Η πολιτική αγωγή δεν πήγε και η Λίνα Νικολοπούλου αθωώθηκε για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας στην υπόθεση του ΚΕΛΠΝΟ
Μέσα από μία δίκη που δημιουργεί το λιγότερο πολλά ερωτήματα (εάν όχι κάτι παραπάνω), στη διάρκεια της οποίας η πολιτική αγωγή δεν παρέστη ποτέ για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του Δημοσίου και συνεπώς του Ελληνα φορολογούμενου πολίτη, αθωώθηκε χθες η Λίνα Νικολοπούλου, σύζυγος του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα, από το Ε’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας, όπως και η πρώην γενική γραμματέας του υπουργείου Υγείας Χριστίνα Παπανικολάου για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος.
Η υπόθεση αποτελεί σκέλος του τεράστιου σκανδάλου του ΚΕΕΛΠΝΟ και, συγκεκριμένα, αφορά την απευθείας ανάθεση από το υπουργείο Υγείας τον Δεκέμβριο του 2013 της διαχείρισης ενός τριήμερου συνεδρίου με τον τίτλο «ehealth forum 2014» από τη Mindwork, εταιρία της κ. Νικολοπούλου, το οποίο πραγματοποιήθηκε από τις 12 έως της 14 Μαΐου 2014, στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. Για το συνέδριο αυτό η εταιρία της κ. Στουρνάρα είχε λάβει 315.609 ευρώ, πλέον το ΦΠΑ 23%.
Εκείνο, όμως που κάνει τα ερωτήματα να πληθαίνουν ακόμη περισσότερο είναι το γεγονός πως, ενώ δεν παρέστη κανείς από το Δημόσιο για να υποστηρίξει την υπόθεση, παρέστη τελικά μόνον ο υπουργός Ανάπτυξης Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος ήταν υπουργός Υγείας την επίμαχη περίοδο, όταν δόθηκε η απευθείας ανάθεση, για να υπερασπιστεί την κ. Νικολοπούλου (!).
Μάλιστα, λίγο μετά τη λήξη της δίκης και την εκφώνηση της απόφασης ο κ. Αδωνις έκανε την εξής ανάρτηση στον λογαριασμό του στο twitter: «Προ ολίγου το Δικαστήριο ομοφώνως έκρινε αθώα την κα Λίνα Νικολοπούλου/Στουρνάρα για τις γελοίες κατηγορίες περί απευθείας ανάθεσης από το ΚΕΕΛΠΝΟ του eHealth forum. Μία ταλαιπωρία ετών μίας αληθινής Κυρίας έλαβε τέλος. Τη σπίλωσαν κυνηγώντας τον σύζυγό της και απεδείχθη σήμερα».
Αλήθεια, γιατί δεν παρέστη το Δημόσιο για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του; Ποιος το αποφάσισε; Δεν συνιστά αυτό απιστία; Είναι δυνατόν να απουσιάζει η πολιτική αγωγή εκ μέρους του Δημοσίου, να μην προσέρχεται κανένας μάρτυρας κατηγορίας και την ίδια στιγμή να παρίσταται στη δίκη ένας υπουργός της κυβέρνησης για να υπερασπιστεί ένα πρόσωπο το οποίο, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, επρόκειτο να κριθεί για πιθανή τέλεση αδικημάτων τα οποία μπορεί να είχαν προκαλέσει βλάβη στο δημόσιο συμφέρον; Και δεν είναι τουλάχιστον προκλητικό ένας υπουργός να κομπάζει για το αποτέλεσμα μιας δίκης, όταν οι εκπρόσωποι του Δημοσίου (το οποίο θεωρητικά υπηρετεί και υπερασπίζεται ο υπουργός) δεν προσήλθαν ποτέ για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά του; Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι ο εισαγγελέας στην τοποθέτησή του έκρινε σαφέστατα πως έπρεπε να γίνει διαγωνισμός, και όχι απευθείας ανάθεση. Το δικαστήριο, ωστόσο, δεν υιοθέτησε την πρόταση του εισαγγελέα και έκρινε τις δύο κατηγορούμενες αθώες, χωρίς ωστόσο κάποια αιτιολόγηση.
