μπορούν τα παλικάρια» και αν και η Ακαδημία δεν βλέπει ούτε αυτή το πρόβλημα, τότε ο κλήρος πέφτει στον πρωθυπουργό, που λέει και το παιδικό τραγουδάκι. Παρεμπιπτόντως, ένας φίλος μου προ ημερών αγόρασε μία συσκευή μετρήσεως του οξυγόνου. Ανοίγει να διαβάσει τις οδηγίες χρήσεως, πουθενά ελληνικά. Οπως πάμε, η Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας γρήγορα θα μετατραπεί σε «Μνημόσυνο Ελληνικής Γλώσσας».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΛΩΣΗΣ
Από τη στήλη «Ριπές» της «δημοκρατίας»