Το κλίμα στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, την περασμένη Δευτέρα, δεν είχε τίποτε ειδυλλιακό, όπως παρουσιάστηκε από αρκετές πλευρές. Κι αυτό γιατί αποκαλύφθηκαν σε κοινή θέα οι δύο βασικές γραμμές που διατρέχουν το κόμμα και κινούνται παράλληλα χωρίς πιθανότητα να συμπέσουν.
Το γεγονός ότι δεν βγήκαν μαχαίρια οφείλεται μάλλον σε λόγους αυτοσυντήρησης. Και στο ΠΑΣΟΚ ξέρουν πώς να αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Αυτό δεν αναιρεί, ωστόσο, τη διαπίστωση ότι οδεύουν προς ένα Συνέδριο χωρίς σαφές χρονοδιάγραμμα και μια «ελάχιστη συμφωνία» για το περιεχόμενο που θα έχει.
Ο πρόεδρος του κόμματος Νίκος Ανδρουλάκης, που δέχεται συνεχείς πλαγιοκοπήσεις για τη θολή στρατηγική, τη μονοπρόσωπη λειτουργία ερήμην των παροπλισμένων καθοδηγητικών οργάνων και τη σκόπιμη ασάφεια στο κομβικό ζήτημα των συνεργασιών, επιδιώκει ένα Συνέδριο πανηγυρικού χαρακτήρα, προοίμιο, όπως τονίζει, της επικείμενης εκλογικής μάχης.
«Αυτός είμαι κι έτσι θα προχωρήσω» λέει πεισματικά και, αποφεύγοντας κάθε στοιχείο αυτοκριτικής, κατηγορεί όσους έχουν διαφορετική άποψη ότι τραυματίζουν την ενότητα του κόμματος. Η στάση αυτή, παρατηρούν πολλά στελέχη, αποκλείει τη σύνθεση και ενισχύει τον απομονωτισμό που στερεί πολυσυλλεκτικές εφεδρείες.
Είναι ενδεικτικό ότι όλα τα κορυφαία στελέχη, Παύλος Γερουλάνος, Χάρης Δούκας, Αννα Διαμαντοπούλου, Μιχάλης Κατρίνης, Κώστας Σκανδαλίδης, Πάρης Κουκουλόπουλος, Μιλένα Αποστολάκη κ.ά., βρίσκονται, με διαφορετικό βαθμό κριτικών διαθέσεων στην απέναντι όχθη και τον πιέζουν να αναγνωρίσει τις ευθύνες του για τη δημοσκοπική καθήλωση, την οποία αποδίδουν στην απουσία εγερτήριου αφηγήματος και σε μια πλαδαρή και αδιάφορη γραμμή η οποία έχει εγκλωβιστεί στο ηθικά και πολιτικά χρεοκοπημένο υπόδειγμα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, αποφεύγοντας όπως ο διάολος το λιβάνι τον ριζοσπαστικό λόγο.
Ουσιαστικά, αυτό που κατέστησαν σαφές όλοι οι παραπάνω κατά τη συνεδρίαση είναι ότι σε συνθήκες φθίνουσας πορείας της Ν.Δ. και του Μητσοτάκη προσωπικά, ο οποίος κατά τους ίδιους έχει χάσει συντριπτικά μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας του, απαιτείται επειγόντως ένα ανοιχτό, χωρίς οργανωτικές μεθοδεύσεις και τεχνητούς αποκλεισμούς Συνέδριο που θα έχει χαρακτηριστικά μιας οιονεί επανίδρυσης. Θεωρούν, όμως, βέβαιο ότι ο Ανδρουλάκης θα επιμείνει. Κι αυτό αποτελεί τη σπορά των μελλοντικών ρήξεων.