Η στήριξη της N.Δ. στην Uber και το νέο νομοσχέδιο στις μεταφορές
Εν αναμονή του νομοσχεδίου που ετοίμασε το υπουργείο Μεταφορών και αφορά τη χρήση των εφαρμογών στις επιβατικές μεταφορές, είναι χρήσιμο να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα, που πολύ πιθανόν να αγνοεί το επιβατικό κοινό:
α) Το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, που αφήνει παράθυρο στην Uber για να δραστηριοποιείται στην ελληνική αγορά χρησιμοποιώντας ενοικιαζόμενα με οδηγό, δημιουργήθηκε από τον Κωστή Χατζηδάκη και την Ολγα Κεφαλογιάννη, όταν οι δυο τους διετέλεσαν υπουργοί Ανάπτυξης και Τουρισμού στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
β) Η προσπάθεια του Μιχάλη Παπαδόπουλου να σταματήσει τον «αργό θάνατο» των ταξί έπεσε στο κενό, αφού καμία εισήγηση ή τροποποίηση που πρότεινε δεν συνυπογράφηκε από την Ολγα Κεφαλογιάννη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και η υπουργική απόφαση για τα διακριτικά γνωρίσματα των αυτοκινήτων που μπορούσαν να κάνουν επιβατικές μεταφορές, αν και ετοιμάστηκε έγκαιρα από τον Μιχάλη Παπαδόπουλο, υπογράφηκε πολλούς μήνες αργότερα και αφού μεσολάβησαν η αλλαγή κυβέρνησης και η τοποθέτηση της κυρίας Κουντουρά στο υπουργείο Τουρισμού.
γ) Τα κίνητρα του Κωστή Χατζηδάκη και της Ολγας Κεφαλογιάννη τα αφήνω στην κρίση του αναγνωστικού κοινού. Την πολιτική ευθύνη τους, όμως, θα την κατακρίνω, γιατί εν μια νυκτί νομιμοποίησαν την παραβατικότητα, ευλόγησαν τη φοροδιαφυγή και έβαλαν τις βάσεις για να καταστρέψουν επαγγελματικά και οικονομικά χιλιάδες οικογένειες που ζουν από το ταξί.
δ) Και αντί σήμερα η Νέα Δημοκρατία (που φιλοξενεί ακόμη στους κόλπους της τον Κωστή Χατζηδάκη και την Ολγα Κεφαλογιάννη) να αναγνωρίσει το λάθος της και να συνδράμει στη δημιουργία ενός νομοθετικού πλαισίου με δικαιοσύνη και ξεκάθαρους όρους, η ηγεσία της συμπορεύεται με τις τακτικές της Uber, ξεναγεί τα στελέχη της αμερικανικής πολυεθνικής στα γραφεία του κόμματος, βγαίνει στα τηλεοπτικά παράθυρα και την υπερασπίζεται. Το πώς η φοροδιαφυγή και η διαπλοκή βαπτίζονται εξέλιξη, και μάλιστα πεισματάρα, είναι κάτι που ξεπερνά όχι μόνο τη δική μου αντίληψη, αλλά των περισσότερων πολιτών αυτής της χώρας.
ε) Με κατηγορούν ότι κάνω πολύ θόρυβο και φασαρία για συντεχνιακούς λόγους και πως βάλλω κατά της Νέας Δημοκρατίας για προσωπικούς λόγους. Η υπεράσπιση του κλάδου μου, που με εμπιστεύεται επί μια εικοσαετία, είναι το μοναδικό κριτήριο για τον διαχωρισμό εχθρών και φίλων. Οποιος πιστεύει ότι έχω να χωρίσω κάτι με τον κ. Μητσοτάκη, την κυρία Μπακογιάννη, τον κ. Χατζηδάκη, την κυρία Κεφαλογιάννη, τον κ. Κυρανάκη είναι τουλάχιστον αφελής. Θα μπορούσα να πιω έναν καφέ μαζί τους, αρκεί να μη μιλήσουμε για πολιτική…
στ) Η σημερινή ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών, ο υπουργός Χρήστος Σπίρτζης και ο υφυπουργός Νίκος Μαυραγάνης, δούλεψαν πολλούς μήνες για να ετοιμάσουν ένα νομοσχέδιο που ανταποκρίνεται όχι στα «θέλω» τα δικά μας, αλλά στα «πρέπει» που οδηγούν στο συμφέρον του ελληνικού κράτους και των πολιτών του. Ποτέ δεν ζητήσαμε μονοπωλιακές τακτικές (αντίθετα, τις πολεμάμε). Αυτό που ζητήσαμε ήταν η δημιουργία και η καθιέρωση ξεκάθαρων κανόνων στις επιβατικές μεταφορές. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
ζ) Η κατάθεση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου καθυστέρησε για ευνόητους λόγους. Οι πιέσεις που ασκήθηκαν (το «από ποιους» το αφήνω στη φαντασία σας…) στους κ. Σπίρτζη και Μαυραγάνη ήταν πολλές και επίμονες. Ευτυχώς, όμως, δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Το νερό έχει μπει στο αυλάκι…
Η στάση της Νέας Δημοκρατίας απέναντι σ’ έναν πολυπληθή επαγγελματικό κλάδο, όπως είναι αυτός των ταξί, δεν διαφέρει σε τίποτα από τη στάση που τηρεί σε όλο το φάσμα της οικονομίας. Πρακτικές τύπου Uber, που προκρίνει η Νέα Δημοκρατία και πλασάρονται στο καταναλωτικό κοινό ως εναλλακτική και οικονομική λύση, όχι μόνο δεν είναι τέτοιες, αλλά, αντιθέτως, διογκώνουν το πρόβλημα και κάνουν τον καταναλωτή συνένοχο στη διαπλοκή και τη φοροδιαφυγή. Ας μην αναρωτιόμαστε μετά γιατί γίνονται περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Ας μην αναρωτιόμαστε γιατί σβήνουν η μία μετά την άλλη οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ο νεοφιλελευθερισμός οικοδομεί καρτέλ και ανοίγει δρόμους στα ιδιωτικά μονοπώλια. Αγνοεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αγιοποιεί τη διαπλοκή και θεωρεί την αυτορύθμιση των αγορών διέξοδο προς την πρόοδο και την εξέλιξη. Ε, λοιπόν, υπάρχουμε κι εμείς που διαφωνούμε. Που δεν παζαρεύουμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, που δαιμονοποιούμε τη διαπλοκή, που θεωρούμε την αυτορύθμιση των αγορών νόμο της ζούγκλας. Υπάρχουμε κι εμείς, που παραμένουμε πιστοί στις αρχές και τις αξίες του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού.
Υπάρχουμε κι εμείς, που δεν αγνοούμε το καταστατικό της Νέας Δημοκρατίας. Υπάρχουμε κι εμείς, που στα πρόσωπα του Κώστα Καραμανλή και του Προκόπη Παυλόπουλου βλέπουμε πρόσωπα οικεία, γεμάτα πατριωτισμό και πολιτική σύνεση. Πρόσωπα που υπηρετούν την πατρίδα και τον λαό. Υπάρχουμε κι εμείς, που, κόντρα στο ρεύμα, θα σας δείχνουμε με το δάχτυλο…
ΥΓ.: Για τη μνημονιακή οικονομική κατοχή της χώρας μας ακούστηκαν πολλά… γαλλικά. Τα τελευταία, όμως, από τα χείλη του Μοσκοβισί, ήταν γροθιά στο στομάχι για όλους εκείνους που «αθώωσαν» πρόωρα τον Γεωργίου, τον Γιώργο Παπανδρέου και όλους όσοι βάλθηκαν να μας πείσουν ότι τα Μνημόνια ήταν μονόδρομος…
Θύμιος Λυπερόπουλος
Μ.Η.Τ. 232120