Επί προσωπικού

«Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να αποφύγεις την κριτική. Να μη κάνεις τίποτα, να μη λες τίποτα, να είσαι τίποτα» Αριστοτέλης

Όταν εκτίθεσαι καθ’ οιονδήποτε τρόπο στη δημοσιότητα, είτε αρθρογραφώντας, είτε πραγματοποιώντας ομιλίες, είτε κάνοντας αναλύσεις και προβλέψεις επί παντός επιστητού, είτε παίζοντας ποδόσφαιρο, είτε μαγειρεύοντας, τότε θα πρέπει να αναμένεις, κάποια στιγμή, να δεχθείς και την παντός είδους και πάσης μορφής κριτική. Είτε καλή, είτε όχι. Είτε καλόπιστη, είτε κακόπιστη

γράφει ο Χρήστος Μπολώσης

Την καλή την αφήνουμε στην άκρη και καλώς να έλθει.

Αν είναι κακή, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή είναι καλόπιστη ή είναι κακόπιστη.

Και αν μεν είναι καλόπιστη (φαίνεται το πράμα), τότε την δέχεσαι ευχαρίστως και προσπαθείς όχι να συμμορφωθείς, αλλά να διορθώσεις τυχόν λάθη σου.

Αν είναι κακόπιστη, δύο τινά μπορεί να συμβούν. Ή να είναι ανώνυμη ή επώνυμη. Αν είναι ανώνυμη τότε κατεπειγόντως την ρίχνεις στην κάλαθο των αχρήστων αν είναι έγγραφη, ή πατάς delete αν είναι ηλεκτρονική.

Αν είναι επώνυμη δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή ο κριτικάρων είναι γνωστός σου η άγνωστος. Αν είναι άγνωστος ή τον αγνοείς διότι το πιθανότερο είναι να χρησιμοποιεί ψευδώνυμο ή του απαντάς κάπως ουδέτερα («Μήπως να το ξαναδούμε το θέμα;») κι όξω απ’ την πόρτα. Αν είναι γνωστός τότε ασχολείσαι σοβαρά.

Ο γνωστός λοιπόν ή θα κάνει κριτική σοβαρή και με επιχειρήματα ή θα κάνει κριτική, για να σε… τσαντίσει, του στυλ: «Βλέπεις κάναν καλύτερο;», το οποίο βέβαια δεν είναι σοβαρό επιχείρημα από σοβαρούς ανθρώπους.

Επί του προσωπικού τώρα.

Επειδή κατά καιρούς δέχομαι σφοδρή κριτική, άλλοτε ανώνυμη και άλλοτε επώνυμη κυρίως διότι δεν λιβανίζω την κυβέρνηση και εξακολουθώ να μη βλέπω, κατά την άποψή τους, κάναν καλύτερο.

Έχουμε λοιπόν και λέμε.

Ουδέποτε ζήτησα ευθύνες για τα Τέμπη. Ουδέποτε αναφέρθηκα σε εξεταστικές. Ουδέποτε υπαινίχθηκα κάτι για τον θάνατο του Βασίλη Καλογήρου, γιού της Εισαγγελέως Εφετών Λάρισας που ήταν (τώρα δεν είναι ) υπεύθυνη για τις έρευνες για τα Τέμπη.

Τα ερωτήματά μου είναι απλά.

Όταν γίνεται ένα έγκλημα και καλούμε τον γκαφατζή αστυνομικό επιθεωρητή Ζακ Κλουζώ να το ξεδιαλύνει, η πρώτη εντολή που μας δίνει είναι: «Μη πειράξετε τίποτα μέχρι να έρθω». Στα Τέμπη όχι μόνο πειράξανε αλλά έγινε κοσμογονία και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ, όχι μόνο για την Ελληνική, αλλά για την παγκόσμια πραγματικότητα. Σκάψανε, μπαζώσανε, σκορπίσανε και άμε τώρα να βρεις άκρη.

Υπάρχει άνθρωπος σε τούτο τον μάταιο κόσμο που να αποδέχεται ότι είναι λογικό μετά από 2,5 χρόνια να μη μπορούμε να μάθουμε τι μετέφερε εκείνη η έρμη η εμπορική αμαξοστοιχία; Ξυλόλιο, που χρησιμοποιείται στην παραγωγή πολυεστέρα και πλαστικού; Τολουόλιο, που είναι βασικό συστατικό της βενζίνης καθώς και των καυσίμων της Πολεμικής Αεροπορίας; Ακετυλοσαλικυλικό οξύ, που είναι πρώτη ύλη για τις ασπιρίνες και γενικώς τα παυσίπονα; Ραπανάκια για την όρεξη; Τι στο καλό μετέφερε; Διαφωνούν χημικοί. Διαφωνούν μη χημικοί, Διαφωνούν φυσικοί. Διαφωνούν μη φυσικοί. Διαφωνούν αναλυτές. Διαφωνούν μη αναλυτές. Διαφωνούν οι πάντες με τους πάντες και στη μέση εμείς. Ε, όχι. Δεν είναι φυσιολογικά πράγματα αυτά.

Κάποιος σχολίασε: «Τώρα θυμήθηκε αυτός να κάνει αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη;». Ο «αυτός» είναι ο υποφαινόμενος. Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι δεν κάνω αντιπολίτευση, διότι δεν είμαι πολιτικός αντίπαλος του κ. πρωθυπουργού.

Και τώρα να ρωτήσω τον «κάποιο». Με παρακολουθεί και διαπίστωσε ότι κάνω αντιπολίτευση; Και πού ήξερε μέχρι τώρα τι ήμουνα και ότι μετά το «γύρισα» κατά του κ. πρωθυπουργού;

Αν είναι συνάδελφος θα ξέρει ότι υπάρχει και η επανεκτίμηση της τακτικής καταστάσεως, δηλαδή η επανεξέταση των τυχόν νέων δεδομένων και η λήψη, ενδεχομένως, νέας αποφάσεως. Επί παραδείγματι ψηφίσαμε τον τάδε επειδή μας έταξε χίλα δυο πράγματα. Στην πορεία έκανε μεν χίλια δυο πράγματα, αλλά εντελώς αντίθετα από αυτά που είχε τάξει. Ε λοιπόν όχι. Δεν δίνω σε κανέναν λευκή επιταγή, επειδή «δεν βλέπω κάναν καλύτερο».

Να θυμίσω ότι και το 1985 δεν υπήρχε κανένας καλύτερος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όπως είχε παραδεχθεί και ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Όταν όμως πλησίασε η εκλογή ο Ανδρέας βρήκε και μας παρουσίασε κάποιον καλύτερο και αυτός ήταν ο Χρήστος Σαρτζετάκης, καθόσον ουδείς αναντικατάστατος και να σταματήσει αυτή η καραμέλα: «Βλέπεις κάναν καλύτερο;»

Και για νάχουμε καλό ρώτημα, οι φάκελοι κοινωνικών φρονημάτων δεν έχουν καταργηθεί επί ΠΑΣΟΚ; Λέμε τώρα. Αυτός που διεπίστωσε ότι «τώρα θυμήθηκα να κάνω αντιπολίτευση στον κ. πρωθυπουργό» με έχει φακελώσει και με παρακολουθεί; Απάντηση δεν περιμένω.

Επειδή λοιπόν βρέθηκα κατηγορούμενος για τις ιδέες μου, φρόντισα και βρήκα μερικούς μάρτυρες υπερασπίσεως. Ιδού αυτοί:

«Πετροβολούν μόνο τα δέντρα που έχουν καρπούς».

Σααντί. Πέρσης ποιητής (1210-1292). Το θυμάστε τον Σααντί; Είναι αυτός που είχε γράψει του στίχους «Αγάπη μου αγάπη μου», που απήγγελε ο μπατιροκαθηγητής Γιάννης Λάβδας (Γιώργος Κωνσταντίνου), σε κεντρικό ζαχαροπλαστείο, στην Λίζα Λ. Πετροβασίλη (Αλίκη Βουγιουκλάκη) όταν τους συνέλαβε ο διευθυντής του κολλεγίου κ. Οικονομίδης (Θόδωρος Μορίδης) στο «Χτυποκάρδια στο θρανίο»

«Μπορείς να καταλάβεις τον κακό κριτικό από το γεγονός ότι αρχίζει και μιλά για τον ποιητή και όχι για το ποίημα».

Ezra Pound Αμερικανός ποιητής (1885-1972)

«Οι κριτικοί λογοτεχνίας είναι σαν τους ευνούχους σε χαρέμι. Ξέρουν πώς γίνεται, αλλά είναι ανίκανοι να το κάνουν οι ίδιοι».

Brendan Behan Ιρλανδός συγγραφέας (1923-1964). Ο Brendan Behan, είναι αυτός που έχει γράψει το «Γελαστό παιδί» Ήταν το έργο του Ιρλανδού Μπρένταν Μπήαν «The Hostage» που οι μεταφραστές του Βασίλης Ρώτας και Βούλα Δαμιανάκου αντί να πουν τον κανονικό τίτλο του «Ο Όμηρος», που προφανώς στα ελληνικά θα συγχεότανε με τον Όμηρο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, το βαφτίσανε «Ένας Όμηρος» κι έτσι έμεινε και το ξέρουμε εμείς. Τα θεατρικά δρώμενά του απεικονίζουν την κράτηση ενός Άγγλου από Ιρλανδούς, σαν όμηρος, σε ένα γεμάτο σπίτι στο Δουβλίνο στα τέλη της δεκαετίας του 1950, με σκοπό την ανταλλαγή με έναν Ιρλανδό μαχητή που πρόκειται να εκτελεστεί. Ο Άγγλος ερωτεύεται με μια κοπέλα που δουλεύει εκεί μέσα, όμως ο αγνός κόσμος της αγάπης τους είναι παράταιρος ανάμεσα σ’ αυτούς που τους περιβάλλουν, αφού το σπίτι χρησιμοποιείται και σαν πορνείο. Στο τέλος, ο όμηρος πεθαίνει τυχαία σε μια αποτυχημένη επιδρομή της αστυνομίας, αποκαλύπτοντας το ανθρώπινο κόστος του πολέμου, έναν παγκόσμιο πόνο.

Να κάνεις αυτά που νομίζεις πως είναι σωστά, έστω κι αν κάνοντας αυτά πρόκειται να σε κακολογήσουν. Γιατί ο όχλος είναι κακός κριτής κάθε καλού πράγματος.

Πυθαγόρας Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος (580-490 π.Χ.)

Εγώ ακριβώς αυτά κάνω. Τώρα αν σε κάποιους δεν αρέσουν ξύδι και από το καλό.

Μερικά πράγματα δεν μπορεί κανείς να τα κρίνει, αν δεν τα έχει δοκιμάσει μόνος του.

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Ρώσος συγγραφέας (1821-1881). Λέτε νάχει άδικο;

Για να αποφύγεις την κριτική, μην κάνεις τίποτε, μη λες τίποτε, μην είσαι τίποτε.

Elbert Hubbard, Αμερικανός συγγραφέας (1856-1915).

Ε όχι. Θα τα λέω και ας με βρίζουν μερικοί.

Μπορείτε να βρείτε και άπειρα άλλα.

Συνελόντι ειπείν και προς τους κακόπιστους: Αφήστε με ρε να πω τη γνώμη μου. Αφήστε με να πιστεύω αυτά που θέλω εγώ κι όχι αυτά που θέλετε εσείς. Επιτέλους στην δημοκρατία πιστεύουμε όλοι. Ή μήπως όχι; Ή μήπως εσείς πιστεύετε ότι δημοκρατία είναι ό,τι πιστεύετε σεις;

Κλείνοντας σας παραπέμπω σ’ αυτό που είπε ο Αμερικανός φιλόσοφος Ralph Waldo Emerson: « Στη Δημοκρατία «Στη Δημοκρατία κάθε άνθρωπος είναι αναγκαίος». Άρα κι’ εμείς!…

Ο φίλος Τάσος Θ., μου έστειλε το παρακάτω πόνημα. Απολαύστε το. Ελπίζω να μη θυμώσουν οι Ηρακλείς της δημοκρατίας…

Το πάρτι του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε.

Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε αμαρτωλέ, τα τρώγαν κι έφτιαχναν σκεμπέ,

κι αυτοί που σκάβουν χωρίς σεφτέ πλερώνουν άδικα το τζερεμέ.

Κάποιοι εκτρέφανε βουβάλια που είχαν λέει δυο – τρία κεφάλια,

άλλοι μεγάλωναν στρουθοκαμήλους για να ταΐζουνε τους φίλους.

Εκατομμύρια ευρώ σε φάντασμα αγρότη,

στρέμματα ανύπαρκτα κι ό,τι δηλώσεις.

Τα πρόβατα τις χιλιάδες τις δήλωναν ωσάν μυριάδες.

Κάποιοι μετρούσαν πόδια για κεφάλια,

κατάντια ανείπωτη και μαύρα χάλια.

Στη Κρήτη τα αρνιά αυξάνονταν ραγδαία,

περίεργο λες κι ήτανε κουνέλια !!

Σε έλεγχο άφαντα χιλιάδες δηλωμένα ζώα και τα ψέματα ουρανομήκη.

Εκτός και τα φάγανε οι λύκοι!!

Βοσκοτόπια υπερπόντια, αλαργινά εκατοντάδες χιλιομέτρων!!

Μεταφορά των ζώων πώς;;; Μη μου πείτε αεροπορικώς !!

Ανύπαρκτοι αγρότες και ψεύτικες κληρονομιές,

ενοικιάσεις στη Χίο απ` τη Κρήτη χωρίς ντροπές,

και το άκρον άωτον σε τάφους προκαλεί σεισμούς,

νοικιάζανε χωράφια κι απ` τους νεκρούς.

Θαύμα θαυμάτων να το λες στο Βίτσι φύτρωσαν ελιές,

σημάδι από το βουνό να συμφιλιωθεί ο λαός !!

Αεροδρόμια και νεκροταφεία εκτάσεις με αγροτικές επιδοτήσεις σκέψου τι άλλο μπορεί να ερευνήσεις.

Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε στις μοιρασιές έκανες πάρτη ρεφενέ

και ποιος να ξέρει ακριβώς αναρωτιέμαι δυστυχώς.

Έτσι αναιδή Οργανισμέ μας πήρε πρέφα η ΕΕ

και συ πολίτη δε θα γλυτώσεις τ` αδικοφαγωμένα θα πληρώσεις.

Όταν το γλέντι ξεκινά κάποιοι λικνίζονταν με ραπ,

ο ήχος εκκωφαντικός ξυπνά ορέξεις γενικώς.

Κι ο στίχος για το πάρε δώσε, Θεέ μου την Ελλάδα σώσε!

«Τα δέκα πέντε είναι λίγα τα τριάντα αρκετά,

σύμφωνα με τα δικά μου θα τα πάρεις πιο πολλά!»

Βάλε μυαλό Πρωθυπουργέ, διάλεξε έμπειρους αν θες

η κάθε θέση να αποδίδει, μη γίνεται ο οίνος ξύδι.

Άλλο παππάς κι άλλο ζευγάς, αυτό ποτέ μη το ξεχνάς ,

για την αγροτιά η ηγεσία να `χει της γης την εμπειρία.

Και συ λαέ ξύπνα και δες το σύστημα έχει ρωγμές,

μοιάζει με βάρκα κουρελού, μπάζει νερά από παντού!!

«… αυτές τις μέρες θα έπαιρνα τα καινούργια μου βιβλία, τα καινούργια μου τετράδια και θα τα’ ντυνα όλα με μπλε νάιλον και θα έγραφα απ΄ έξω στις ετικέτες με καλλιγραφικά γράμματα: ‘’της μαθητρίας της ογδόης, Λίζας Λ. Πετροβασίλη’’. Κι’ αύριο πρωί – πρωί, φρεσκοχτενισμένη με την φρεσκοσιδερωμένη μπλε ποδιά, θα πέρναγα τη μεγάλη πόρτα του σχολείου. Θάχαμε πειράγματα με τις άλλες μαθήτριες τους διαδρόμους κι΄ ύστερα το κουδούνι. Η τάξη, φρεσκοβαμμένη που μυρίζει ξυσμένο μολύβι. Αστεία, αγκαλιές, πειράγματα, καζούρα. Κι΄ ενώ ο κύριος καθηγητής θα εξηγεί το τετράγωνο της υποτεινούσης, θα βάζεις μουστάκια στο πρόσωπο της Μαρίας Θηρεσίας. Ύστερα το διάλειμμα. Τα σουσαμένια κουλούρια του μπάρμπα Αντρέα, του επιστάτη, κι’ εκείνη η διάφανη φλουδίτσα το τυρί…». Πόσο υπέροχη περιγραφή της πρώτης μέρας στο σχολείο από τον Αλέκο Σακελλάριο μέσω της «μαθητρίας της ογδόης Λίζας Λ. Πετροβασίλη», κατά κόσμον Αλίκης Βουγιουκλάκη, στο «Χτυποκάρδια στο θρανίο». Τώρα έχουμε back to school, με tips, χωρίς ποδιά αλλά με φιρμάτα πανάκριβα ρούχα, που εκτρέφουν τον συναγωνισμό αλλά αυτός ο ρατσισμός δεν ενοχλεί κανέναν προοδευτικό, με ακριβά τάμπλετ και αντί για τετράδια την ΑΙ, το «Χ» και το Face book. Τι να κάνουμε; Πρόοδος! Είναι όμως πρόοδος; Όπως και νάχει, καλή σχολική χρονιά σε όλους τους μαθητές, που σήμερα με τον Αγιασμό (όπου αυτός γίνει…) αρχίζουν την νέα τους προσπάθεια. Καλή σχολική χρονιά
Δάκρυσα όταν άκουσα τον κ. Μητσοτάκη να λέει ότι έμενε με άλλους συμφοιτητές του στο Πανεπιστήμιο. Δηλαδή λογικά, θα ήταν σαν το λαϊκό υπνωτήριο που κοιμόνταν η Αλίκη με τα αδέρφια της και τραγουδούσαν «Το σύννεφο έφερε βροχή», υπό το βλέμμα του «Μούργου» (Νίκος Φέρμας) στο «Η Λίζα και η άλλη». Συγκλονιστικές σκηνές. Φτώχεια καταραμένη! ● Το σκάνδαλο της ημέρας. Πώς λέμε το μήνυμα της ημέρας; Ηγούμενος Μοναστηριού (δεν έχει ανακοινωθεί το όνομά του για να μη… σπιλωθεί η υπόληψή του…), παζάρευε την πώληση εικόνων του 1737. Μετά τον Μελχισεδέκ και ο ηγούμενος. Δεν έχουν τον Θεό τους μερικοί ● Σε τρία στρατόπεδα (προσφορά των Ενόπλων Δυνάμεων…) θα κατασκευασθούν, με μέριμνα του Στρατού, 2.000 κατοικίες, από τις οποίες μόνο το 25% θα καλύψει ανάγκες των ΕΔ. Δεν υπάρχουν τα Υπουργεία Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης ή το Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας να αναλάβουν αυτή τη δουλειά; Και χτίστης ο Στρατός;
«Αγαπητέ κύρια παντοπώλα χαίρε. Όπως και πέρσι έτσι και φέτος απαιτώ (το ‘’απαιτώ’’, μη το παίρνετε και τοις μετρητοίς…) να κάνετε εθελοντική (το ‘’εθελοντική’’, μη το παίρνετε και τοις μετρητοίς) μείωση στις τιμές σε 750 κωδικούς βασικών ειδών διαβίωσης όπως το ρωσικό (ας είναι και ουκρανικό, να υποστηρίξουμε και τους συμμάχους…) χαβιάρι τύπου Belunga, τον αστακό τύπου χόμαρους, το μπρικ τύπου Spherika, τις γαρίδες King Kong Shrimp, το λούπινο Μάνης, το γάλα γαϊδούρας τύπου Κλεοπάτρας, τα λαχανάκια Βρυξελλών και άλλα. Ξέρετε εσείς. Τα παραπάνω είναι και σφοδρή επιθυμία του ξέρετε ποιανού και να μη λέμε ονόματα. Σας φιλώ με απέραντη αγάπη δικός σας Τάκης Θεοδωρικάκος». Επειδή είναι γνωστό ότι θαυμάζω απεριόριστα, μετά τον Πέτρο Μάνταλο βεβαίως, τον κ. πρωθυπουργό, συνέταξα το παραπάνω σχέδιο επιστολής, (βοήθημα για τον κ. Θεοδωρικάκο) προς τους απανταχού καταστηματάρχες τροφίμων. Επιθυμία μου να βοηθήσω στην πτώση των τιμών μπας και μπορέσουμε να φάμε μοσχαράκι που έχει αναληφθεί και έχει γίνει… F-35 και αυγουλάκια. Βοηθάω την κυβέρνησή μας για να αναβιώσει το παντοπωλείο του κυρ Στέφανου, που θα μπαίνεις μέσα και θα αγοράζεις και του πουλιού το γάλα. Αν πάλι δεν υπακούσουν οι κυρ Στέφανοι δεν πειράζει. Τι ‘χες Γιάννη τι ‘χα πάντα. Τα φορτώνουμε όλα στην κλιματική αλλαγή και στον πόλεμο της Ουκρανίας και καθαρίσαμε.
Αλλού την περιμέναμε (σε κάποια ομάδα) και αλλού έσκασε. Κυριολεκτικά μεταγραφή αεροδρομίου, όπως έγραψε η «δημοκρατία». Ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος λοιπόν, άλλοτε εξέχον στέλεχος και υπουργός του ΠΑΣΟΚ, διεκδικητής της προεδρίας αυτού και ηττηθείς κατά κράτος από τον κ. Ανδρουλάκη, πρώην πρόεδρος των «Δημοκρατών» (ομάδα γ’ Εθνικής), πήρε μεταγραφή για την ΝΔ του κ. Μητσοτάκη. Οι πρώτες του δηλώσεις ήτανε: «Ήρθα γιατί κατάλαβα ότι ο πρόεδρος με ήθελε πιό πολύ από τους άλλους (ποιους άλλους;…). Θα δώσω τα πάντα για να πάρουμε πρωταθλήματα» στην συνέχεια φωτογραφήθηκε με την φανέλα τη ΝΔ με τ’ όνομά του «Α. Loberdos». Τώρα εγώ ανυπομονώ να τον δω αγκαλιά με τον Άδωνη, να χοροπηδάνε, να τους σιγοντάρει ο κ. Μητσοτάκης και να τραγουδάνε: «Και α και ου και ΔΑΠ Νου Δου Φου Κου», διότι ως γνωστόν από μικρό παιδί ο κ. Λοβέρδος εκτός από αντίσταση κατά της χούντας (δεν μπορεί θα έκανε κι΄ αυτός αντίσταση σαν τον νυν αρχηγό του) ήταν εξαποανέκαθεν νεοδημοκράτης, αλλά στο ΠΑΣΟΚ βρέθηκε διότι πεινάγανε και τα παιδάκια του και διότι η άτιμη κοινωνία άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει στα τάρταρα. Καλορίζικος στη ΝΔ και να τον χαίρονται οι ψηφοφόροι της! (Και α και α μας πνίξαν τα σανά…)
Τις προάλλες, διεξάγονταν στην περιοχή των Αθηνών μερικά ποδοσφαιρικά παιχνίδια για το Κύπελλο Ελλάδος και ένα για το Τσάμπιονς Λιγκ (Ολυμπιακός). Η Αστυνομία λοιπόν, απαγόρευσε την ομαδική μετακίνηση φίλων της ΑΕΚ στο Αιγάλεω «για λόγους διαφύλαξης της δημόσιας τάξης και ασφάλειας», επειδή στις 17.30 (μιάμιση ώρα αργότερα) έπαιζε ο Παναθηναϊκός με την Καλλιθέα στην λεωφόρο, δηλαδή γύρω στα 6 χιλιόμετρα μακριά και αργότερα στις 19.45 (3 ½ ώρες αργότερα) ο Ολυμπιακός με την Πάφο στο «Γ. Καραϊσκάκης», δηλαδή περίπου 11 χιλιόμετρα απόσταση. Συνεπώς, κατά την εκτίμηση της Αστυνομία; οι 2 με 3 χιλιάδες οπαδοί της ΑΕΚ, αφού θα κατέστρεφαν το Αιγάλεω, μετά θα εξεστράτευαν κατά του γηπέδου «Απόστολος Νικολαΐδης» στους Αμπελοκήπους, θα σκότωναν τους περίπου 2.000 φίλους του Παναθηναϊκού και μετά φουλ για το «Γ. Καραϊσκάκης», περίπου 10 χιλιόμετρα, ενώ μετά το διάβα τους, δεν θα φύτρωνε χορτάρι. Σαν τους δολοφόνους Τσέτες. Ο φαληρικό στάδιο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Αστυνομίας θα το κατέστρεφαν, θα πουλούσαν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής τους φίλους του Ολυμπιακού και θα κήρυσσαν τον στρατιωτικό νόμο. Ευτυχώς το Αιγάλεω Σίτι την γλύτωσε. Μετά λίγες μέρες, έπαιξαν Λάτσιο-Ρόμα, που έχουν την ίδια έδρα, με φιλάθλους και των δύο ομάδων. Η ιταλική αστυνομία μπορούσε… Φέρνουμε που φέρνουμε ξένους διαιτητές, μήπως να φέρουμε και ξένη αστυνομία;!