Σήμερον η Παρθένος, τίκτει τον Δεσπότην, ένδον εν τω Σπηλαίω.
Στέργειν μεν ημάς, ως ακίνδυνον φόβω,
Ράον σιωπήν, τω πόθω δε Παρθένε,
Ύμνους υφαίνειν, συντόνως τεθηγμένους,
Εργώδές εστιν, αλλά και Μήτηρ σθένος,
Όση πέφυκεν η προαίρεσις δίδου.
Μεγάλυνον ψυχή μου, τον εν τω Σπηλαίω, τεχθέντα Βασιλέα.
Νεηγενές Μάγων λεγόντων, παιδίον Άναξ ου αστήρ εφάνη, που εστίν, εις γαρ εκείνου προσκύνησιν ήκομεν…
μανείς ο Ηρώδης εταράττετο, Χριστόν ανελείν, ο θεομάχος φρυαττόμενος.
Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός
πηγή: ekklisiaonline.gr
