Αφωνες παρακολουθούν οι μάζες από τα ΜΜΕ και παραμένουν απαθείςΑπό τον
Νίκο Παπουτσόπουλο
Σ την ατμόσφαιρα των μεγάλων εορτών του χειμώνα, που μεταβάλλει τη διάθεση με την προσμονή του φωτός και της ελπίδας, η ολιγαρχία του πλούτου απαιτεί τη λήψη πρόσθετων οικονομικών μέτρων, περισσότερες θυσίες και τη νέα αφαίμαξη των μεσαίων και παραγωγικών τάξεων για την επίτευξη της πολυπόθητης σύγκλισης, της οικονομικής εξυγίανσης και της ορθής λογιστικής διαχείρισης. Εν μέσω δώρων, ευχών και πολύχρωμων σειρών μικροσκοπικών φώτων που στολίζουν προθήκες και καταστήματα, χιλιάδες πολίτες σπεύδουν να αναζητήσουν το κοινωνικό μέρισμα ή να διασώσουν ίχνη της αξιοπρέπειάς τους, καθώς οι ημέρες απαιτούν μεγαλύτερες δαπάνες χαράς.
Εντιμότατοι πολιτικοί υποτελείς της οικονομικής ελίτ προωθούν ακατάβλητοι τις κατασχέσεις και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς της περιουσίας των δήθεν οφειλετών προς το Δημόσιο και τις τράπεζες, την περικοπή και τη μείωση μισθών και συντάξεων, την επιβολή νέων φόρων και τις ληστρικές επιδρομές σε ιθαγενείς, που έχουν ακόμη την τόλμη και το θάρρος να δηλώνουν κέρδη από την εργασία τους, για τη σωτηρία των τραπεζών και του συστήματος σε χαρμόσυνους ήχους και γλυκερές μελωδίες.
Η συνεχής «ενημέρωση» με τη διασπορά τεράστιου όγκου ειδήσεων και την πλημμύρα των πληροφοριών αποχαυνώνει τις μάζες, που πλέον αδυνατούν να αντιδράσουν αφού έχουν πεισθεί πως «τα χειρότερα» πρόκειται πολύ σύντομα να ακολουθήσουν. Τις μάζες χειραγωγεί με τον πλέον έντεχνο τρόπο η προπαγάνδα μιας παραπλανητικής δημοκρατίας, ενώ τους πολιτικούς άρχοντες των νέου τύπου δυτικών «δημοκρατιών» έχουν αναλάβει να «ελέγχουν» και να «κατηγορούν» τηλεοπτικοί αστέρες δημοφιλών ενημερωτικών εκπομπών.
Αφωνες και άλαλες παρακολουθούν οι ταλαίπωρες μάζες από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και παραμένουν απαθείς, ανίκανες και ανίσχυρες να αντιδράσουν σε οποιαδήποτε νέα προκλητική ενέργεια. Αλλωστε, τις ταχύτατες οικονομικές εξελίξεις συνοδεύουν τα ακραία καιρικά φαινόμενα και οι φονικές καταστροφές, ενώ τις θλιβερές και επώδυνες πολιτικές αποφάσεις ακολουθούν σχεδόν πάντα δράσεις τρομοκρατών που συνθλίβουν κάθε πρόθεση αντίστασης και διατηρούν τις μάζες σε κατάσταση εκκωφαντικής σιγής. Οι πολίτες αναμένουν την ανάπτυξη και την επιστροφή στην ευημερία, καθώς προσμετρούν τις τελευταίες οικονομίες που εξανεμίζονται μαζί με τα καταστήματα της γειτονιάς που λειτουργούν ακόμη, τα διαμερίσματα που φιλοξενούν ακόμη «ευτυχείς ενοίκους», οι οποίοι επιμένουν να είναι συνεπείς στις οικονομικές υποχρεώσεις, τις έρημες οδούς που παραμένουν σκοτεινές ακόμη και στη διάρκεια της εορταστικής περιόδου.
Στη γιορτινή ατμόσφαιρα, που εξάπτει τη φαντασία και αφήνει πάντοτε περιθώρια αναδρομών και συναισθηματικών εξάρσεων, οι πολίτες αναπολούν τις εποχές που οι έχοντες και κατέχοντες ευημερούσαν, ενώ επιβράβευαν τους «οικονόμους προμηθείς». Αντίθετα, σε καιρούς προόδου ευλογούν και μακαρίζουν είτε όσους κατασπατάλησαν την πατρική κληρονομιά τους σε εφήμερες απολαύσεις είτε εκείνους που ανερυθρίαστα κατέκλεψαν το δημόσιο χρήμα. Οσοι πολίτες διατηρούν αναλογική εικόνα και ψήγματα μνήμης πίστευαν πια πως οι καλύτερες ημέρες είχαν φύγει: οι εποχές κατά τις οποίες η ζωή θεμελιωνόταν στέρεα σε αρχές και αξίες και τα όνειρα και οι προσδοκίες ανέθρωσκαν στο «παραγώνι του παραμυθιού».
Και όσο πλησιάζουν οι εορτές του χειμώνα, όσο μικραίνουν οι ημέρες και ο καιρός αγριεύει, το προσωπείο της κοινωνικής μέριμνας φαντάζει τραγικά ανάλγητο. Οι ολιγάρχες του χρήματος έχουν πάλι καταστρώσει με τον καλύτερο τρόπο τα σχέδιά τους για το πλούσιο γεύμα την παραμονή της μεγάλης γιορτής: σπάνια εδέσματα από όλο τον πλανήτη, λαμπρή τελετή, υπόκρουση της «Ωδής στη Χαρά», ανακοίνωση σε ψηφιακές οθόνες δυνητικών αριθμών και πλαστικών προβλέψεων του πλούτου, των ανοδικών δεικτών ευμάρειας και διαφήμιση των εντυπωσιακών αποτελεσμάτων της σφικτής οικονομικής πολιτικής των μαζών.
Μερικές φωνές διαμαρτυρίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη συμμόρφωση στις συνταγματικές αρχές και αξίες, για το μέλλον του πλανήτη από την αλόγιστη εκμετάλλευση, μερικές άλλες κραυγές αγωνίας -ίσως- για τον έλεγχο των πηγών της προέλευσης του μεγάλου πλούτου επρόκειτο να καταπνίξουν τα χειροκροτήματα και ο ενθουσιασμός και τα συγχαρητήρια και οι έπαινοι των τεχνοκρατών, των ακατάβλητων και πανίσχυρων αξιολογητών της ευτυχίας των μαζών. Ιαχές θριάμβου μαζί με τους ουράνιους ήχους της ορχήστρας και της χορωδίας, που με ακόμη μεγαλύτερη ένταση υμνεί τη χαρά και την ευημερία, καθώς πολτοποιεί κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Κάπως έτσι οι ολιγάρχες του πλούτου, αφού προετοίμασαν τη γιορτή, κατέστρωσαν τα νέα Μνημόνια, διαμέρισαν το προϊόν της απηνούς φορολογίας, έτριψαν τα χέρια τους, έκλεισαν πίσω την πόρτα του Κοινοτικού Ταμείου και περπάτησαν στις οδούς και τις πλατείες. Πάγωσε η ανάσα τους από το κρύο, ωστόσο είχαν την ευχάριστη διάθεση να συναντήσουν τις μάζες των αθλίων.
Τα παιδιά του κόσμου τρόμαξαν κι έπαψαν να τραγουδούν τα κάλαντα. Ετρεξαν και κρύφτηκαν στα γκι, ανάμεσα στα έλατα και στις πρασινάδες όπου είχαν διακοσμήσει με χάρη μικρές νιφάδες. Μουσικοί του Στρατού Σωτηρίας, με ομοιόμορφες φανταχτερές στολές, ξόρκιζαν την ατέλειωτη νύχτα του χειμώνα, με τις αστραφτερές τρομπέτες και τις φανφάρες.
Η ελίτ της οικονομίας παγίδεψε τις φωνές των μικροπωλητών στο βλέμμα της κι ο χρόνος αναδεύτηκε στους λογισμούς της, Χάρος όμοιος. Οι κυρίες των φιλόπτωχων ενοριακών συλλόγων, που λίγα μόλις χρόνια πριν όλοι χλεύαζαν και λοιδορούσαν, προσπαθούσαν να ανακουφίσουν με τα τελευταία υπολείμματα των δωρεών ασθενείς και πένητες.
Η ελίτ ανασαίνει βαθιά καθώς η χαρούμενη σπατάλη της ημέρας αιμοδοτεί ξανά τα ταμεία της. Παραμένει ασυγκίνητη από τα λίγα, έστω, γελαστά πρόσωπα, τις ευχές και τα φώτα στις προθήκες, από τις γνώριμες μυρωδιές του έλατου και του μικρού υάκινθου, του κάστανου και του πορτοκαλιού, από τον τρελό χορό του χιονιού πάνω από τις στέγες, τα αετώματα και τις καπνοδόχους, που αψηφούν το βίαιο πνεύμα του αέρα. Παραμένει θλιβερά ασυγκίνητη από ένα πλήθος που αναζητεί λίγες ώρες χαράς στην εποχή της κατάθλιψης. Ακόμη και τα πνεύματα, οι τακτικοί επισκέπτες της νύχτας της παραμονής, είναι αδύνατον να τη συγκινήσουν με απειλές, με κατάρες ή με ικεσίες.
Οι ολιγάρχες του πλούτου ζουν τη ματαιότητα της εξουσίας, όπου είναι περιττός ο χώρος για διάλογο, κατανόηση και μακροθυμία. Μόνος σκοπός, η ανακάλυψη νέων πόρων, νέων πηγών θησαυρισμού για να προσθέσουν με αναίδεια στο πλούσιο γεύμα, προκειμένου να τονίσουν στο έπακρο τη ματαιοδοξία του κόσμου τούτου και να εξασφαλίσουν την επιμήκυνση των ετών παραμονής στην εξουσία.
Οι ανάγκες της εποχής, το σύστημα και ο πλανήτης του αβέβαιου φωταγωγούν στη νύχτα της Παραμονής τη συναισθηματική και την ηθική κενότητά τους.
