Το ότι οι πολιτικοί μας δεν είναι και οι πλέον αξιόπιστοι άνθρωποι του κόσμου είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Πού βρήκαν όμως το δικαίωμα να τους καλούν σε κάποια εκδήλωση, να δηλώνουν ότι θα παραστούν, και μάλιστα και στο γεύμα που θα ακολουθήσει, και τελικώς όχι μόνο να μην πατάνε, αλλά ούτε καν να ενημερώνουν;
Ακόμα κάνουν και το εξής «κόλπο» και νομίζουν ότι το καταπίνουμε. Αφού κάτσουν κάνα πεντάλεπτο και νομίζουν ότι έβγαλαν την υποχρέωση, φέρνουν το τηλέφωνο στο αυτί (ήχος δεν ακούγεται, αφού είναι -υποτίθεται- στο «αθόρυβο») και προσποιούμενοι ότι τους τηλεφωνεί ο πρόεδρος Τραμπ για να τους ενημερώσει ότι θα ρίξει πυρηνικά κάπου (πιθανόν στην Κίνα…), σηκώνονται και χωρίς να πουν ούτε καν «συγγνώμη», φεύγουν τρέχοντας από την αίθουσα, διότι επίκειται ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος και τρέχουν να τον διευθύνουν.
Αυτή η αχαρακτήριστη συμπεριφορά είναι η συνήθης τακτική των πολιτικών μας. Μερικοί μάλιστα «την κάνουν» αφού τους γίνεται και η τιμή να απευθύνουν έναν σύντομο χαιρετισμό (διάβαζε προεκλογικό λογύδριο), με το οποίο υπόσχονται ότι θα σώσουν της Ελλάδα. Ηθικόν δίδαγμα: Οι πολιτικοί όσο γίνεται πιο μακριά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΛΩΣΗΣ
Από τη στήλη «Ριπές» της «δημοκρατίας»