Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε στην «Ο.Α.» ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος, δύο χρόνια μετά την ενθρόνισή του. Τι λέει για τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, τον μακαριστό Ανθιμο, τη νεολαία, την αποξένωση, τα σόσιαλ μίντια και την υπογεννητικότητα
Δύο χρόνια μετά την ενθρόνισή του στον μητροπολιτικό θρόνο της Θεσσαλονίκης ο Μητροπολίτης της πόλης του Αγίου Δημητρίου κ. Φιλόθεος μιλά στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
- Συνέντευξη στον Θάνο Χερχελετζή
Αναφέρεται στη μετάβασή του από τη Χαλκίδα -όπου γεννήθηκε- και την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, μιλά για τον τρόπο που τον δέχθηκαν οι Θεσσαλονικείς, για τον μακαριστό μητροπολίτη κυρό Ανθιμο, για τα σενάρια διαδοχής του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, για το πνευματικό και κοινωνικό έργο που επιτελείται στην τοπική Εκκλησία της Θεσσαλονίκης.
Συναντήσαμε τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεο στο γραφείο του στο Επισκοπείο της πόλης. Η συζήτηση μαζί του έχει πάντα ενδιαφέρον. Κοιτά τον συνομιλητή του απευθείας στα μάτια, ακούει με προσοχή και απαντά ευθέως, με ειλικρίνεια, χωρίς υπεκφυγές.
Παναγιώτατε, έπειτα από δύο χρόνια ποιμαντορίας στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης νιώθετε ότι είστε Θεσσαλονικεύς;
Οταν ζεις σε έναν τόπο, αισθάνεσαι μέρος αυτού του τόπου. Ασφαλώς κάθε άνθρωπος έχει την αναφορά του, την καταγωγή του και δεν αλλάζουν όλα από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά έχω συνδεθεί με τους ανθρώπους της Θεσσαλονίκης και έχω αισθανθεί έντονη τη διάθεσή τους για αγάπη και φιλία. Κάθε μετάβαση και κάθε αλλαγή έχει και τις δυσκολίες της. Στην περίπτωσή μου η δυσκολία έγκειτο στο ότι είχα κοντά μου ανθρώπους με τους οποίους συνδεόμουν στην καθημερινότητά μου κυρίως στη Χαλκίδα, όπου μεγάλωσα και γεννήθηκα, και αυτός ο αποχωρισμός είναι ο δύσκολος. Αλλά πάλι λέω, η αγκαλιά των Θεσσαλονικέων είναι ανοιχτή.
Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο πνευματικό ή και κοινωνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Θεσσαλονίκη;
Πνευματικό πρόβλημα νομίζω πως είναι η διάθεση που έχουμε όλοι μας να φροντίζουμε μόνο τον εαυτό μας και να μην ασχολούμαστε με τους άλλους, η αποξένωση που υπάρχει. Μπορεί οι άνθρωποι να ασχολούμαστε πολύ με τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά νομίζω ότι απομονωνόμαστε. Το γεγονός ότι δεν δίνουμε σημασία στον διπλανό μας είναι κάτι που πρέπει να το δουλέψουμε όλοι μας λίγο περισσότερο, να νοιαστούμε για τους συνανθρώπους μας περισσότερο.
Η Εκκλησία πώς μπορεί σήμερα να σταθεί δίπλα στους νέους ανθρώπους που είναι απομακρυσμένοι απ’ αυτήν; Υπάρχει τρόπος οι νέοι να επιστρέψουν στην Εκκλησία;
Πιστεύω πως υπάρχουν τρόποι για να έρθουν πιο κοντά στην Εκκλησία οι νέοι. Αυτό που χρειάζεται είναι να είμαστε ειλικρινείς με τους νέους ανθρώπους και να μιλάμε στη γλώσσα τους, να μην κρατάμε μια θέση υπεροχική και εξουσίας χωρίς να έχουμε σχέση με τη δική τους τη ζωή. Ο Χριστός αυτό που έκανε ήταν να κατέβει εκείνος για να ανεβάσει τον άνθρωπο και αυτό το παράδειγμα του Χριστού είναι ο τρόπος τον οποίο καλούμαστε όλοι μας να ακολουθήσουμε, δηλαδή να ερχόμαστε στο ίδιο επίπεδο με τους νέους ανθρώπους. Πάλι κατά το πρότυπο του Χριστού, διότι ο Χριστός κατέβηκε στη ζωή των ανθρώπων, αλλά έμεινε απείραστος από την αμαρτία. Κι εμείς, λοιπόν, πρέπει να πράξουμε το ίδιο, πρέπει να μιλάμε επί ίσοις όροις με τους ανθρώπους, προσπαθώντας να τους δείξουμε τη ζωή του Χριστού ως πρότυπο και όχι να γίνουμε ένα μ’ εκείνους με την κακή έννοια, δηλαδή με την έννοια της αμαρτίας.
Τελείται δεύτερη θεία λειτουργία σε ιερούς ναούς της Θεσσαλονίκης, ώστε να μπορούν να συμμετάσχουν και οι νέοι που δεν ξυπνούν νωρίς;
Εχουμε αρκετές ενορίες που κάνουν δεύτερη θεία λειτουργία. Στην Παναγία την Οδηγήτρια, στον Αγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, στη Μητρόπολη και σε άλλες ενορίες, όπως στον Ναό της Αγίας Τριάδας, αλλά και στο Παπάφειο, ενορία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, όπου γίνονται λειτουργίες Σάββατο βράδυ από τις 9 ως τις 12 τα μεσάνυχτα. Υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι που συμμετέχουν, άνθρωποι που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να συμμετάσχουν το πρωί. Η Εκκλησία μεριμνά για όλους.
Πώς στέκεται η τοπική Εκκλησία δίπλα στους νέους, πώς τους υποστηρίζει και τους ενισχύει πνευματικά;
Δόξα τω Θεώ στις ενορίες μας λειτουργούν κατηχητικά, στα οποία συμμετέχουν δεκάδες παιδιά. Εχουμε και πολλούς εθελοντές κατηχητές και κατηχήτριες και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο και πολύ σημαντικό. Επίσης, λειτουργούν τρεις ενοριακές κατασκηνώσεις και από του χρόνου συν Θεώ θα αρχίσει να λειτουργεί και η Μητρόπολη δική της κατασκήνωση. Ακόμη, σε κάποιες ενορίες πραγματοποιούνται συνάξεις νέων και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Μάλιστα, φέτος σε μία από αυτές τις συνάξεις είμαι εγώ υπεύθυνος, στο Πνευματικό Κέντρο της Χριστιανικής Καταφυγής Νέων «Αγιος Δημήτριος». Κάθε Κυριακή απόγευμα συναντιόμαστε εκεί με νέες και νέους και είμαι χαρούμενος διότι η προσέλευση των παιδιών είναι μεγάλη. Εκεί συζητάμε διάφορα θέματα που απασχολούν τη νεολαία, απαντώ σε ερωτήματα που θέτουν τα παιδιά και κάνουμε διάλογο. Είναι κάτι πολύ δημιουργικό και ελπιδοφόρο όλο αυτό.
Στο σημείο αυτό, όσον αφορά τη στήριξη των νέων, επιτρέψτε μου να παραμείνουμε λίγο περισσότερο στον συγκεκριμένο τομέα και να αναφερθούμε στους ξενώνες που λειτουργούμε και όπου φιλοξενούνται νέοι.
Εχουμε τρεις ξενώνες. Ενας είναι της Παναγίας Δεξιάς, που εγκαινιάσαμε πρόσφατα ύστερα από μια γενναία ανακαίνιση που έγινε και την οποία ανέλαβε η Μητρόπολη η ίδια μέσα από ένα ίδρυμά της, το ίδρυμα «Αγκαλιά» Κωνσταντίνου και Αναστασίας Μανούσογλου. Υπάρχει επίσης ο ξενώνας φοιτητών του Αγίου Αντωνίου, που ανήκει στην Ιερά Μονή της Αγίας Θεοδώρας, η οποία έχει αναλάβει και όλα τα έξοδα. Και υπάρχει και ένας τρίτος ξενώνας φοιτητών, οικοτροφείο φοιτητικό, στο εκπαιδευτικό και πολιτιστικό ίδρυμα της Μητροπόλεως μας «Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς», το οποίο βρίσκεται στα όρια του Δήμου Θεσσαλονίκης, στα σύνορα με την Πυλαία. Είναι μια ανάγκη που έχει η πόλη και προσπαθούμε κατά το μέτρο του δυνατού να ανταποκρινόμαστε σε αυτήν την ανάγκη, ούτως ώστε τα παιδιά να έχουν ασφάλεια, να έχουν ήρεμο περιβάλλον και πνευματική αναφορά στη διάρκεια των σπουδών.
«Η Εκκλησία πρέπει να έχει λόγο στον δημόσιο χώρο»
Ενα τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, αλλά και η Ευρώπη γενικότερα, είναι η υπογεννητικότητα, το Δημογραφικό. Η Εκκλησία πώς μπορεί να βοηθήσει ως προς την επίλυσή του;
Καταρχάς θα ήθελα να πω ότι εμείς ως τοπική Εκκλησία είμαστε πάντα σε αρμονική συνεργασία με τους συλλόγους πολυτέκνων της Θεσσαλονίκης και κάθε χρόνο με γενναία ποσά επιχορηγούμε αυτούς τους συλλόγους. Στην ουσία επιχορηγούμε τα ίδια τα μέλη των πολυτέκνων και ταυτόχρονα προσπαθούμε με διάφορες δράσεις ενημέρωσης των ανθρώπων να μιλήσουμε για το αγαθό της πολυτεκνίας. Ασφαλώς δεν μπορούμε να επιβάλουμε στους ανθρώπους να κάνουν περισσότερα παιδιά και πρέπει να είμαστε και προσεκτικοί στη διαχείριση αυτού του πράγματος διότι, πέρα από την πολυτεκνία, σκοπός είναι και η ευτεκνία, όπως λέει η Εκκλησία. Βέβαια, οφείλω να επισημάνω ότι συνήθως στις πολύτεκνες οικογένειες -στην πλειονότητά τους- δεν υπάρχει μόνο πολυτεκνία, αλλά υπάρχει και ευτεκνία, γιατί τα παιδιά μαθαίνουν να κοινωνικοποιούνται καλύτερα και να ζουν όλα μαζί. Χαιρόμαστε γιατί έχουμε και αρκετές πολύτεκνες ιερατικές οικογένειες, έχουμε ιερείς οι οποίοι έχουν πολλά παιδιά, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι εκείνοι που έχουν λίγα παιδιά ή και καθόλου παιδιά δεν αξίζουν την προστασία ή τη στοργή μας. Ομως εκ των πραγμάτων όποιος έχει περισσότερα παιδιά έχει και περισσότερες ανάγκες και χρειάζεται περισσότερη στήριξη. Το Δημογραφικό, πάντως, είναι ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να απασχολήσει σοβαρά την Πολιτεία, η οποία έχει και την άμεση ευθύνη.
Πρέπει η Εκκλησία να έχει λόγο στον δημόσιο χώρο – πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως η Εκκλησία πρέπει να μένει στα θρησκευτικά της καθήκοντα.
Νομίζω ότι η Εκκλησία έχει λόγο στον δημόσιο χώρο και πρέπει να έχει λόγο στον δημόσιο χώρο. Εκείνοι που θεωρούν ότι η θρησκευτικότητα ανήκει στη σφαίρα του ιδιωτικού είναι προφανώς επηρεασμένοι από διάφορες αντιλήψεις σύγχρονες, που προέκυψαν ίσως μετά τον Διαφωτισμό και θεωρούν ότι η θρησκεία είναι μια ιδιωτική υπόθεση του ανθρώπου. Είναι εντελώς διαφορετικό όμως, όχι μόνο στην ορθόδοξη Ελλάδα, αλλά και ευρύτερα. Η μαρτυρία της Εκκλησίας πρέπει να υπάρχει στον δημόσιο χώρο ως μία μαρτυρία, όχι ως εξουσία που θέλει να επιβληθεί, όχι ως κάτι που προσπαθεί να επηρεάσει τους ανθρώπους της κοινωνίας έχοντας πολιτικά κίνητρα ή οτιδήποτε άλλο, αλλά ως μία μαρτυρία της παρουσίας του Χριστού στη ζωή των ανθρώπων. Ο Χριστός έρχεται και αγκαλιάζει όλη τη ζωή του ανθρώπου. Δεν αφορά μόνο η παρουσία του Χριστού στη θρησκευτική μας ζωή, αλλά ο Χριστός αγκαλιάζει τα πάντα γιατί είναι εκείνος που προσλαμβάνει όλο τον άνθρωπο και μέσα από αυτήν την πρόσληψη τον αγιάζει.
Γι’ αυτό υπάρχει η παρουσία της Εκκλησίας στον δημόσιο χώρο ως μαρτυρία ενός άλλου τρόπου ζωής. Και στο πλαίσιο αυτό υπάρχουν και οι υπόλοιπες δραστηριότητες, πολιτιστικές, φιλανθρωπικές, οι ευρύτερες ποιμαντικές. Και αυτές οι δραστηριότητες απευθύνονται κυρίως στους πιστούς, αλλά ήδη η φιλανθρωπία δεν μένει μόνο στους πιστούς. Στην Εκκλησία δεν κάνουμε διαχωρισμούς και λέμε «θα βοηθήσουμε εσάς επειδή είστε ορθόδοξοι, αλλά δεν θα βοηθήσουμε εσάς γιατί είστε μουσουλμάνοι, αιρετικοί ή οτιδήποτε άλλο».
Η βοήθεια της Εκκλησίας πηγαίνει σε όλους τους ανθρώπους και στα συσσίτια που έχουμε πηγαίνουν όλοι και λαμβάνουν από αυτά. Θυμηθείτε ότι κάποτε γίνονταν συσσίτια μόνο για Ελληνες από κάποιους φορείς και μάλιστα κατηγορείτο τότε η Εκκλησία από τους συγκεκριμένους φορείς ότι δεν κάνει σωστά τη δουλειά της γιατί προσφέρει φαγητό όχι μόνο στους Ελληνες, αλλά και στους αλλοδαπούς. Μα στη φύση της Εκκλησίας είναι να προσφέρει και να προσφέρεται παντού. Μου έλεγαν κάποιοι πατέρες που είναι στην ιεραποστολή ότι τους ορθόδοξους ιεραποστόλους στην Αφρική και στις χώρες όπου υπάρχουν και απολυταρχικά καθεστώτα τούς εκτιμούν και τους σέβονται γι’ αυτό ακριβώς, γιατί προσφέρουν σε όλους και γιατί δεν έχουν επιδιώξεις να κάνουν τους ανθρώπους οπαδούς σε κάποια όχι απλώς μόνο θρησκευτική κοινότητα, αλλά σε κάποια πολιτική κατάσταση.
Ενοριακά συσσίτια, οικονομικά βοηθήματα σε απόρους και πολυτέκνους, ενοίκια σε αστέγους, φοιτητικοί ξενώνες, 25 Κοινωνικά Παντοπωλεία, Κοινωνικό Ιατρείο και Φαρμακείο, Κοινωνικά Φροντιστήρια, Τράπεζες Αίματος κ.ά.
Μια και αναφερθήκατε στη φιλανθρωπία, να σας ρωτήσω πώς βοηθά η Εκκλησία η τοπική της Θεσσαλονίκης άτομα από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες;
Διαχρονικά η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης είχε ένα σημαντικό φιλανθρωπικό έργο μέσα από τα ιδρύματά της, μέσα από τις ενορίες της, μέσα από όλα αυτά, τα οποία η ίδια εργάζεται. Αναφερθήκαμε λίγο νωρίτερα στον τομέα της στήριξης της νεότητας μέσα από τους φοιτητικούς ξενώνες. Οφείλω να σας παρουσιάσω και κάποια απολογιστικά στοιχεία για να γνωρίζουν και οι αναγνώστες της εφημερίδας. Στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης λειτουργούμε 17 ενοριακά συσσίτια και προσφέρθηκαν κατά το προηγούμενο έτος, δηλαδή το προηγούμενο δωδεκάμηνο, συνολικά 200.000 μερίδες φαγητού. Η προσφορά σε χρήματα, δηλαδή σε είδη για να γίνονται αυτά τα συσσίτια, έφτασε το 1 εκατομμύριο ευρώ. Επίσης, προσφέραμε 500.000 ευρώ σε οικονομικά βοηθήματα απόρων και πολυτέκνων, σε βοηθήματα ενοικίων σε αστέγους και είχαμε περίπου σε αυτές τις περιπτώσεις 3.000 ωφελουμένους. Επίσης, 50.000 ευρώ διατέθηκαν σε φοιτητικά βοηθήματα και 150 φοιτητές, τους οποίους στηρίζουμε. Επίσης, οι φοιτητικοί ξενώνες στη Μητρόπολη και στις ενορίες κόστισαν περί τα 60.000 ευρώ. Εχουμε 25 Κοινωνικά Παντοπωλεία. Συνολικά 5.000 δέματα ετοιμάστηκαν και διανεμήθηκαν και 150.000 ευρώ δόθηκαν για αγορά τροφίμων.
Υπάρχουν χορηγίες, υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν να γίνονται οι παραπάνω φιλανθρωπίες;
Υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν και υπάρχει και πολύ μεγάλη προσωπική εργασία εκ μέρους των ιερέων. Υπάρχουν ιερείς οι οποίοι ξυπνούν στις 3.30 το πρωί και πηγαίνουν στις 4 στη λαϊκή και τη λαχαναγορά προκειμένου να αγοράσουν, αλλά και να εξασφαλίσουμε κάποιες δωρεές. Και όταν κάποιος βλέπει ότι ο παπάς σηκώνεται από τα χαράματα για να πάει στη λαχαναγορά με σκοπό να εξασφαλίσει όχι το δικό του φαγητό, αλλά το φαγητό των φτωχών, δίνει ακόμη περισσότερο. Είναι άξιοι επαίνου αυτοί οι ιερείς. Να προσθέσω επίσης ότι λειτουργούμε Κοινωνικό Ιατρείο και Κοινωνικό Φαρμακείο πίσω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, το οποίο κόστισε 25.000 ευρώ. Οι γιατροί βεβαίως δεν παίρνουν τίποτα, είναι εθελοντές και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ. Εκεί είναι υπεύθυνος ένας ιερέας της Μητρόπολής μας, ο π. Δημήτριος Θάνος, ο οποίος είναι ιατρός.
Και επίσης ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης προεδρεύει και σε δύο ιστορικά ιδρύματα της πόλης. Στο Χαρίσειο Γηροκομείο και στο Παπάφειο, που δεν είναι μεν εκκλησιαστικά ιδρύματα, αλλά τα στηρίζει η Μητρόπολη. Αρκεί να σας πω ότι φέτος σε αυτά τα δύο ιδρύματα, στους συλλόγους των πολυτέκνων και σε άλλα ιδρύματα, όπως για παράδειγμα η Εταιρεία Σπαστικών Βορείου Ελλάδος, που είναι γνωστά για την προσφορά τους, η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης επιχορήγησε 600.000 ευρώ. Δεν ενδιαφερόμαστε μόνο για τον εαυτό μας, αλλά προσπαθούμε και όπου βλέπουμε ότι στην πόλη υπάρχει ανάγκη να βοηθούμε. Και σχολεία βοηθάμε, έρχονται υπεύθυνοι σχολείων και ζητούν βοήθεια για να πάρουν κάποια πράγματα.
Πρόσφατα επιχορηγήσαμε σχολεία για να πάρουν απινιδωτές. Να σας πω σε αυτό το σημείο ότι σε συνεργασία με την Επιτροπή Γυναικών της Μητροπόλεώς μας προσπαθούμε σε κάθε ενορία να υπάρχει απινιδωτής και κάποιες κυρίες και κύριοι να εκπαιδευτούν στο ΚΑΡΠΑ, ούτως ώστε, αν χρειαστεί κάτι, αν υπάρξει μια ανάγκη, να ξέρει η γειτονιά ότι υπάρχει απινιδωτής στην εκκλησία. Να πούμε επίσης ότι όσον αφορά τις κατασκηνώσεις έχουμε διαθέσει περίπου 100.000 ευρώ για τη λειτουργία τους και στηριζόμαστε και στην εθελοντική προσφορά. Ταυτόχρονα, έχουμε τράπεζες αίματος με 500 ωφελουμένους τον τελευταίο χρόνο, που έλαβαν αίμα. Οι αιμοδότες μας είναι περισσότεροι από 600 άτομα. Λειτουργούμε επίσης πέντε Κοινωνικά Φροντιστήρια με 500 παιδιά που συμμετέχουν, έχουμε πέντε ιματιοθήκες με 400 ωφελουμένους και όλα αυτά έχουν ένα συνολικό κόστος 200.000 ευρώ. Συνολικά λοιπόν η τοπική Εκκλησία της Θεσσαλονίκης το τελευταίο δωδεκάμηνο προσέφερε 2.650.000 ευρώ σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες.
Οι νέες τεχνολογίες και τα ψηφιακά μέσα κυριαρχούν πλέον στη ζωή μας. Ελλοχεύει κίνδυνος αλλοίωσης κατά τη χρήση τους από την Εκκλησία;
Υπάρχει κίνδυνος αλλοίωσης όταν δεν διαφυλάσσονται τα όρια. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να κάνεις εξομολόγηση μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ούτε μπορείς να κάνεις ποιμαντική μέσα από τα σόσιαλ μίντια. Η ποιμαντική της Εκκλησίας απευθύνεται σε πρόσωπα και μπορεί να γίνεται και μέσα από τα εργαλεία της τεχνολογίας, ώστε να δοθεί ένα έναυσμα στον άνθρωπο, κάτι να διαβάσει κάτι να δει κάτι να κάνει, ούτως ώστε στη συνέχεια να προσεγγίσει και με προσωπικό τρόπο το γεγονός της Εκκλησίας. Στην Εκκλησία ακόμα και η μετάδοση της θείας λειτουργίας, το εκκλησιαστικό ραδιόφωνο και η εκκλησιαστική τηλεόραση εξυπηρετούν στη βοήθεια του ποιμαντικού έργου, εξυπηρετούν το ποιμαντικό έργο και τη σπορά του λόγου του Θεού, όμως δεν μπορούν να υποκαταστήσουν ή να αντικαταστήσουν την παρουσία στον ναό, στα μυστήρια, που είναι το μείζον. Τα χρησιμοποιούμε λοιπόν, αλλά με διάκριση και με όρια, χωρίς να αφήσουμε αυτά να καθορίσουν τον τρόπο της ζωής της Εκκλησίας, είναι αλήθεια ότι μερικές φορές το χάνουμε και χρειάζεται να επανερχόμαστε.
Σε ποιο στάδιο είναι το σχέδιο για την ανάπτυξη του θρησκευτικού τουρισμού, στο οποίο είχατε αναφερθεί παλαιότερα;
Προσπαθούμε να μην κάνουμε πράγματα που θα είναι ίσα ίσα για να τα ανακοινώνουμε, θα ανακοινώνουμε μόνο όταν έχουμε κάτι χειροπιαστό και ουσιαστικό. Εργάζονται οι συνεργάτες μας με επικεφαλής τον πατέρα Δημήτριο, τον ιεροκήρυκα της Μητροπόλεως μας, ο οποίος έχει αναλάβει αυτή την ευθύνη. Καταρχάς συνεργαζόμαστε με τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Θα δημιουργηθεί μια ιστοσελίδα που θα αφορά την προβολή αυτών των μνημείων και στη συνέχεια σχεδιάζουμε να κάνουμε ένα μνημείο, κάτι που να θυμίζει τη διέλευση του Αποστόλου Παύλου από τη Θεσσαλονίκη. Υπάρχει ασφαλώς η ομώνυμη ενορία του Αγίου Παύλου στην ομώνυμη συνοικία και υπάρχουν εκεί δίπλα το εκκλησάκι που είχε φτιάξει η Φιλόπτωχος Αδελφότητα Ανδρών Θεσσαλονίκης και το αγίασμα του Αποστόλου Παύλου. Αλλά κάτι πρέπει να υπάρχει και στο κέντρο της Θεσσαλονίκης που να θυμίζει τον Απόστολο Παύλο. Δεν θα φτιάξουμε μια καινούργια εκκλησία, πιθανόν μια στήλη, η οποία θα περιλαμβάνει κάτι που ο Απόστολος Παύλος έγραψε στις δύο Προς Θεσσαλονικείς επιστολές του.
Τι έχετε κρατήσει στην ψυχή σας από τον μακαριστό Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κυρό Ανθιμο;
Την ευγένεια και τη διακριτικότητά του.
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, κ. Φιλόθεος, ανακοινώνει μέσω της «Ορθόδοξης Αλήθειας» ότι η Μητρόπολη ανέλαβε την πρωτοβουλία να δημιουργήσει μονάδες υποστηριζόμενης διαβίωσης ΑμεΑ. «Είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε την ίδρυση τριών στεγών υποστηριζόμενης διαβίωσης για ΑμεΑ. Εχουμε ένα ακίνητο στη Θέρμη όπου λειτουργούσε το Αγιολογικό Κέντρο της Μητροπόλεως, το οποίο και μεταφέραμε στην Ιερά Μονή της Αγίας Θεοδώρας. Εκεί στο κτίριο θα δημιουργήσουμε μια στέγη για να υποστηρίζουμε ΑμεΑ. Είμαστε σε άμεση συνεργασία για το θέμα με την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.
Εχουμε υποβάλει σχετικό φάκελο και τις απαραίτητες μελέτες προκειμένου να επιχορηγηθούν από το ΕΣΠΑ μέσω πρόσκλησης που ήταν ανοιχτή για να δημιουργήσουμε δύο ακόμη στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης. Συνολικά σχεδιάζουμε να δημιουργήσουμε τρεις στέγες για 21 άτομα με αναπηρία. Ταυτόχρονα, είμαστε σε επικοινωνία με ανθρώπους που ενδιαφέρονται ιδιαιτέρως για ΑμΕΑ και σκεπτόμαστε ακόμη ένα διαμέρισμα που έχουμε να το παραχωρήσουμε ούτως ώστε να μείνουν τέτοια πρόσωπα που έχουν ανάγκη» τονίζει ο κ. Φιλόθεος.
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος, απαντώντας στο ερώτημα «ποια είναι η άποψή σας για όσα ακούγονται περί διαδοχής του Αρχιεπισκόπου το τελευταίο διάστημα», τονίζει: «Είμαι ξεκάθαρος, έχουμε Αρχιεπίσκοπο. Ο Αρχιεπίσκοπος προσφέρει πολλά στην Εκκλησία και νομίζω πως είναι όχι απλά άωρο, αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για μας τα μέλη της Εκκλησίας πνευματικά να συζητούμε αυτή τη στιγμή για αλλαγή και διαδοχή Αρχιεπισκόπου. Ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας είναι σαφής, οι κανόνες της Εκκλησίας είναι σαφείς, ο Αρχιεπίσκοπος δόξα τω Θεώ είναι μια χαρά, οπότε δεν έχουμε να συζητήσουμε τέτοιου είδους ζητήματα».
