Δυο είναι τα ζητήματα πολιτικής προτεραιότητας τα οποία χρειάζονται θεσμικές ρυθμίσεις και ισχυρή πολιτική βούληση για να αλλάξουμε τα δεδομένα από τη επομένη των εκλογών της 6ης Μαϊου.
Η πρώτη προτεραιότητα αφορά τον επανασχεδιασμό ορισμένων πτυχών του ρόλου του κράτους στην οικονομία. Συγκεκριμένα: Η πατρίδα μας έχει υποστεί εδώ και αρκετό καιρό αυτό που ονομάζεται εσωτερική υποτίμηση. Μείωση δηλαδή μισθών και συντάξεων, και εισοδημάτων γενικότερα. Δε βλέπουμε όμως παράλληλα με τις μειώσεις αυτές να υπάρχουν μειώσεις και στις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών. Οι μειώσεις αυτές θα ήταν απαραίτητες και για να μπορεί να επιβιώσει ο εργαζόμενος και ο συνταξιούχος, και για να δει πραγματική αύξηση της ανταγωνιστικότητάς της η χώρα. Ο λόγος είναι ότι η αγορά στην Ελλάδα είναι ολιγοπωλιακή. Τα γνωστά πια σε όλους καρτέλ συνεννοούνται και επιβάλλουν στην αγορά τους όρους τους.
Η ως τώρα αντιμετώπιση του φαινομένου από την πολιτεία είναι το λιγότερο ανεπαρκής. Χρειαζόμαστε νομοθετικές και διοικητικές παρεμβάσεις, με προληπτικούς ελέγχους στην αγορά, οι οποίοι θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά. Παράλληλα, απαιτείται και πολιτική βούληση και πολιτική κατεύθυνση από την κυβέρνηση για να περιορισθούν τα φαινόμενα κατάχρησης της θέσης ισχύος που έχουν σήμερα οι μεγάλες επιχειρήσεις.
Αντίστοιχο φαινόμενο κατάχρησης υπερβολικής ισχύος και δεσπόζουσας θέσης στην αγορά, είναι αυτό που συμβαίνει στο χρηματοπιστωτικό τομέα. Η εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία έχει καταλήξει σε αρκετές περιπτώσεις να ενισχύονται οι τράπεζες με κεφάλαια, εθνικά ή ευρωπαϊκά, με χρήματα των φορολογουμένων, τα οποία τελικά μένουν να λιμνάζουν στις τράπεζες την ίδια ώρα που μικρομεσαίες επιχειρήσεις πνίγονται για λίγες χιλιάδες ευρώ. Το φαινόμενο αυτό πρέπει να αντιμετωπισθεί κατά προτεραιότητα, τόσο με νομοθετικές παρεμβάσεις σχετικά με τη λειτουργία των τραπεζών, όσο και με επανασχεδιασμό των ευρωπαϊκών προγραμμάτων όπως το Ταμείο Επιχειρηματικότητας κλπ., ώστε να μπορούν αυτά να διοχετεύουν ρευστότητα στην αγορά με ευνοϊκούς όρους για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Τα προγράμματα μάλιστα αυτά πρέπει να επανασχεδιασθούν ώστε να αφορούν όχι μόνο επενδύσεις αλλά και κεφάλαια κίνησης που έχουν καταστεί σήμερα δυσεύρετα.
Το δεύτερο μεγάλο πολιτικό ζήτημα που απαιτεί κατά την άποψή μου επανεξέταση, είναι ο ρόλος του εθνικού κράτους μέσα στην Ε.Ε. Η παράταξή μας είναι η κατ’ εξοχήν παράταξη του ευρωπαϊκού οράματος για την Ελλάδα, και ασφαλώς στόχος μας παραμένει το να βρίσκεται η πατρίδα μας στο σκληρό πυρήνα, στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρω-ζώνης. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι ο δρόμος που έχει πάρει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση απέχει πολύ από το αρχικό όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα τα ισχυρά κράτη κινούνται συχνά ως επικυρίαρχοι, και όχι ως εταίροι των υπολοίπων. Την ίδια στιγμή, τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης λειτουργούν μέσα σε συνθήκες μεγάλου δημοκρατικού ελλείμματος, με τον ευρωπαίο πολίτη να έχει περιορισμένη δυνατότητα συμμετοχής και ελέγχου των μηχανισμών της εξουσίας. Το νέο σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας, πάσχει και από τις δυο αυτές πλευρές (ασυμμετρία ρόλου μικρών – μεγάλων κρατών, δημοκρατικό έλλειμμα).
Όσο δεν υπάρχει πειστική λύση στα προβλήματα αυτά, πρέπει να πούμε όχι σε περαιτέρω περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Του Μανούσου Βολουδάκη
Υποψήφιου Βουλευτή Χανίων ΝΔ
Μ.Η.Τ. 232120