Μια παραλλαγή της βαγκνερικής όπερας για τον προδομένο ψηφοφόρο ανεβαίνει στην Εναλλακτική Σκηνή της ΛυρικήςΣυνέντευξη στη
Γιώτα Βαζούρα
Η Λυρική μπαίνει στη… ζώνη του «Λυκόφωτος των χρεών»! Το ταλαντούχο τρίο των δημιουργών (Χαράλαμπος Γωγιός, Δημήτρης Δημόπουλος και Αλέξανδρος Ευκλείδης) διασκεύασε τη διάσημη όπερα του Ρίχαρντ Βάγκνερ «Το λυκόφως των θεών» και από σήμερα μας παρουσιάζουν τη διασκευή τους στην Εναλλακτική Σκηνή του πολιτιστικού ιδρύματος.
Πρόκειται για ένα νέο, ουσιαστικά, έργο με θέμα το ελληνικό χρέος, τον προδομένο Ελληνα ψηφοφόρο, με πρωταγωνιστή τον Σωτήρη, έναν άνδρα που κάλλιστα θα μπορούσε με σημερινούς όρους να είναι ο Αλέξης Τσίπρας! Το έργο, όπως μας εξηγεί ο σκηνοθέτης και διευθυντής της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ήταν μια δική του παλιά ιδέα, μια εμμονή που είχε με την τετραλογία του Βάγκνερ. «Οταν δημιουργήθηκε η Εναλλακτική Σκηνή, θεώρησα πως ήταν η ιδανική ευκαιρία. Είναι έργο εξαιρετικά δύσκολο, μια μεγάλη πρόκληση, και έχει αντικειμενικές δυσκολίες.
Στην ουσία δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ στην Ελλάδα, μόνο μια φορά κατά τη δεκαετία του ’30 από έναν γερμανικό θίασο» λέει και συμπληρώνει: «Το “Λυκόφως των χρεών” είναι στην πραγματικότητα ένα καινούργιο έργο. Μπορεί να είναι βασισμένο στη δημιουργία του Βάγκνερ, αλλά τόσο το περιεχόμενό του όσο και η μουσική δραματουργία του έχουν υποστεί βαριά επεξεργασία. Για αυτό που θα παρουσιάσουμε δεν ευθύνεται σε καμία περίπτωση ο Γερμανός συνθέτης».
Μάλιστα, για τις ανάγκες της ελληνικής παράφρασης της όπερας το έργο έχει μειωθεί από την πεντάωρη αρχική διάρκειά του κατά τα δύο τρίτα και μεταφέρεται σε διαστάσεις δωματίου, με 11 τραγουδιστές και ένα εννεαμελές ενόργανο σύνολο στη θέση της ογκώδους βαγκνερικής ορχήστρας. Σε αυτό δε οι δημιουργοί του έχουν καταφέρει να κάνουν τα γνωστά βαγκνερικά μοτίβα να εναλλάσσονται με πασίγνωστα μουσικά θέματα, όπως ο εθνικός ύμνος, ακόμη και το παιδικό τραγούδι «Πού ‘ν’ το, πού ‘ν’ το το δαχτυλίδι».
«Ισως ακούγονται παράταιρα όλα αυτά, αλλά είναι αντίστοιχο με αυτό που έκανε Βάγκνερ, ο οποίος αξιοποίησε τους γερμανικούς μύθους για να κάνει ένα έργο της εποχής του. Πάντως, ο τρόπος με τον οποίο χτίσαμε ως κράτος τους εθνικούς μύθους μας είναι παρόμοιος. Η Ελλάδα έχει ιδρυθεί ως κράτος με τις γερμανικές προδιαγραφές, όσο κι αν μας εξοργίζει αυτό». Τον ρόλο της Βρουνχίλδης κρατά η Τζούλια Σουγλάκου, τον Σωτήρη υποδύεται ο Δημήτρης Πακσόγλου, τον Μέρτεν οι Τάσος Αποστόλου και Πέτρος Μαγουλάς, ενώ στο καστ συμμετέχουν και αρκετοί ακόμη λυρικοί ερμηνευτές.
• Info: Η μουσική παράσταση «Το λυκόφως των χρεών» θα κάνει απόψε πρεμιέρα στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Οι παραστάσεις έχουν προγραμματιστεί για τις 8, 10, 12 και 14 Οκτωβρίου, ενώ θα φιλοξενηθεί ξανά τον Ιανουάριο του 2018.
Ο λυτρωτής («Σωτήρης») που διαψεύδει τις προσδοκίες
Η γνωστή όπερα του Βάγκνερ μιλάει για τις δοκιμασίες και τις απογοητεύσεις που περνούν η κόρη του αρχηγού των θεών Βρουνχίλδη και ο αγαπημένος της Ζίγκφριντ. Οταν ο Ζίγκφριντ πεθαίνει, η Βρουνχίλδη, βλέποντας το ανάκτορό της, τη Βαλχάλα, να γίνεται παρανάλωμα του πυρός, βάζει τέρμα στη ζωή της.
Στην ελληνική παράφραση του έργου η ιστορία ουσιαστικά περιστρέφεται γύρω από τη Βρουνχίλδη, η οποία ενσαρκώνει την προδομένη Ελληνίδα ψηφοφόρο. Ο Σωτήρης, από την άλλη (αντί για τον Ζίγκφριντ), είναι ο ήρωας που, αν και εμφανίζεται ως λυτρωτής για τη χώρα του, τελικά την προδίδει όπως και οι προκάτοχοί του, παραδίδοντας τους συμπατριώτες του στον αέναο κύκλο του χρέους. Αραγε, ο Σωτήρης θα μπορούσε να παραλληλιστεί με τον σημερινό πρωθυπουργό μας Αλέξη Τσίπρα;
«Θα μπορούσε να είναι ο Αλέξης, αλλά θα μπορούσε να είναι και ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Με λίγα λόγια, οποιοσδήποτε από την ελληνική Ιστορία προσπάθησε να παλέψει με τα θεριά και αναγκάστηκε να κάνει μια σειρά επώδυνων συμβιβασμών» διευκρινίζει ο κ. Ευκλείδης και συνεχίζει: «Ισως πολλοί σκεφτούν τον Αλέξη Τσίπρα διότι η περίπτωσή του είναι πιο εντυπωσιακή σε σχέση με το μέγεθος των προσδοκιών και το μέγεθος της απογοήτευσης που βιώσαμε».
Μ.Η.Τ. 232120