Η «Ελλάδα 2.0» του Μητσοτάκη δεν αρέσει. Η πλειονότητα των Ελλήνων αρχίζει πλέον να γυρίζει την πλάτη στην… Ελλάδα που υποσχέθηκε ο Κυριάκος, μια χώρα που βυθίζεται στη διαφθορά, στη διάλυση των κοινωνικών ιστών, σε περίεργες ατζέντες.
Αλλοτε φωναχτά, άλλοτε σιωπηρά, αλλά πια ακόμα και στις διακοπές τους, οι Ελληνες δείχνουν ότι η καθημερινότητα επί Μητσοτάκη είναι αποκρουστική. Μπορεί ο πρωθυπουργός να κάνει χλιδάτες συναντήσεις με μεγιστάνες σαν τον Μέρντοχ και ο Σκέρτσος να παριστάνει τον ποιητή Φανφάρα με τα ηλιοβασιλέματά του, αλλά ο κόσμος βιώνει στο πετσί του τις καταστροφικές συνέπειες των κυβερνητικών επιλογών. Κι αποβάλλει αυτή την καρικατούρα της χώρας, που κατασκευάζει με εντατικούς ρυθμούς ο θίασος του Μαξίμου.
«Ελλάδα 2.0» σημαίνει μίζες σε κάθε τομέα και δραστηριότητα του κράτους, ακόμα και με όχημα τα γίδια και τα γελάδια. Σημαίνει διαφθορά τόσο απροκάλυπτη, που ο Μητσοτάκης κρεμιέται πια στα πρωτοσέλιδα των μεγαλύτερων διεθνών ΜΜΕ ως ο «επικηρυγμένος» πολιτικός που λερώνει όποιον φωτογραφίζεται δίπλα του. Σημαίνει την αποδυνάμωση των πολιτών οικονομικά, τη διάλυση κάθε ελέγχου και θεσμού που θα μπορούσε να στηρίξει τη δημοκρατία στη χώρα, τη διπλωματική απομόνωση της Ελλάδας.
Απέναντι σε όλα αυτά, στο φετινό καλοκαίρι που σιγά σιγά ολοκληρώνεται υπάρχουν σημάδια ότι οι πολίτες προτιμούν ένα αντίδοτο, ας το ονομάσουμε την «Ελλάδα 1.0». Την επιστροφή στις εργοστασιακές ρυθμίσεις.
Οι εκκλησιές, από τους ναούς μέσα στις πόλεις ως τα ταπεινά ξωκλήσια στις ακροθαλασσιές και στα χωριουδάκια, ήταν γεμάτες από κόσμο αυτές τις μέρες. Στα πανηγύρια σε όλη τη χώρα γίνεται το αδιαχώρητο, από τα βουνά της Πίνδου μέχρι τα νησιά του Αιγαίου, καθώς ο κόσμος -στην πλειονότητά του νέοι- πηγαίνει εκεί μαζικά για να διασκεδάσει.
Πάρα πολλοί άνθρωποι προτίμησαν να πάνε στα χωριά τους διακοπές -όσοι διαθέτουν-, και όχι μόνο για λόγους οικονομικούς. Εκτός από τη φούσκα της αρπαχτής, που έχει ανεβάσει το κόστος διακοπών σε γελοία πια ύψη, ο λόγος είναι και βαθιά υπαρξιακός.
Η πίστη, τα πανηγύρια της Παναγιάς, το αυγουστιάτικα χωριά που αναβλύζουν ζωντάνια αποτελούν ένα αληθινό καταφύγιο ηρεμίας, απόλαυσης και επιστροφής στις ρίζες. Οχι μόνο για μεσηλίκους και ηλικιωμένους, αλλά και για γεμάτα φρεσκάδα πρόσωπα, με μάτια κοφτερά παιδιών, εφήβων, νέων.
Η ραγδαία καταστροφή του φυσικού τοπίου και των τουριστικών «hot spots» της χώρας, όπου τα μοναδικής ατμόσφαιρας κι ομορφιάς νησιά και τόποι μεταμορφώνονται σε ένα κακόγουστο Αμπού Ντάμπι, απομακρύνει τα Ελληνόπουλα.
Η επιταχυνόμενη υποβάθμιση της ζωής τους, της χώρας τους, κάθε σταθεράς που υπήρχε, όπως ο πόλεμος που δέχεται ο θεσμός της οικογένειας, σημαίνει ότι η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών αντιμετωπίζει παρόμοια άγχη. Αλλά προσπαθεί να βρει υγιείς απαντήσεις.
Τα τελευταία χρόνια, και ειδικά φέτος, φάνηκε ότι ολοένα περισσότεροι αρχίζουν να καταφεύγουν σε όσα έχουν γι’ αυτούς πραγματική αξία. Στην ομορφιά του ελληνικού τοπίου που δεν ισοπεδώθηκε από θηριώδη υπόσκαφα και θέρετρα-πολιτείες. Στην αίσθηση των πανηγυριών, που προσφέρουν πιο ανέμελη κι αληθινή οικογενειακή διασκέδαση «όπως παλιά» και, κυρίως, στην ελπίδα που αναζητούν στις εκκλησιές.
Μ.Η.Τ. 232120