Η υποψήφια ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Νίκη Τζαβέλα εξηγεί γιατί οι κάλπες του Μαΐου είναι κρίσιμες και επισημαίνει ότι το διακύβευμα είναι «ναι» ή «όχι» στην πραγματική ανάκαμψη της πατρίδας μαςΣυνέντευξη στον
Φίλιππο Πανταζή
Tους λόγους για τους οποίους οι πολίτες θα πρέπει να επιλέξουν τη Ν.Δ. στις ευρωκάλπες εξηγεί η υποψήφια ευρωβουλευτής του κόμματος Νίκη Τζαβέλα. Εκφράζει τη διαπίστωση ότι η κρίση κατέδειξε πως η Ευρώπη πάει «ένα βήμα εμπρός, δύο πλάγια, ένα πίσω» και απαντά στο ερώτημα γιατί οι εκλογές του Μαΐου είναι «στ’ αλήθεια κρίσιμες». Οσον αφορά τον προσωπικό της στόχο, διαμηνύει ότι θέλει να συνεχίσει αυτό που ξεκίνησε το 2009, όταν πήγε στο Ευρωκοινοβούλιο, την προάσπιση των ελληνικών συμφερόντων στα ενεργειακά. Ερωτηθείσα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αναφέρει πως «θα γράψει τώρα τις δικές του σελίδες σε αναμφίβολα πιεστικές συνθήκες» και θεωρεί ότι «πρέπει να είναι και είναι εντελώς ελεύθερος να πορευτεί με τον δικό του βηματισμό».
Πέντε χρόνια μετά, διεκδικείτε την επιστροφή σας στην Ευρωβουλή με το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. Πώς οδηγηθήκατε στην απόφαση αυτή;
Μέτρησα προσεκτικά όλες τις παραμέτρους, γιατί, όπως καταλαβαίνετε, εγώ δεν πολιτεύομαι πλέον ούτε για δόξα ούτε για εξουσία (γέλια). Ενεργοποιούμαι μόνο αν πιστεύω ότι έχω μια συγκεκριμένη αποστολή που μπορώ να φέρω σε πέρας, κάτι μεγαλύτερο από πρόσωπα, ομάδες, κόμματα. Νομίζω, λοιπόν, ότι αυτό που ξεκίνησα το 2009, όταν πήγα στο Ευρωκοινοβούλιο, πρέπει να το συνεχίσω, γιατί σήμερα είναι ακόμη πιο ψηλά στην ατζέντα των ελληνικών συμφερόντων.
Μιλάτε για τα ενεργειακά;
Ακριβώς. Ξέρετε, όταν ήρθε στο προσκήνιο για πρώτη φορά η γεωστρατηγική διάσταση των πιθανών ενεργειακών κοιτασμάτων στο Αιγαίο, κάπου στις αρχές του ’80, η τότε πολιτική διαχείριση ακολούθησε αυτόματα τις προϋπάρχουσες ελληνοτουρκικές σχέσεις έντασης, με τις ΗΠΑ σε ρόλο επιδιαιτητή. Η Ευρώπη δεν υπήρχε πουθενά ως παράγοντας διαμόρφωσης των ισορροπιών στην περιοχή. Σήμερα, σχεδόν 40 χρόνια μετά, η ΝΑ λεκάνη της Μεσογείου είναι ζωτικής σημασίας χώρος για την Ε.Ε., η Κύπρος μέλος της Ενωσης, Αίγυπτος, Ισραήλ, αλλά και ο Λίβανος στρατηγικοί παίκτες, και η Τουρκία σε διαφορετική πλέον σχέση με όλους, ακόμη και με τις ΗΠΑ. Αυτό δεν είναι ένα πολύ σημαντικό πεδίο για άσκηση της ελληνικής επιρροής στα κέντρα αποφάσεων της Ε.Ε.;
Εκτιμάτε ότι τα ενεργειακά και ο καθορισμός της ελληνικής ΑΟΖ είναι απόλυτα συνδεδεμένα θέματα;
Αρρηκτα! Και να σας θυμίσω ότι η έκθεση για τον ενεργειακό οδικό χάρτη της Ευρώπης έως το 2050, στην οποία ήμουν η εισηγήτρια, αναφέρεται ρητά στη σημασία οριοθέτησης των ΑΟΖ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και όπλισε την Ελλάδα διπλωματικά, καθώς η Ε.Ε. θα πρέπει να μας υποστηρίξει έναντι των τρίτων χωρών που θα αντιδράσουν. Η ελληνική ΑΟΖ έγινε μέρος της ευρωπαϊκής ΑΟΖ. Να σας θυμίσω, όμως, και κάτι άλλο; Τότε, είτε το πιστεύετε είτε όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε στην Ευρωβουλή την έκθεση, διότι, όπως έλεγαν οι ευρωβουλευτές του, ήταν… κατά των εξορύξεων και της πυρηνικής ενέργειας!
Ποια είναι τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η Ευρώπη;
Πριν από χρόνια, τις εποχές της ευημερίας, ήταν της μόδας -trendy, όπως λένε- το σύνθημα «περισσότερη Ευρώπη». Ωραίο ακουγόταν, αλλά δεν διευκρίνιζε το «περισσότερη»: Περισσότερη γραφειοκρατία, περισσότερος κεντρικός έλεγχος, περισσότερα κράτη-μέλη, περισσότερες δομές, περισσότερα λόγια κ.λπ. Μετά, ήρθε η κρίση και έγινε σαφές ότι ο φτωχός Νότος και ο πλούσιος Βορράς είχαν «περισσότερη» απόκλιση παρά σύγκλιση, ήρθε το Προσφυγικό και αποδείχτηκε ότι έχουμε «περισσότερη» εθνική παρά ευρωπαϊκή πολιτική, ήρθαν εκλογές σε πολλές χώρες και οι πολίτες έδειξαν «περισσότερη» άρνηση παρά αποδοχή των επιλογών των Βρυξελλών – και τώρα ήρθε το Brexit για να σφραγίσει την εικόνα.
Ποιες, λοιπόν, πρέπει να είναι οι προτεραιότητες του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;
Είμαστε σε σύγχυση και δεν πετύχαμε «περισσότερη» ευρωπαϊκή κοινή συνείδηση, ενιαία ταυτότητα, ώστε να ενεργούμε αποφασιστικά, σαν μια γροθιά. Εχουμε μαζευτεί 28 -ή 27 πλέον- δεινοπαθούντες για να δούμε τι κάνουμε γενικώς… Εμπνέει αυτή η εικόνα τους πολίτες; Νιώθουν ασφαλείς για το μέλλον τους; Κι έπειτα… it’s the economy, stupid! Oι ΗΠΑ ξεπέρασαν την κρίση του 2008, αλλά η Ευρώπη πάει ένα βήμα εμπρός, δύο πλάγια, ένα πίσω – και η κρίση το κατέδειξε. Παρηκμασμένες υποδομές, πολλά ρυθμιστικά πλαίσια, μεγάλος ανταγωνισμός στην παγκόσμια αγορά εργασίας, ακόμη και στις υψηλές εξειδικεύσεις. Η Ευρώπη δεν αρέσει στους διεθνείς επενδυτές. Αναγκαστήκαμε στο Ιδρυτικό Ταμείο για το Σχέδιο Γιούνκερ να βάλουμε μέτοχο την Κίνα! Πιστέψτε με, αν κάποιες ευρωεκλογές είναι στ’ αλήθεια κρίσιμες, αυτές είναι οι εκλογές του Μαΐου, διότι την οικονομική και την κοινωνική επιβίωση της Ευρώπης δεν μπορούν να τη διαχειριστούν νομοθετικά ούτε ελιτιστές ούτε βολεμένοι αργόσχολοι, ούτε όμως και δογματικοί ακτιβιστές.
Τελικά, ποιο θα είναι το διακύβευμα των επικείμενων ευρωεκλογών για την Ελλάδα και την Ευρώπη;
Οπως είχε πει ο Σίλερ, «οι ψήφοι πρέπει μερικές φορές να ζυγίζονται, όχι μόνο να μετριούνται». Στις ευρωεκλογές εμείς θα πρέπει να ζυγίσουμε ποιοι θα εκπροσωπούν την Ελλάδα στα κέντρα των αποφάσεων και τι ακριβώς θα επιδιώξουν εν ονόματί μας. Πρέπει να είμαστε σίγουροι για τις απόψεις και τις θέσεις τους, αλλά εξίσου σίγουροι ότι θα μπορούν να τις υπερασπίζονται στην πράξη. Το διακύβευμα θα είναι για εμάς «ναι» ή «όχι» στην πραγματική ανάκαμψη της πατρίδας μας και για τους Ευρωπαίους «ναι» ή «όχι» στην Ευρωπαϊκή Ενωση του 21ου, και όχι του 20ού αιώνα.
«Ο Κυριάκος θα γράψει δικές του σελίδες ιστορίας»
Είχατε πει ότι παλαιότερα τρέχατε για την προεκλογική καμπάνια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Τώρα έμελλε να συνεργαστείτε με τον γιο του, Κυριάκο. Μπορεί να γίνει σύγκριση μεταξύ των δύο εποχών;
Οχι, και μια τέτοια σύγκριση δεν θα κατέληγε σε σωστά συμπεράσματα. Ξέρετε, οι εποχές δεν αναπαρίστανται, ούτε αναλύεται το χθες με λογικές τού σήμερα. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ένας μεγάλος πολιτικός, που έζησε και συνδιαμόρφωσε την Ιστορία σε πολύ δύσκολες εποχές για την Ελλάδα. Ο Κυριάκος θα γράψει τώρα τις δικές του σελίδες, σε αναμφίβολα πιεστικές συνθήκες, και θεωρώ ότι πρέπει να είναι και είναι εντελώς ελεύθερος να πορευτεί με τον δικό του βηματισμό. Αυτό για εμένα, που τον γνωρίζω πολύ καλά, αρκεί για να πάει η χώρα μπροστά.