Εχουν περάσει κάμποσες ώρες από την αυτοδιοικητική μάχη της περασμένης Κυριακής και κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμα για ποιον λόγο στην Κουμουνδούρου και τη Χαριλάου Τρικούπη εξακολουθούν να πανηγυρίζουν.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ το αποτέλεσμα ήταν κόλαφος, αφού οι κάτισχνες δυνάμεις του μόλις και μετά βίας του επέτρεψαν να φτάσει κατάκοπος στο τέρμα του πρώτου γύρου. Οσο για τη δεύτερη Κυριακή, ήταν παντελώς αδιάφορη για την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία περιορίστηκε σε ρόλο μεταφορέα ξένων αποσκευών.
Η αποσύνθεση των κομματικών οργανώσεων είναι τέτοιας έκτασης που σε πολλούς δήμους ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε καν να «κατεβάσει» κάποια αξιοπρεπή υποψηφιότητα. Παρ’ όλα αυτά, από τις… ΗΠΑ ο πρόεδρος του κόμματος, που βρήκε την ώρα να εγκαταλείψει το σκάφος, προσπαθούσε να εμφανίσει, τον εαυτό του πρωτίστως, στην πλευρά των νικητών, εμφανώς ικανοποιημένος ότι τουλάχιστον αυτή τη φορά οι προβολείς της αρνητικής δημοσιότητας δεν έπεσαν πάνω στο κόμμα του, αλλά στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στα ηχηρά χαστούκια που δέχθηκαν τα τρυφερά του μάγουλα.
Οχι πως στο ΠΑΣΟΚ πήγαν πίσω. Με μπροστάρη τον πρόεδρο του κόμματος, ο οποίος έψαχνε απεγνωσμένα κάτι που να δικαιώνει τις επιλογές του προκειμένου να αποφύγει την ισχυρή αμφισβήτηση που δέχεται ακόμα και από πρώην πιστά στελέχη, όπως ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, όλοι φρόντισαν να συνεισφέρουν στο κλίμα μικρομεγαλισμού και αβάσταχτης πολιτικής γελοιότητας.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης έριξε στην αρένα της Αθήνας τον χαρισματικό, όπως αποδείχθηκε, Χάρη Δούκα, αφήνοντάς τον όμως αβοήθητο στη μάχη της αναγνωρισιμότητας. Αν ο Κώστας Μπακογιάννης, πάνω στον αλαζονικό και επηρμένο οίστρο του, δεν τον προκαλούσε σε debate, όπου κέρδισε πολλούς πόντους, δεν θα τον ήξερε κανείς. Ηταν τόση η αλαζονεία του Νίκου Ανδρουλάκη έξω από τα γραφεία του ΚΙΝ.ΑΛ.- ΠΑΣΟΚ το βράδυ της Κυριακής, ώστε πάνω στη χαρά του που διασώθηκε ο ίδιος… ξέχασε να αναφερθεί στη νίκη του Δούκα και χρειάστηκε να του το θυμίσουν οι δημοσιογράφοι για να επανέλθει με συμπληρωματική δήλωση.
Σενάρια
Από εκείνες τις ώρες βρίσκεται και πάλι σε πλήρη ανάπτυξη το σενάριο της συνεργασίας των «προοδευτικών δυνάμεων», με επίδικο όμως το ποιος θα ηγηθεί της προσπάθειας ανασύνταξης του χώρου της Κεντροαριστεράς, ώστε να αποτελέσει το αντίπαλον δέος της Ν.Δ. Ο Κασσελάκης προσδιόρισε ως επόμενο στόχο κοινών επιδιώξεων τις ευρωεκλογές, αλλά ο Ν. Ανδρουλάκης δεν στέργει, γιατί έχει βάλει πλώρη να αναδειχθεί σε αυτές δεύτερο κόμμα. «Να αφήσουν τις κοντόφθαλμες λογικές της κομματικής περιχαράκωσης» συνέστησε η Δώρα Αυγέρη, ενώ ο Χρ. Σπίρτζης μιλά ήδη για κοινή κάθοδο, προκαλώντας το μένος του Π. Σκουρλέτη που απαντά ««άλλο οι προγραμματικές συγκλίσεις και άλλο η συγχώνευση και η μετάλλαξη σε έναν ενιαίο φορέα της Κεντροαριστεράς».
