Ο Καποδίστριας, η Ιστορία μας και η αριστερή συνιστώσα του διεθνούς εθνομηδενισμού, που συμμαχεί με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική ορθότητα
Από την κήρυξη της Eπανάστασης του 1821 και την ορκωμοσία του πρώτου κυβερνήτη της πατρίδας μας Ιωάννη Καποδίστρια στον Μητροπολιτικό Ναό της Αίγινας (όπου διασώζονται το στασίδι του, τα έδρανα της Βουλής του Πανελληνίου και το πρώτο Κυβερνείο) μέχρι τις μέρες μας χρειάστηκε να περάσουν 126 ολόκληρα χρόνια για να λάβει η ελληνική επικράτεια την οριστική της μορφή. Οκτώ φορές άλλαξαν τα σύνορα στη διάρκεια αυτού του αιώνα, μέχρι να «κατακαθίσουν» και να μας παραδώσουν οι πρόγονοί μας την Ελλάδα στην παρούσα της μορφή. Κι άλλη μια φορά, ένατη, άλλαξαν το 2020, με τη συμφωνία επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια στο Ιόνιο, που υπέγραψε ο Νίκος Δένδιας με τους Ιταλούς. Η Μακεδονία και η Θράκη ήταν από τις τελευταίες περιοχές της πατρίδας μας που απελευθερώθηκαν. Τελευταία όλων, τα Δωδεκάνησα το 1947. Η Θεσσαλονίκη μας απελευθερώθηκε το 1912 και η Θράκη μας το 1920. Η σκλαβιά τους κράτησε 500 χρόνια, όχι 400.
Κάνω αυτή την εισαγωγή για έναν και μόνο λόγο: διότι στοιχηματίζω πως όλοι αυτοί οι οποίοι ξιφουλκούν κατά της απόφασης του δημάρχου Φλώρινας Βασίλη Γιαννάκη να απαγορεύσει ένα αλυτρωτικό τραγούδι που, σύμφωνα με τα ΜΜΕ των Σκοπίων, υμνούσε την επανάσταση του Ιλιντεν στη Μακεδονία, αλλά και όσοι αμετανόητοι -πιθανώς και χρηματοδοτούμενοι- επιτίθενται ακόμα και σήμερα εναντίον της ταινίας του Γιάννη Σμαραγδή για τον Ιωάννη Καποδίστρια προφανώς ξεχνούν ότι όλα τα παραπάνω συνέβησαν «χθες». Ενας αιώνας μέσα στην Ιστορία μέχρι να διαμορφωθούν τα τελικά σύνορα είναι «χθες». Και, το πλέον θλιβερό, η άγνοια ενός λαού, ο οποίος στα σχολικά βιβλία του τα τελευταία χρόνια της Ν.Δ. δεν διδάσκεται ούτε τον Καποδίστρια (τον έχουν εξαφανίσει από τα βιβλία Ιστορίας από το 2021, προς χάριν του Ελευθερίου Βενιζέλου) ούτε τον Παύλο Μελά μπορεί και να δικαιολογείται. Τόση Ιστορία τού δίδαξε η Ελληνική Δημοκρατία, τόση ξέρει!
Αλλά η άγνοια των κοινοβουλευτικών κομμάτων της Αριστεράς, ψευτοδιανοούμενων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αλλά και ανώτατων δικαστών, όπως ο Χρήστος Ράμος, που έσπευσαν να εκδώσουν ανακοινώσεις υπερασπιζόμενοι στο περιστατικό της Φλώρινας την ελευθερία καλλιτεχνικής έκφρασης, δεν δικαιολογείται. Πόσο μάλλον για τον κύριο Ράμο, που διατηρεί και φιλοδοξίες πολιτευτή και οικουμενικού πρωθυπουργού. ΚΚΕ, Νέα Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές αδέσποτες δυνάμεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξέφρασαν τον δήθεν αποτροπιασμό τους για τη λογοκρισία που υπέστη το συγκρότημα Banda Endopika, η ονομασία του οποίου είναι αποκαλυπτική – κάτι θα έπρεπε να τους λέει: «εντόπικα» ονομάζουν κάποιοι στη Μακεδονία μας τα τραγούδια των άλλων με το σλαβομακεδονικό γλωσσικό ιδίωμα!
Τι δεν καταλαβαίνουν; Τα τραγούδια δεν είναι πάντοτε αθώα! Εν προκειμένω, λοιπόν, διάφοροι κύκλοι από τη γειτονική χώρα, αξιοποιώντας την ασύγγνωστη βλακεία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να αναγνωρίσει με τη Συμφωνία των Πρεσπών τη «μακεδονική γλώσσα», επιχειρούν καιρό τώρα, ύπουλα, με σύστημα, μεθοδικά, με υβριδικά μέσα και με όχημα τη γλώσσα (αξιοποιώντας τις γιορτές και τα πανηγύρια), να καλλιεργήσουν την εικόνα ύπαρξης μεγάλης μακεδονικής μειονότητας μέσα σε ελληνικό έδαφος. Στο πλαίσιο αυτό, είναι τουλάχιστον μέγιστη πολιτική αφέλεια -για να μην πω κάτι χειρότερο- να εμφανίζονται πολιτικές δυνάμεις, να υπερασπίζονται «εντόπικα» αλυτρωτικά τραγούδια και να γίνονται έτσι «ουρά» της πολιτικής των Σκοπίων και των δυνάμεων που κρύβονται συνήθως πίσω από αυτά, καλλιεργώντας ανύπαρκτα μειονοτικά ζητήματα για να πιέζουν τις χώρες που έχουν ανοιχτά μέτωπα σε άλλες πτυχές της εξωτερικής τους πολιτικής, όπως το Αιγαίο.
Το συγκεκριμένο θέμα το ανέδειξε με ανάρτηση στο διαδίκτυο, έξι μέρες μετά το συμβάν, γνωστό στέλεχος της αυτονομιστικής κίνησης «Ουράνιο Τόξο στη Φλώρινα» και έσπευσαν να στοιχηθούν πίσω του, ανοήτως, δυνάμεις του ελληνικού Κοινοβουλίου! Με το γνωστό επιχείρημα που τις ενώνει με τις νεοφιλελεύθερες συνιστώσες της πατρίδας μας: πλήττεται η ελευθερία έκφρασης και παραβιάζεται η ευρωπαϊκή σύμβαση. Αλλά η ευρωπαϊκή σύμβαση δεν φυλάει τα σύνορα. Ούτε έχυσε το αίμα της η ευρωπαϊκή σύμβαση για να είναι σήμερα η Φλώρινα ελληνική! Αλλοι το έκαναν!
Αλήθεια τώρα, τι σχέση έχει η ελευθερία έκφρασης με σειρά τραγουδιών στα οποία η πρωταγωνίστρια «Κέρκο» είναι μια έγκυος που ζητά δώρα σκουφάκια με το έμβλημα της επανάστασης του Ιλιντεν; Κατά της Ελλάδος; Υπέρ της δημιουργίας μακεδονικού κράτους; Μπορεί να χρησιμοποιείται το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ενός κράτους; Στην Ελβετία και στο Λουξεμβούργο ζείτε;
Για όλους όσοι θα σπεύσουν ειρωνικά να επισημάνουν ότι δεν απειλούμαστε από τα αδύναμα Σκόπια, κάτι με το οποίο καταρχήν συμφωνώ, έχω να υποδείξω το εξής: ανοίξτε τα μάτια σας. Βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και καιρό υβριδική επίθεση μακράς διαρκείας, με έναρξη τα πανηγύρια στην περιοχή της δυτικής Μακεδονίας, στα οποία προσηλυτίζονται με το αλκοόλ ανύποπτα Ελληνόπουλα, με την εξαγορά της ελληνικής γης στη Χαλκιδική, με τη διακήρυξη του πρωθυπουργού της γείτονος ότι σκίζει τη Αυμφωνία των Πρεσπών και θα ονομάζει το κράτος του σκέτο «Μακεδονία», με τη συνύπαρξη αυτοπροσδιοριζόμενων ως «Μακεδόνων» μαζί με αυτοπροσδιοριζόμενους ως «Τούρκους» στο ψηφοδέλτιο μειονοτικού κόμματος της Θράκης (μαζί, δηλαδή, σε τουρκόφωνο κόμμα ισλαμιστές και χριστιανοί!), με την εμφάνιση «αγαθών» συγκροτημάτων τα οποία παίζουν βαλκανικά τραγούδια από την Τουρκία, τα Σκόπια, την Αλβανία και άλλες περιοχές. Ολοι τους στο όνομα της πολυπολιτισμικότητας και της ελευθερίας της καλλιτεχνικής έκφρασης «σκάβουν» τη χώρα.
Οχι για σήμερα, όχι για αύριο, αλλά για μεθαύριο. Και για συμμάχους τους έχουν ανόητες πολιτικές δυνάμεις, Ελληνες παρουσιαστές σελέμπριτι που έκαναν χριστουγεννιάτικο τουρισμό στα Σκόπια, δείχνοντας στο TikTok το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και βλαμμένους νεοφιλελεύθερους νεαρούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που νομίζουν ότι το διακύβευμα είναι η ελευθερία της έκφρασης κάποιου να ερμηνεύει ένα σλαβικό τραγούδι μέσα στην πλατεία της Φλώρινας.
Το διακύβευμα εδώ δεν είναι αυτό, αγαπητοί. Το διακύβευμα είναι η ίδια η ελευθερία! Είναι από πού ερχόμαστε και πού πάμε. Ποια Ελλάδα μάς παρέδωσαν ο Καποδίστριας και οι προπάτορές μας, και ποια Ελλάδα θα παραδώσουμε σε τρεις γενιές από τώρα στους διάδοχους. Θα τους παραδώσουμε μια Ελλάδα αγνώστου ταυτότητος; Θέλουμε να μιλούν ελληνικά οι επόμενες γενιές ή μικτή βαλκανο-Greeklish γλώσσα; Θα αποφασίσουμε ότι οι θυσίες που έκαναν όλοι αυτοί για να μας απελευθερώσουν ήταν χωρίς νόημα;
Με ποιο δικαίωμα; Το ΚΚΕ, που έχει γνωστή ιστορία με βαριές σκιές, καθώς είχε διακηρύξει σε άλλες εποχές τη θέση του για την αυτονομία της Μακεδονίας και διήνυσε από τότε τεράστια απόσταση προς σωστότερη κατεύθυνση, έχει άραγε συναίσθηση όσων ακριβώς λέει, όταν υπερασπίζεται αυτά τα ανιστόρητα παιδιά, στην καλύτερη περίπτωση; Η κυβέρνηση της Ελλάδος, πάλι, τι κάνει; Είναι ο τροχονόμος του αλυτρωτισμού στη Μακεδονία; Ο Μακεδόνας υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που εποπτεύει σήμερα το περίφημο «ελληνικό FBI», μόνο στους αγρότες ξέρει να το στέλνει;
Ο ίδιος στα νιάτα του ήταν μουσικός και έπαιζε μπουζούκι σε τέτοια σχήματα, στα πανηγύρια Πέλλας, Ημαθίας, Φλώρινας, και απ’ όσο γνωρίζουμε, προς τιμήν του, είχε σηκωθεί και είχε φύγει από ένα τέτοιο, κάνοντας ό,τι έκανε ο δήμαρχος Φλώρινας μόλις του ζητήθηκε να παίξει «εντόπιο» μακεδονικό τραγούδι! Τα ξέρει άριστα! Είναι τόσο δύσκολο να στείλει το «FBI» σε διάφορες ΜΚΟ και σε διάφορα σχήματα, για να δούμε ποια είναι η χρηματοδότησή τους για να κάνουν ακριβές ευρωπαϊκές περιοδείες για το… βαλκανικό τραγούδι και για να διοργανώνουν αθώες… βαλκανικές βραδιές της μόδας στη Φλώρινα και την Εδεσσα, όπου εκατοντάδες ανύποπτοι νέοι Ελληνες χορεύουν με σλαβικά κλαρίνα, χωρίς να ξέρουν ότι χορεύουν εναντίον του εαυτού τους, της γης τους, των προγόνων τους και της προοπτικής τους; Τόσο δύσκολο είναι αυτό;
Τα αυτά ισχύουν, βεβαίως, και για όλους όσοι επιμένουν να επιτίθενται στον Σμαραγδή και μετά την προβολή της ταινίας «Καποδίστριας», την οποία έχουν παρακολουθήσει 130.000 Ελληνες σε τέσσερις μέρες. Μιας ταινίας που, όπως έγραψα από την πρεμιέρα της, από αυτήν εδώ τη θέση, είναι φυλαχτό Ιστορίας. Δεν είναι φιλμ. Τολμά για πρώτη φορά να αποκαλύψει την πραγματική ελληνική Ιστορία και να δείξει ποιοι κρύβονται συνήθως πίσω από υπονομεύσεις και τρικλοποδιές πρωθυπουργών (αυτή την περίοδο κάνουν μεγάλη καριέρα πίσω από αποσταθεροποιητικές ενέργειες στη Ρωσία και την Ουκρανία), και αυτό ενοχλεί τους σπουδαγμένους κοσμοπολίτες του City. Οι οποίοι έχουν ζαλιστεί επειδή ο κόσμος πετάει στα σκουπίδια τα έτοιμα σκονάκια των κριτικών, που κατηγορούν τον Σμαραγδή (καθ’ υπόδειξιν του μεγάλου δειλού, που δοξάζεται κρυπτόμενος) για… θρησκοληψία και για… προσωπολατρία.
Αυτό που καταλαβαίνουμε από τα μπλόκα των αγροτών -το τελευταίο προπύργιο για την εθνική μας αυτάρκεια- μέχρι τα επεισόδια για την ταινία του Καποδίστρια και το σλαβομακεδονικό τραγούδι στη Φλώρινα είναι ότι εδώ το μέγα διακύβευμα είναι η διατήρηση της ελληνικότητας. Ενοχλεί τους κάπρους που δίνουν συνεντεύξεις στη «Wall Street Journal» η ελληνικότητα και πρέπει να διαβρωθεί.
Ο στόχος παραμένει ο ίδιος εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και τον εντόπισε πρώτος ο μακαριστός Χριστόδουλος και λοιδορήθηκε γι’ αυτό: ο στόχος είναι να γίνουμε χυλός. Αθροισμα ατόμων που εξαγοράζεται με επιδόματα και όχι έθνος σφριγηλό, που μπορεί να αντισταθεί με την εμπειρία του σε αλλαγές που πλήττουν τα συμφέροντά του. Λυπόμαστε, αλλά όσες επιθέσεις κι αν δεχτούμε, δεν θα πάρουμε. Και μετά την έκβαση της ταινίας του Ιωάννη Καποδίστρια, που όχι μόνο γυρίστηκε, παρά την άρνηση χρηματοδότησης από δύο τουλάχιστον υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά δημιουργεί και νέα εθνική συνείδηση, όπως παρατηρούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε μια νέα γενιά Ελλήνων, μας κάνει αισιόδοξους ότι ο στόχος ο δικός μας για τη διατήρηση της ελληνικότητας είναι απολύτως εφικτός.
Με «σημαία» τη σωστή διδασκαλία της γλώσσας και της Ιστορίας μας. Είναι εφικτός, σε σημείο που σκεφτόμαστε μήπως πρέπει να γίνουμε και… χορηγοί επικοινωνίας στην εθνομηδενιστική καμπάνια αυτών των ανιστόρητων, που δεν κατάλαβαν ότι η νέα γενιά είδε την ταινία ως επίκαιρη βιογραφία και όχι ως δημιούργημα τύπου «Μπιγκόνια», καθώς οι επιθέσεις τους έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα από το προσδοκώμενο. Στέλνουν κι άλλον κόσμο στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Το νέο στοίχημα είναι να ξυπνήσουμε και τη νέα γενιά στη Μακεδονία και τη Θράκη, και να την απαλλάξουμε από το ύπουλο δηλητήριο της πολυπολιτισμικότητας, που στρέφεται κατά της σταθερότητας και της ελευθερίας της. Θα πιέσουμε όσο εκεί που δεν παίρνει αυτή την κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός της οποίας υποσχέθηκε στη Θεσσαλονίκη, τον Σεπτέμβριο του 2018, την καταψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών για να πάρει τα μέτρα εκείνα που θα εξαφανίσουν τον βαλκανικό αλυτρωτισμό μέσα από την ελληνική επικράτεια. Κι αν δεν το κάνει, κακό του κεφαλιού του. Ηδη, σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας, η Νέα Δημοκρατία είναι δεύτερο κόμμα. Και πρώτο δεν είναι ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε το ΚΚΕ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ.
