Η γενοκτονία των Σέρβων στις 4 Αυγούστου του 1995 από τον κροατικό στρατό και οι νεοναζιστικές γιορτές μίσους
Εδώ και 30 χρόνια, οι πρώτες μέρες του Αυγούστου φέρνουν στο μυαλό όλων των Σέρβων οδυνηρές μνήμες. Ειδικά στις μεγαλύτερες γενιές, οι συνειρμοί ανατρέχουν μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ζοφερή ατμόσφαιρα του οποίου αναβιώνει μέρα με τη μέρα στην Ευρώπη, χάρη στην αφύπνιση νεοναζιστικών ανακλαστικών από τα Βαλκάνια ως τη Βαλτική.
- Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η διαβόητη στρατιωτική επιχείρηση με την ονομασία «Καταιγίδα» έθεσε τέλος στον εμφύλιο πόλεμο που μαινόταν στη σημερινή Κροατία, αλλά άφησε πίσω της 250.000 αθώους Σέρβους πολίτες χωρίς σπίτια, περιουσίες και πατρίδα. Στις 4 Αυγούστου 1995, οι κροατικές ένοπλες δυνάμεις, διαθέτοντας πολλαπλάσια δύναμη πυρός και ενισχυμένες με γερμανικά όπλα, επιτέθηκαν στην προστατευόμενη από τον ΟΗΕ ζώνη όπου ζούσε επί αιώνες η συντριπτική πλειονότητα ορθόδοξων Σέρβων. Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, ολόκληρη η Κράινα καταστράφηκε και οι κυνηγημένοι Σέρβοι αναγκάστηκαν να διαφύγουν προς τη Σερβία, σχηματίζοντας ατελείωτα κονβόι προσφύγων. Τα τηλεοπτικά πλάνα των ηλικιωμένων, των γυναικών και των παιδιών, που ταξίδεψαν ατελείωτα χιλιόμετρα με τρακτέρ ή με τα πόδια, αναζητώντας το καταφύγιο της σωτηρίας τους, είναι εικόνες που εξακολουθούν μέχρι σήμερα να στοιχειώνουν τη σερβική συλλογική συνείδηση.
Η «εκκαθάριση της Κράινα» υπήρξε η μεγαλύτερη εθνοκάθαρση ορθοδόξων σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πάνω από 2.000 πολίτες που αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους δολοφονήθηκαν, ενώ μεγάλος αριθμός τους αγνοείται. Σύμφωνα με την Επιτροπή Αγνοουμένων, μεταξύ 2001 και 2024 εντοπίστηκαν τα λείψανα τουλάχιστον 1.400 θυμάτων σερβικής εθνικότητας, τα οποία βρίσκονται ακόμα στη φάση της ταυτοποίησης από την Ιατροδικαστική Υπηρεσία του Ζάγκρεμπ. Μετά την επιχείρηση «Καταιγίδα», το ποσοστό των Σέρβων της Κροατίας, που κάποτε ξεπερνούσε το 12%, μειώθηκε στο 3%. Σερβικά χωριά πυρπολήθηκαν, περιουσίες λεηλατήθηκαν, νεκροταφεία βεβηλώθηκαν, ενώ καταστράφηκαν 80 ορθόδοξες εκκλησίες. Φαίνεται ότι οι κροατικές Αρχές εκείνης της εποχής άδραξαν την ευκαιρία και ξαναθυμήθηκαν το γνωστό τους σύνθημα, από την εποχή του φασιστικού καθεστώτος Πάβελιτς, σύμφωνα με το οποίο το «σερβικό ζήτημα» έπρεπε να «λυθεί» «εξοντώνοντας το 1/3 των Σέρβων, προσηλυτίζοντας στον καθολικισμό το άλλο τρίτο και ξεριζώνοντας τους υπολοίπους».
Προκαλεί εντύπωση ότι στις μέρες μας η Κροατία γιορτάζει την 4η Αυγούστου ως «Ημέρα της Απελευθέρωσης». Στο πλαίσιο της προετοιμασίας της επιχείρησης «Καταιγίδα», ο τότε πρόεδρος Φράνιο Τούτζμαν είχε εκμυστηρευθεί στους συνεργάτες του ότι τα χτυπήματα θα ήταν τέτοια, που πρακτικά θα οδηγούσαν τους Σέρβους στην εξαφάνιση. Ενας στόχος που ενστερνίζονταν και οι φιλοχιτλερικοί Ουστάσι του Αντε Πάβελιτς, τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι μνήμες διαδέχονται η μία την άλλη, καθώς φέτος συμπληρώνονται 80 χρόνια από την απελευθέρωση του Γιασένοβατς, ενός συμπλέγματος πέντε στρατοπέδων συγκέντρωσης του ναζιστικού δημιουργήματος, του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας, στο οποίο Σέρβοι και κατά δεύτερο λόγο Εβραίοι και Ρομά βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν βάναυσα. Την ίδια περίοδο ψηφίστηκαν ρατσιστικοί νόμοι που απαγόρευαν οτιδήποτε είχε σχέση με το σερβικό στοιχείο. Ετσι, απαγορεύτηκαν η ορθόδοξη πίστη και το κυριλλικό αλφάβητο, ενώ για να υπάρχει απόλυτη φυλετική διάκριση στα πρότυπα του Γ’ Ράιχ οι Σέρβοι αναγκάστηκαν να φορούν ειδικά σχεδιασμένα μπλε περιβραχιόνια και οι Εβραίοι κίτρινα. Οσοι από τους πρώτους αρνούνταν να ασπαστούν τον καθολικισμό οδηγούνταν χωρίς δεύτερη κουβέντα στο κολαστήριο του «κροατικού Αουσβιτς».
Τα εγκλήματα στο Γιασένοβατς διαπράχθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα, που ξεπερνά κάθε ανθρώπινη φαντασία. Σε αντίθεση με τους Γερμανούς, που χρησιμοποιούσαν θαλάμους αερίων, οι Κροάτες προτίμησαν πιο άμεσους τρόπους εξόντωσης – μαχαίρωναν, τουφέκιζαν, τσεκούρωναν και συνέθλιβαν τα θύματά τους με βαριοπούλες. Η πρωτοφανής βαρβαρότητα που ασκήθηκε στο Γιασένοβατς αποδεικνύεται επίσης από το γεγονός ότι οι εγκληματίες των Ουστάσι χρησιμοποίησαν ένα ειδικό μαχαίρι, σφυρηλατημένο στη Γερμανία, που το ονόμασαν «Σρμπόσιεκ» (Σερβοκόφτης). Αυτό το μαχαίρι σχεδιάστηκε ειδικά για τη σφαγή Σέρβων, και μάλιστα οι σαδιστές δεσμοφύλακες διοργάνωναν ακόμα και αυτοσχέδιους αγώνες με έπαθλα για αυτόν που θα κατάφερνε να σκοτώσει περισσότερους.
Ο Ισραηλινός ιστορικός και ειδικός για τη μελέτη του Ολοκαυτώματος Γκιντεόν Γκρέιφ, σε συνεργασία με διακεκριμένους καθηγητές από διάφορες χώρες του κόσμου, δημοσίευσε ένα έργο με τίτλο «Γιασένοβατς, το Αουσβιτς των Βαλκανίων», τονίζοντας ότι αισθάνεται την «ηθική υποχρέωση να μεταφέρει στην κοινή γνώμη την αλήθεια για το Γιασένοβατς και τα τρομερά δεινά των αθώων Σέρβων, Εβραίων και Ρομά». Στο έργο του, ο Γκρέιφ, μεταξύ άλλων, περιέγραψε λεπτομερώς… 57 μεθόδους θανάτωσης και βασανισμού ανθρώπων!
Πανηγυρισμοί
Το εντυπωσιακό είναι ότι η σημερινή Κροατία, κράτος-μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, συνεχίζει να γιορτάζει τις διώξεις Σέρβων, πρόσφατες και παλαιότερες, χωρίς ίχνος μεταμέλειας για τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν. Πάνω από τα οστά ενός εκατομμυρίου και πλέον ανθρώπων που δολοφονήθηκαν αναίτια ακούγονται για άλλη μια φορά οι πολεμικές ιαχές των απογόνων των εγκληματιών του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας, στο ίδιο μοτίβο που οι Ουκρανοί μνημονεύουν με καμάρι τον σφαγέα Μπαντέρα και κάποιοι στις χώρες της Βαλτικής ξαναπροβάρουν τις στολές των παππούδων τους στις μεραρχίες «εθελοντών» των Ες Ες.
Η αναβίωση της εχθροπάθειας εις βάρος ορθόδοξων Ρώσων και Σέρβων, όπως και οι γιορτές μίσους, είναι φαινόμενα εξαιρετικά ανησυχητικά, ακριβώς επειδή περνούν σε μια λογική αναδιατύπωσης της Ιστορίας, διχάζοντας την Ευρώπη σε «συμμάχους» και «εχθρούς», αλλά με τον τρόπο αντίληψης της ναζιστικής Γερμανίας! Είναι απόλυτα ενδεικτικό ότι πρόσφατα στο Ζάγκρεμπ παρακολούθησαν τη συναυλία του τραγουδιστή Μάρκο Πέτροβιτς, γνωστού με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Τόμσον», περισσότερα από 500 χιλιάδες άτομα διαφόρων εθνικοτήτων. Ο τύπος αυτός που αυτοπροσδιορίζεται ως «Κροάτης πατριώτης», αλλά είναι καραμπινάτος νεοναζί, συνεπήρε τα πλήθη, ξεκινώντας την παράσταση με τον φασιστικό χαιρετισμό των Ούστασι «Ζa dom spremni» (Για την πατρίδα! Ετοιμοι!), που τυπικά απαγορεύεται να ακούγεται ακόμα και στην ίδια την Κροατία! Η συναυλία του, τον περασμένο Ιούλιο, αξιολογήθηκε ως η μεγαλύτερη συγκέντρωση νοσταλγών του φασισμού στη σύγχρονη Ευρώπη.
Από την άλλη πλευρά, η φωνή των εκτοπισμένων Σέρβων δεν ακούγεται και η δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί. Για τα εγκλήματα κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Καταιγίδα», οι διοικητές του κροατικού στρατού καταδικάστηκαν αρχικά στη Χάγη, αλλά σε δεύτερο βαθμό, με έναν… μαγικό τρόπο και με επαναληπτική ψηφοφορία στο δικαστήριο, αθωώθηκαν νομικά, γεγονός που ο σερβικός λαός βίωσε ως μια μεγάλη αδικία. Αντίθετα, με ψήφισμα στον ΟΗΕ που προωθήθηκε εντέχνως από τη γερμανική διπλωματία την άνοιξη του 2024, καταδικάστηκαν οι Σέρβοι για τη «γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα» στη Βοσνία, παρότι το μέγεθος της (αδιαμφισβήτητα) εγκληματικής πράξης δεν δικαιολογεί τη χρήση του όρου. Η οργανωμένη προσπάθεια πλαστογράφησης της Ιστορίας με την αντιστροφή των ρόλων θύτη – θύματος ανήκει στα κέντρα εκείνα που επιδιώκουν την αναδιαμόρφωση της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας από το ΝΑΤΟ εις βάρος των «ανυπότακτων», που στην προκειμένη περίπτωση υπήρξαν τα θύματα της ναζιστικής λαίλαπας: των ορθόδοξων Ρώσων, των Σέρβων και -γιατί όχι; στο μέλλον και των Ελλήνων…
Μ.Η.Τ. 232120