«Καλά Χριστούγεννα», αυτή και μόνο αυτή θα έπρεπε να είναι η ευχή για τη μεγάλη γιορτή που ξημερώνει. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Εσχάτως είτε για να μην παρεξηγηθούν οι «επενδυτές» είτε για να μη στενοχωρηθούν οι άθεοι ή από αμάθεια, από ηλιθιότητα, από πονηριά, έχει καθιερωθεί η ουδέτερη ευχή «καλές γιορτές», μέσα στην οποία μπορεί να περιλαμβάνεται και η γιορτή του κρασιού, η γιορτή της σαρδέλας, η γιορτή της καλύτερης τούρτας και ό,τι γουστάρει η ψυχή σου.
Μάλιστα, μερικοί ντόπιοι αναλυτές εμβριθώς αποφαίνονται ότι τα Χριστούγεννα είναι περισσότερο γιορτή του… εξωτερικού, ενώ δικό μας είναι το Πάσχα. Οι ολίγιστοι, αν διαβάσουν Παπαδιαμάντη, Ξενόπουλο, Καρκαβίτσα, Μυριβήλη και άλλους κολοσσούς του ελληνικού πνεύματος, θα δουν ότι τα πραγματικά Χριστούγεννα με τους φτωχούς τσοπάνους, με τους θαλασσοδαρμένους θαλασσινούς μας, με τη λειτουργία ξημερώνοντας Χριστούγεννα, με τα ήθη και τα έθιμά μας, που χάνονται στα βάθη των αιώνων αποδίδουν τα αυθεντικά Χριστούγεννα της γέννησης στη φάτνη των αλόγων και όχι τα καταστόλιστα δέντρα με τα εκατομμύρια λαμπάκια των ευρωπαϊκών και αμερικανικών μεγαλουπόλεων ή το κοριτσάκι με τα σπίρτα.
Το λιτό χριστόψωμο και όχι η πουτίγκα ή το εγκνόγκ ή τα μπισκότα είναι αυτό που ταιριάζει στα Χριστούγεννα. Καλά Χριστούγεννα λοιπόν, με υγεία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΛΩΣΗΣ