Το νέο θεατρικό έργο της Βαλέριας Δημητριάδου με τίτλο «Ενα κάποιο κενό» συνεχίζει τις παραστάσεις του έως τις 31 Ιανουαρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 8 μ.μ., Σάββατο στις 6 μ.μ. και Κυριακή στις 9 μ.μ., στο θέατρο Εμπορικόν, Σαρρή 11 και Ρήγα Παλαμήδη 9, Ψυρρή, 2103211750. Μετά τη μεγάλη επιτυχία του πολυβραβευθέντος έργου «Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον», που παρουσιάστηκε για τρεις συνεχείς περιόδους, καθώς και του έργου «Ενενήντα», το οποίο εντάχθηκε στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών, η Βαλέρια Δημητριάδου επιστρέφει με το τρίτο της θεατρικό έργο.
Πρόκειται για επτά ιστορίες, επτά διαφορετικών ανθρώπων. Επί σκηνής παρουσιάζονται μία γυναίκα που μόλις γέννησε και προσπαθεί να διαχειριστεί τη νέα της πραγματικότητα, ένα ζευγάρι μεσηλίκων, που μένει για πρώτη φορά μόνο του καθώς τα παιδιά τους έχουν φύγει για σπουδές, ένας εργένης ταξιτζής, που επιζητά τη μοναχικότητα και την ελευθερία, και ένας τελειόφοιτος Νομικής, που αποφασίζει να αποκαλύψει τις επιλογές του. Μαζί τους ένας νεαρός ανάπηρος μουσικός, που αναζητά δημιουργία και έμπνευση, και μια νεαρά γυναίκα, που παλεύει με τη φθορά του χρόνου. Εκαστος εξ αυτών παραμένει βυθισμένος στη δική του πραγματικότητα, με τα δικά του ερωτήματα, τους φόβους και τις επιθυμίες.
Μονόπρακτα
Πρόκειται για επτά ιστορίες που εκτυλίσσονται παράλληλα, σαν εσωτερικά μονόπρακτα που αλληλοεπιδρούν το ένα με το άλλο, αποκαλύπτοντας πως πίσω από την επιφάνεια της «κανονικότητας» υπάρχει κάτι εύθραυστο, το κενό που όλοι γνωρίζουμε μα δύσκολα παραδεχόμαστε. Το κενό της μη σύνδεσης με τον εαυτό μας πρωτίστως και κατ’ επέκταση με τους άλλους.
Με λιτότητα, χιούμορ και συγκίνηση, οι σκηνές του έργου ισορροπούν ανάμεσα στην καθημερινότητα και την υπαρξιακή αναζήτηση, εστιάζοντας στον σύγχρονο άνθρωπο που επιθυμεί να βρει φωνή και νόημα. Η υπόθεση παρουσιάζει το πόσο εύκολα παραδινόμαστε στον αυτοματισμό της συνήθειας, αφήνοντας τη ζωή να περνά με εμάς απόντες και το εάν, όταν τελικά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη μοναξιά μας, βρίσκουμε το θάρρος να την αντικρίσουμε ή καταφεύγουμε στην ασφάλεια της απραξίας…
